Doc : https://bit.ly/3YbnJ3s
"รุ่นพี่วิ่งดีๆหน่อยสิ เดี๋ยวจะล้มเอานะ!?"
นอกจากจะไปได้ช้าลงแล้ว จังหวะก้าวก็เริ่มไม่ตรงกันจนเริ่มเสียการทรงตัว อาสึกะพยายามดึงตัวเออจิให้กลับมายืนให้มั่นๆอีกครั้งก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก
"หนึ่ง! สอง!"
"หนึ่ง! สอง!"
เธอนับจังหวะเสียงดังฟังชัดเพื่อให้สมาธิของพวกเขาทั้งคู่กลับมาที่การวิ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง
"รุ่นพี่วิ่งดีๆหน่อยสิ เดี๋ยวจะล้มเอานะ!?"
นอกจากจะไปได้ช้าลงแล้ว จังหวะก้าวก็เริ่มไม่ตรงกันจนเริ่มเสียการทรงตัว อาสึกะพยายามดึงตัวเออจิให้กลับมายืนให้มั่นๆอีกครั้งก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก
"หนึ่ง! สอง!"
"หนึ่ง! สอง!"
เธอนับจังหวะเสียงดังฟังชัดเพื่อให้สมาธิของพวกเขาทั้งคู่กลับมาที่การวิ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง
ปิดรับคะแนนวันที่ 6 ต.ค. (23:59)
สามารถลงโพสต์ภายใต้แฮชแท็กได้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
แมกมาสำหรับอีเว้นท์นี้ : magma.com/d/0HUkwp6OIg
ปิดรับคะแนนวันที่ 6 ต.ค. (23:59)
สามารถลงโพสต์ภายใต้แฮชแท็กได้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
แมกมาสำหรับอีเว้นท์นี้ : magma.com/d/0HUkwp6OIg
"ไปเลยยย"
"หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง"
ดูเหมือนจะเริ่มต้นได้ไม่เลวเลย ก้าวเท้าตรงจังหวะกัน แต่ความเร็วยังไม่เยอะเท่าไร อย่างน้อยก็วิ่งได้มั่นคงดี
"ไปเลยยย"
"หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง"
ดูเหมือนจะเริ่มต้นได้ไม่เลวเลย ก้าวเท้าตรงจังหวะกัน แต่ความเร็วยังไม่เยอะเท่าไร อย่างน้อยก็วิ่งได้มั่นคงดี
กำมือขึ้นมาดูท่าทางฟิตเต็มร้อย เอียงคอนิดหน่อยตอนพูดถึงเรื่องการนับจังหวะ
"แบบว่าให้นับ หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง ตอนวิ่งใช่มั้ย?"
"ถ้าแบบนั้นก็ไม่มีปัญหานะ!"
ไม่รู้เหมือนกันว่าสื่อสารตรงกันมั้ย หรือจังหวะการนับตรงกับรุ่นพี่หรือเปล่าแต่แข่งขันก็กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่วิข้างหน้าแล้ว
กำมือขึ้นมาดูท่าทางฟิตเต็มร้อย เอียงคอนิดหน่อยตอนพูดถึงเรื่องการนับจังหวะ
"แบบว่าให้นับ หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง ตอนวิ่งใช่มั้ย?"
"ถ้าแบบนั้นก็ไม่มีปัญหานะ!"
ไม่รู้เหมือนกันว่าสื่อสารตรงกันมั้ย หรือจังหวะการนับตรงกับรุ่นพี่หรือเปล่าแต่แข่งขันก็กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่วิข้างหน้าแล้ว
ยิ้มกว้างให้ หัวเราะออกมาเมื่อเห็นรุ่นน้องทำท่าทางกังวลอีกแล้ว
"นิโนะจังนี่ขี้กังวลจังนะ ไม่มีคำไหนที่ดูเหมือนกำลังต่อว่าออกมาเลยแท้ๆ"
"ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าน้องชายฉันทำตัวไม่ดีก็ว่าได้เลยนะ ฉันอนุญาต!"
คำอนุญาตนั้นทำให้อาราตะหันมามองพี่เขม็ง ไหงเป็นงั้นไปละ?
"ว่าแต่นิโนะจังได้อยู่ห้องไหนเหรอ?"
ยิ้มกว้างให้ หัวเราะออกมาเมื่อเห็นรุ่นน้องทำท่าทางกังวลอีกแล้ว
"นิโนะจังนี่ขี้กังวลจังนะ ไม่มีคำไหนที่ดูเหมือนกำลังต่อว่าออกมาเลยแท้ๆ"
"ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าน้องชายฉันทำตัวไม่ดีก็ว่าได้เลยนะ ฉันอนุญาต!"
คำอนุญาตนั้นทำให้อาราตะหันมามองพี่เขม็ง ไหงเป็นงั้นไปละ?
"ว่าแต่นิโนะจังได้อยู่ห้องไหนเหรอ?"