Mesela Brezilya'da Lula'ya kumpas süreci öncesi medya mahkemesi kurulmuş, kamuoyu aylarca suçluluğa ikna edilmeye çalışılmıştı. Üstüne de tutuklayıp hapse attılar. Sonra? Aklandı, özgür kaldı, o gösterişli anlatılar çöktü. Abartılı rıza üretimi çoğu zaman zayıf zeminin ilanıdır. (3/3)

Temeli sağlam bir suçlama kendi meşruiyetini hukuk yoluyla kurar. Fazla anlatı ve ikna çabası gerekmez. Rahat olur insan. Ama delil zayıfsa daha dava yokken medya yoluyla rıza üretmeye kalkılır. İşte o abartılı ısrar, zaten zemin eksikliğinin ve huzursuzluğun bilinçsiz ifşasıdır. (2/3)

Anlatı alanını boş bırakmak ve bu aktörlere serbest geçiş vermek, söylemin tepki görmemesi, negatif etkileşim almaması, görecek olanı alternatif söylemden mahrum bırakması demek. Zamanla zımnen kabul, normalleşme, doğallaşma getirebilir. Sonuçta bu bir anlatı ve hegemonya savaşı.

Kimi zaman teşhir, ironi, anlatı bozma gibi refleksler kritik. Özellikle skandal söylemler pompalanırken, bunları görünür kılıp kolektif tepki üretmek mümkün. Amaç, söylemi ciddiye alıp o aktörü ikna etmek değil. Alanı tümden onlara bırakmamak ve alternatif anlatıyı diri tutmak.

Boş bırakılan anlatı alanları böyle ekosistemlerde örgütlü şekilde dolduruluyor. Bin farklı hesaptan aynı söylem pompalanıyor zaten. Cevap vermemek her zaman görünürlüğü azaltmıyor, bazen sessizlik meşruiyet üretir. Stratejik müdahale, tamamen suskunluktan daha etkili olabilir.

Klasik ayrımları aşan bir toplumsal muhalif birlikteliği daraltmak ve sönümlendirmek için en kullanışlı yollardan biri, klasik partizan veya toplumsal kimlik hatları etrafında kutuplaşmayı körükleyecek bir politik saflaşmayı sağlamaktır. Egemen güçler hikaye burada kalsın ister. (2/2)

Bazen bir aktöre yapılan saldırılar onu büyütmek ve öne çıkarmak için yapılır, başkalarını arkaya itmek pahasına, veya başka tartışmaları. Yüzeyde görünenin tam aksine açıktan sert sözlü saldırılar bazen bizzat o aktörü yüceltme amaçlı da olabilir siyasette. Düşmanlar da seçilir. (2/2)

Bu tartışmaları muhatapları yapmazken onlar adına yapan, yani asli muhataptan, mesela Özgür Özel'den daha fazla adını zikredenin de niyeti masum değildir. Bu ittirme, yaşanan sürece karşı muhalefeti sönümlendirmek için piyasaya sürülen bir oyundur. Sadece sabotaj etkisi yaratır. (3/3)

İşin ezikçe bir sinme olma tarafını geçiyorum. Bu söylemlerin stratejik olarak yayılması iyi niyetli değildir. Olanı unutturan, hedefi saptıran, muhalefete çizilen usluluk çemberine sadık kalınmasını tembihleyen ve hegemonyayı iktidara yeniden teslim eden bir ajandanın ürünüdür. (2/3)

Çok önemli bir soru ve hep birlikte düşünmek lazım. Öncelikle halkçı bir ekonomi programının söylemini ön plana çıkarmalı, belediye desteği sunulmalı, emekçilere hukuki destek sağlanmalı iş güvencesi için, işyerlerine karşı halka bunu anlatmalı, işçilerin kolektif hak aramasını kolaylaştırmalı.

Hele böyle kritik bir zamanda küçük olsun benim olsunculuk gibi gözüken hamleleri sadece masum bir bencillikle okumak da mümkün değildir. Siyasetin içindeki üst düzey kimse enayi değildir. Ondan dolayı böyle hareket edenlerin bunu bilinçli yaptığını varsayarak yaklaşmak gerekir. (4/4)

Kritik siyasi gelişmeler yaşanırken ve mesele daha büyük bir demokratik mücadele vermekken CHP’yi bu alana sıkıştırmayı kim istiyorsa bilin ki ülkenin akıbetini veya demokrasiyi pek umursamıyordur. CHP iç siyaseti bir bataklıktır ve oraya saplamak isteyenler iyi niyetli değildir. (3/4)