Ёсць добры цікток-акаўнт, у якім канадскія хлопцы-блізняты здымаюць смешныя відосы пра мітол і цяжкую музыку. Я з іх спачатку некалькі месяцаў рагатала і толькі потым зразумела, што яны, блін, гурт і самі робяць музло. Нарэшце вырашыла паслухаць, і ведаеце што? Годна!

www.tiktok.com/@opalinskyband

"Забойца" мне, дарэчы, хутчэй спадабаўся: зроблены са смакам, толькі што занадта павольны. З іншага боку, 2 гадзіны глядзець на Фасбэндэра па-ранейшаму прыемна. Захацелася пераглядзець "Shame", таксама вельмі спецыфічнае, але добрае кіно з яго ўдзелам (хто ведае, той ведае).

Тут ёсць шанец на стварэнне нейкай прыемнай ціхай прасторы, але ж вы нешта нічога не пішаце))) Ну я напішу тады.

Глядзела я тут Mindhunter Фінчара. Сам серыял прыемны, і я ўвогуле люблю такое казытанне мазгоў у кінематографе. А яшчэ! Якія ж там прыгожыя машыны, матка боска. Усе такія ўжо цукерачкі.

Сачу за адной музычнай блогеркай, якая зараз вандруе па еўрапейскіх канцэртах добрых выканаўцаў. То глядзела яе відосы з Enter Shikari у Італіі і ледзь не абрыдалася, бо сумую па хлопцах вельмі. Адзін з самых збс мінскіх канцэртаў — гэта іх dj-сэт на Кастрычніцкай. Якія мы былі маладыя🥹

Netflix дропнуў "Забойцу" Дэвіда Фінчара. Абсалютна ідэальны варыянт для мяне ў сённяшнім настроі, як правесці гэты вечар. Буду нарэшце зноў глядзець на Фасбэндэра святло вачэй маіх.

Дарэчы, прыдумала фразу, якая выдатна апісвае мой current mood: Netflix without chill.

Нечакана адкрыла для сябе Holding Absence. Дзіўна, што толькі зараз. Не занадта цяжка для мяне, але даволі прыемна.

Альбомам года ўпэўнена застаецца Take Me Back To Eden, бо я па-ранейшаму вяртаюся да розных любімых трэкаў і знаходжу ў іх шмат прыгажосці і натхнення.

Мясцовы вайб нагадвае мне твітар гадоў так 12 таму. Дзіўныя пачуцці, але добрыя.

Добры вечар.