چرا؟ چه چیز هشداردهنده و ناجوری هست در تنهایی و ارتباط با طبیعت؟ من اگر ببینم کسی اینطوری حرف می‌زنه احساس آرامش و شادی پیدا می‌کنم و برای طرف خوشحال می‌شم، الان گیج شدم 😶

فکر کنم فقط زندگی در آمریکا این قدرت رو داره. من هم دوست باهوشی داشتم که رفت و به کل یک آدم دیگه شد، جوری که انگار تابحال ایران رو ندیده باشه. و اون هم سلطنت‌طلب شد.

بلوغ اتفاقن برای من تو این فقره اینطوری تعریف می‌شه که بتونی بایستی و خود نخواستنی‌تر رو از بیرون مشاهده کنی. حالا نه لزومن این‌که بریم بپردازیم به داستان‌های گذشته، ولی اون وجوه رو در خود فعلی شناسایی کنیم و به اونا بپردازیم.

رونوشت به خودم.