ใดๆ ก็คือ ไอ้ลอจิกแบบ "ไม่รักพ่อก็ออกจากบ้านของพ่อไป" เนี่ย เลิกได้เลิกเหอะ เห็นต่าง ชิปต่าง ก็ต้องรับและอยู่ด้วยกันให้ได้อ่ะ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่คนไทยขาดจนน่ากลัวในแทบทุกเรื่องและทุกสถานการณ์

มันจะมีแบบ “ที่คิดว่ามันง่ายเพราะใช้คนอื่นทำ ที่คิดว่ามันยากเพราะต้องมาทำเอง”

ก่อนเคยตัวเท่ากัน

ตอนนี้มี 5 ร่างกฎหมายที่เปิดให้ประชาชนลงชื่ออยู่ฮะ

1. ร่างพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการจังหวัดเชียงใหม่มหานคร
ซึ่งเสนอให้มีการกระจายอำนาจ ให้เชียงใหม่เป็นเมืองที่จัดการตัวเอง มีการเลือกตั้งผู้ว่าเองได้ โดยยังมีเทศบาล และอบต. คล้ายเดิม มีสภาพลเมืองคอยสะท้อนปัญหา
ดูเนื้อหาร่างได้ทาง www.ilaw.or.th/articles/50121
ลงชื่อได้แล้วทาง cmlocalselfgov.com

[คหสต]

เราว่า… มันอาจจะเป็นความเห็นแก่ตัว (ลึกๆ) ของผู้บริโภคจำนวนหนึ่งที่มองว่าผลงานต่างๆ นั้น “ก็แค่นี้เอง เอาอะไรมาแพง” จึงพร้อมบี้/บ่นใส่ทุกสิ่งอย่างที่ตั้งราคามา “ผิดมาตรฐานส่วนตัว“ กันโดยไม่แคร์บริบทใดๆ

ยิ่งพอเป็นผลงานที่ผลิตกันเอง ก็พร้อมจะ ”กดราคา“ ลงไปอีก …ไม่งั้นไม่อุดหนุน-ขายไม่ออกนะตะเอ๊ง

(อนึ่ง เราเข้าใจว่าความจำเป็น/ทุนทรัพย์ของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน)

ฟังนักเล่าประวัติศาสตร์คนนั้น (ผมก็ยังอุตส่าห์ไปฟังเขาอีก) แล้วก็คิดว่า เรายังควรส่งต่อแนวคิดที่ว่าคนไทยเป็นคนชิลไม่คิดดิ้นรนพัฒนาอะไรเพราะมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์อยู่อีกเหรอ ไม่คิดว่ามันมีปัจจัยสังคมการเมืองความเชื่ออะไรที่มันกดทับไม่ให้คนได้มีโอกาสคิดนอกกรอบ เติบโต และกล้าเรียกร้องชีวิตที่ดีขึ้นบ้างเหรอ 😒

ภาษาไทยยุคพี่แปลกเป็นนายก
อยากรู้ว่าพี่ๆที่เคร่งคำไทยยุคนี้ จะสะกดอย่างไรในปีพุดทะสักกะหราด 2485

ที่บอกว่าเซนส์ที่มาของคำมันหายไปเพราะถูกบังคับให้สะกดตามหลักผันวรรณยุกต์ก็เป็นฟีลนี้แหละ รากศัพท์ความเป็นบาลีสันสฤกตหายเกลี้ยง