"Dígolle 8:45 porque non sabe as horas en vello"
Contáronme nais que se perden as horas "e media" e "menos cuarto" Sen embargo se manten nos nenos que pasan tempo na casa dos avós onde a denominación e os reloxos de esfera son comúns.

Coa guerra de África deuse a variedade do "tesouro do mouro". Un nativo daquela terra que lle conta ó soldado español onde deixaron enterrado os seus antergos un tesouro, xeralmente moi preto de onde vive. Ou é un soldado que lle vende a outro a historia do mouro porque non é do lugar do tesouro.

Outro clásico que ten o documental é o "tesoureiro no cárcere": o preso que ten para rato no chabolo vende mapas de onde escondeu o botín para que outros o aproveiten.

En Galicia é moi repetida a historia de pintar con leite condensada e no naufraxio do Erkowit contábase a posible confusión dos sacos de fariña (de muiño) cos bidóns de dieldrín (una praguicida moi tóxico)
desdelacroa.blogspot.com/2018/01/el-e...

Destas caralladiñas vintaxe eu so me preocuparía de sentir necesidade da radio de peto, as outras cousas son antollos ou recheo do noso vacío pero non equipan para afastarnos da cordura nin vivir nese partido perpetuo do Real Madrid.

La mayoría de las veces cuando yo hablo para adentro me digo las cosas en gallego, lo siento más. Sobre todo si tengo que pensar mal de alguien o cagarme en su madre».

Outra das cousas que vin foi o "clásico" deixar a chave no buzón. Colgaba a chave cun cordel polo outro lado da porta e o meter os dedos no buraco do buzón a quitabas. Na peli o usa o neno que reparte os xornais pero a primeira vez que lembro ver o método foi en "Get Carter" (1971)

Se miras os ollos dun yorkie ben mantido ainda se lle ve a sorpresa, un "eu que carallo fago aquí, lévame a unha fábrica de tecidos en Liverpool".
Oxalá tivéramos a conciencia de clase dun yorkshire terrier.