เพอร์ฟูมถึงกับหลุดหัวเราะอย่างไม่สง่างามเพราะเก็บทรงไม่อยู่ เขามองลูกอมในมือแล้วยิ้มตาหยี ก่อนจะโยนมันเข้าปาก
ไม่กี่อึดใจ ร่างกายของเขาก็เรืองแสงสีนีออนสุดแสนจะแสบตา เขาเริ่มเดินอวดคาริสม่าไปทั่วอย่างไม่อายใคร
แน่นอนว่าเขารักการเป็นจุดเด่นยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง แม้จะแค่ 15 นาที แต่ทุกวินาทีที่ถูกใครต่อใครจับจ้องมันช่างรู้สึกดีเหลือเกิน!
เพอร์ฟูมถึงกับหลุดหัวเราะอย่างไม่สง่างามเพราะเก็บทรงไม่อยู่ เขามองลูกอมในมือแล้วยิ้มตาหยี ก่อนจะโยนมันเข้าปาก
ไม่กี่อึดใจ ร่างกายของเขาก็เรืองแสงสีนีออนสุดแสนจะแสบตา เขาเริ่มเดินอวดคาริสม่าไปทั่วอย่างไม่อายใคร
แน่นอนว่าเขารักการเป็นจุดเด่นยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง แม้จะแค่ 15 นาที แต่ทุกวินาทีที่ถูกใครต่อใครจับจ้องมันช่างรู้สึกดีเหลือเกิน!
ห้องโถงใหญ่ของฮอกวอตส์สว่างไสวด้วยแสงเทียนลอยนับพันสะท้อนบนจานเงินวาววับ เสียงพูดคุยของเหล่านักเรียนดังเซ็งแซ่ลอยมา สายตาของเพอร์ฟูมทอดมองไปยังเพดานที่แปรเปลี่ยนเป็นท้องฟ้ายามค่ำของต้นเดือนกันยายน
เขานึกย้อนไปถึงวันแรก…วันที่หมวกคัดสรรถูกสวมลงบนศีรษะของเขา ความเย็นวาบในตอนนั้นเขายังจำได้ชัดเจน เสียงของหมวกดังก้องในหู
+
ห้องโถงใหญ่ของฮอกวอตส์สว่างไสวด้วยแสงเทียนลอยนับพันสะท้อนบนจานเงินวาววับ เสียงพูดคุยของเหล่านักเรียนดังเซ็งแซ่ลอยมา สายตาของเพอร์ฟูมทอดมองไปยังเพดานที่แปรเปลี่ยนเป็นท้องฟ้ายามค่ำของต้นเดือนกันยายน
เขานึกย้อนไปถึงวันแรก…วันที่หมวกคัดสรรถูกสวมลงบนศีรษะของเขา ความเย็นวาบในตอนนั้นเขายังจำได้ชัดเจน เสียงของหมวกดังก้องในหู
+