[ โรลปิด ]

[ ทางเดินของปราสาทระหว่างเปลี่ยนคลาส ]

Cr. + W/ @hwww-aster.bsky.social

#HWWW_Quidditch

-- ʎɹoʇS --

𝑯𝒆 𝒘𝒂𝒔 𝒇𝒂𝒍𝒍𝒊𝒏𝒈.

𝑻𝒉𝒂𝒕 𝒘𝒂𝒔 𝒕𝒉𝒆 𝒐𝒏𝒍𝒚 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒉𝒆 𝒄𝒐𝒖𝒍𝒅 𝒇𝒆𝒆𝒍—
𝒕𝒉𝒆 𝒘𝒆𝒊𝒈𝒉𝒕𝒍𝒆𝒔𝒔, 𝒎𝒆𝒓𝒄𝒊𝒍𝒆𝒔𝒔 𝒑𝒍𝒖𝒏𝒈𝒆 𝒕𝒉𝒓𝒐𝒖𝒈𝒉 𝒕𝒉𝒆 𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒔𝒌𝒚.

𝑯𝒊𝒔 𝒃𝒓𝒐𝒐𝒎 𝒉𝒂𝒅 𝒔𝒏𝒂𝒑𝒑𝒆𝒅.

𝑻𝒉𝒆 𝒔𝒉𝒐𝒄𝒌 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝒊𝒎𝒑𝒂𝒄𝒕 𝒔𝒕𝒓𝒖𝒄𝒌 𝒉𝒊𝒔 𝒄𝒉𝒆𝒔𝒕 𝒂𝒏𝒅 𝒃𝒂𝒄𝒌, 𝒅𝒓𝒊𝒗𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒉𝒆 𝒃𝒓𝒆𝒂𝒕𝒉 𝒇𝒓𝒐𝒎 𝒉𝒊𝒔 𝒍𝒖𝒏𝒈𝒔.

w/ @hwww-aster.bsky.social

"เฮ้อ..."

เสียงของเดอแวนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

ชายหนุ่มทอดมองออกไปยังสนามหญ้า เสียงกองเชียร์จากสองบ้าน เสียงประกาศจากโฆษกช่างเป็นอะไรที่ทำให้ชายหนุ่มไม่คุ้นชิน และไม่เคยจินตนาการเลยสักคราว่าตัวเองจะต้องมายืนอยู่ ณ ที่แห่งนี้

รีบให้มันจบ ๆ ไป... ก็พอสินะ?

เดอแวนครุ่นคิดอยู่ภายในใจ ก่อนที่จะหยิบไม้กวาดซึ่งวางเอาไว้อยู่ข้างตัวก้าวเดินลงสนาม

#HWWW_Quidditch

ช่วงเวลาเตรียมตัวที่มีน้อยนิดทำให้เขาต้องรีบเร่งออกจากหอ แล้วเดินมาถึงสนามควิดดิช

ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในตอนนี้คือการจัดแจงเสื้อผ้า...

เดอแวนผู้ใส่แต่ชุดนักเรียน เสื้อคลุม และผ้าพันคอผืนหนามาตลอดชีวิตกำลังเกิดอาการงงงวยกับการสวมใส่ชุดนักกีฬาที่แม้จะมีน้อยชิ้น แต่ขั้นตอนการใส่กลับยุ่งวุ่นวายจนรู้สึกเหมือนกำลังห่มชุดบาทหลวงแล้วม้วน ๆ ให้เป็นก้อนก็ไม่ปาน

ลูกสนิชก็ชนหน้าคุณ

และ...

#HWWW_Quidditch

เมื่อคุณไม่เคยเล่นควิดดิช จึงจำเป็นต้องติวก่อนแข่ง...

เรียวคิ้วของชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน ใบหน้าเฉยชากับคำพูดที่อีกฝ่ายเอ่ยราวกับไม่อยากใส่ใจ...

เพราะอย่างไรเสีย คนคนนี้ก็ชอบปั่นหัวคนอื่นอยู่เรื่อย ทว่าคำพูดของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกฉุกใจบางอย่างกับคำพูดนั้น

เพียงแค่...

คงไม่มีอะไรหรอก...

( FIN ?)

#HWWW_Quidditch

-- ʎɹoʇS --

w/ @hwww-alastair.bsky.social

วันนี้ในห้องนั่งเล่นของบ้านเรเวนคลอ ดูเหมือนจะเงียบสงบกว่าวันก่อนพอสมควร อาจจะเป็นเพราะเหล่าเด็กบ้านเรเวนต่างพากันออกไปทำธุระของตัวเองตั้งแต่ช่วงบ่าย ยิ่งสัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์แห่งการกีฬาด้วยแล้ว คงมีหลายคนน่าดูที่ออกไปฝึกซ้อม...

ยกเว้นเขาคนหนึ่งที่ยังคงนั่งนิ่งเฉยอยู่ภายในห้องนั่งเล่น

เดอแวนคิดว่าคนกลุ่มนั้นคงกำลังทำการทดลอง หรือเล่นพิเรนอะไรบางอย่างเหมือนที่เป็น จึงไม่คิดจะสนใจ...

จนกระทั่งใครบางคนคว้าหมับเข้าที่แขนของเขา

เขาไม่รู้จักคนคนนั้น

และคนคนนั้นไม่รู้จักเขา

แต่ว่า

.
.
.

#HWWW_Quidditch

ก่อนการแข่งขัน เสียงกึกก้องจากกองเชียร์และเสียงศาสตราจารย์ผู้เป็นกรรมการตัดสินในสนาม เสียงจากโฆษกที่กำลังเอ่ยแนะนำผู้เข้าแข่งขันในวันนี้ดังระงมจนปวดเศียร

ชายหนุ่มบ้านเรเวนนั่งเท้าคางหน้าเครียดไม่สนทนากับผู้คนอยู่ในเงามืดของมุมหนึ่ง ดวงเนตรใต้แว่วใต้คล้ายเหม่อลอยออกไปไกล

เดอแวนได้แต่คิด... ใช่ เขาคิด...

เขามานั่งทำบ้าอยู่ที่นี่ได้ยังไงนะ?

#HWWW_Quidditch

เมื่อคุณไม่รู้ว่าลูกซิกเกอร์อยู่ไหน....

คุณเลยลอยอ่านหนังสือโง่ ๆ Ing ไปเลยสิ

#HWWW_Quidditch

( เรามารับชมเบื้องหลังของเหล่านักฬาประจำบ้านฟ้า ผู้ที่ต้องยืม Mob มาลงสนามกันเถอะครับ

ฝึกซ้อม ❌
นั่งหาค่าความเร็วลมและมุมตกกระทบ ✔️

ขออนุญาตแท็กครับผม
@hwww-orin.bsky.social

@hwww-lan.bsky.social

@hwww-luna.bsky.social

@hwww-noahwilliams.bsky.social

@hwww-estelle.bsky.social )

(ขอมารวมด้วยครับ)

เดอแวนเดินตามเหล่ารุ่นพี่เข้ามาภายในสนาม แน่นอนว่าแว่นตาของเขาถูกถอดเก็บเอาไว้แล้วเพื่อกันไม่ให้มันแตก...

เขาไม่ได้เข้าไปร่วมวงสนทนา เพียงแค่ค้อมหัวทักทายเหล่าเพื่อนร่วมทีมที่วันนี้ต้องเผชิญชะตากรรมร่วมกันในสนามแข่ง...

#HWWW_Quidditch

(ขออนุญาตรวมแจม)

เดอแวนเหมือนสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่จับจ้องอยู่เบื้องหลัง ทำเอาชายหนุ่มต้องหันขวับกลับมามองหน้า...

เขามองเราทำไมนะ...

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคนไปรุมอออบู่บริเวณที่รุ่นพี่ต่างบ้านอันคุ้นเคยอีกแล้ว

แต่เมื่อเขาเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ...

อืม...

เดอแวนค่อย ๆ เดินไป... เดินไปอีกทางหนึ่ง จนกระทั่งเสียงปิดประตูดังปัง บ่งบอกว่าพรีเฟ็กที่เข้ามาตรวจตรานั้นได้ออกไปแล้ว

ในช่วงเวลาที่เอสเตอร์อาจจะใคร่ครวญคิดว่าตนนั้นรอดจากสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานแล้ว ทว่าเมื่อเขาขยับตัวก็ไปชนเข้ากับสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่มันนอนหลับอยู่บริเวณนั้นตั้งนานแล้ว

ดวงตาสีเหลืองสว่างวาบทันทีที่มีใครก็ไม่รู้สัมผัสกับตัวเอง

ฮูก！

แน่นอนว่าต่อให้มืดมากแค่ไหน แต่ด้วยการประจันซึ่ง ๆ หน้าเช่นนี้ก็มากพอจะทำให้เห็นหน้าคราตาและชุดที่อีกฝ่ายสวมใส่... พวกเราไม่รู้จักกัน แต่จากผ้าคลุมสีแดงบ่งบอกได้ชัดเจนว่าอีกฝ่ายนั้นคงอยู่บ้านกริฟฟินดอร์

ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยเอื้อน หรือทำอะไร สิ่งที่อีกฝ่ายทำก็ยิ่งเป็นตัวเร่งให้เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันแทบจะทันที

และก็เป็นอีกครั้งที่เด็กหนุ่มบ้านเรเวนต้องวิ่งตามจับจอมโจรรัตติกาลที่ออกมาหลังเคอร์ฟิว

[ โรลเปิด / แยกรูท ]

เวลา : หลังช่วงเวลาเคอร์ฟิว

@ทางเดินในปาสาทฮอกวอตส์

ช่วงเวลาที่เงียบสงบกำลังดำเนินไปในยามราตรี ตอนนี้เป็นช่วงเวลาหลังเคอร์ฟิวแล้ว และเป็นอีกครั้งที่เดอแวน โรซาเลียจำเป็นต้องเดินออกมาตรวจตราตามทางเดิน...

เมื่อปลายไม้กายสิทธิ์ที่ส่องแสงหันกลับมากลับพบ [ ใครบางคน ] ที่ยังไม่ยอมกลับเข้าหอตัวเอง

นั่นคือ 【 คุณ 】 ไงล่ะ

CMS . unidentified

#HWWW_FindingNiffler

[ โรลเปิด / แยกรูท / โกงเวลา ]

@โถงทางเดิน

เดอแวนที่เพิ่งยืมหนังสืออักษรโบราณเล่มหนึ่งมาจากห้องสมุดกำลังเปิดอ่านเนื้อหาอย่างใจจดจ่อขณะที่กำลังเดินไปตามโถงทางเดินเงียบ ๆ ด้วยความสงบ...

จนกระทั่งเขาสัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างพรวดเข้ามาแปะอยู่ที่หัวของเขา

"...???"

-- ʎɹoʇS --

【 CR.WA VE 】

P҉̪͓͈͉͛̋͛́ͅa҈͚͍̑̍̌̉î̷̪̱̝̊n҈̦̳̞̘̗̓̌͗̄̽…̸̭̮̭̄͐̂̀ͅ e̶̠̬͒́͆͒̚x҉̝̬̱͇̫͐̈́̌̄c̷̠͕͒̑̃̽ŕ̶͉̳̖̄ủ̶̳̞̈̀c҈͉̬̗͚͈̊̀i҉̟̦̖̅͗͊a̶̲͖͚͛̎͌̍t҉̗̜̔̚̚î̷̝͙̗̦̰͋͌̃n̶̗̙̥̓́g҉̮̜̮̐̀ ṕ̴̰̱̙̙̮̓͒̄a̷̯̭̋̎͋̽i҉̥̱̖̓̀̄͗n̴̫̟̗̗̿͆̋.҈̙̬͉͙̃́̇̓

(ขอแจมครับ)

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียง แสง หรือเวทมนตร์อันใดทำให้เขารู้สึกตัวเองช่างเจิดจ้าเสียเหลือเกิน

แน่นอนว่าเดอแวนไม่ได้ตอบอะไรอีกฝ่าย และตอนนี้เอสเตอร์ก็คงไม่เห็นใบหน้าของเขาด้วย เพราะแสงจากดิสโก้บอลบนหัวนั้นกำลังส่องสะท้อนกรอบแว่นหนาของเขาอยู่

(รู้สึกมีสีสัน)

#HWWW_Clubfest

พอดีได้ยินเสียงวุ่นวายแถว ๆ ลายน้ำพุหน้าห้องสมุด กำลังคิดว่าจะออกมาดูสักหน่อย...

อะไรมันสว่างส่องประกายบนหัวเนี่ย

( cr. @hwww-aster.bsky.social )

(มาแจมครับบบ )

ในวันที่โคตรวุ่นวาย และโคตรจะเบียดเสียด กว่าที่อินโทรเวิร์ดเก็บตัวจะสามารถงัดแงะตัวเองออกมายังตรอกไดแอกอนที่เต็มไปด้วยผู้วิเศษได้ก็ยากอยู่แล้ว

พอกำลังหาที่ดูหนังสือไปเพลิน ๆ กลับถูกจ้องมองด้วยรอยยิ้มที่เดอแวนขอลงความเห็นว่าโคตรน่าขนลุก ชีวิตในการเดินซื้อของก็ยิ่งยากบวกไปมากกว่าเดิม

เขาจ้องมอง

มองผ่านเลนส์แว่นหนา...

คือถ้าพี่มาเอาอะไรพูดเลย