tekenen van solidariteit tijdens de coronacrisis grotendeels weggeëbt, koppelt Trump in de VS neoliberalisme aan autocratische staatsmacht en tracht de MAGA-beweging Europa ideologisch te koloniseren. Van den Brinks ‘derde weg’ bevindt zich in zwaarder weer dan hij vijf jaar geleden kon vermoeden.

denkwijze nog altijd de solide onderstroom van het Europese bewustzijn: de ‘eigenheid van het Europese continent’, zoal de ondertitel van dit boek luidt. Daarvan verwacht van den Brink een ‘derde weg’, tussen de Amerikaanse supermarkt en de Chinese superstaat in.
Intussen zijn de hoopgevende

krijgt een ereplaats), mag gezien zijn recente nadruk op het ‘archaïsche’ niet verwonderen.
Plausibel maakt van den Brink deze wending wel, zoals hij zich in zijn slotpleidooi voor een meer op coöperatie gerichte politiek ook opmerkelijk optimistisch toont. Tenslotte, zo betoogt hij, vormt deze

van bestuurders en bestuurden.
Vandaar de noodzaak van een nieuw onderzoek naar de vraag wat ‘de mens’ nu eigenlijk is. In ‘Ruw ontwaken’ laat van den Brink geen misverstand bestaan over zijn eigen overtuigingen. Dat hij daarbij teruggrijpt op denkbeelden van ver vóór het liberalisme (zelfs Thomas

voorheen, heeft de bestuurlijke bovenlaag gekozen voor een managementsstijl die de liberale ‘homo economicus’ centraal is gaan stellen. Het daaruit voortvloeiende beleid heeft niet alleen geleid tot crises in de uitvoeringssfeer, maar – dieper – tot een fundamentele discrepantie tussen het mensbeeld

Opmerkelijk is van den Brinks vaststelling dat de toegenomen onvrede over de politiek niet wijst op een ontpolitisering van de burger, maar juist voortkomt uit de hogere verwachtingen die deze van het (lands)bestuur is gaan koesteren.
Maar terwijl burgers niet minder sociaal zijn gaan denken dan

de mens allereerst een op eigenbelang gericht individu is heeft geleid tot toenemende frictie met de sociale wijze waarop mensen altijd hebben gefunctioneerd en dat in weerwil van alle ‘verhuftering’ nog altijd doen.
Veel in dit boek klinkt bekend, maar krijgt in zijn synthese een nieuwe betekenis.

sociaalwetenschappelijk onderzoek af te ronden waarin vooral de vraag naar het huidige maatschappelijke onbehagen centraal staat. Met veel empirisch materiaal schetst hij deze crisis en waagt zich aan de interpretatie die zich in de titel van dit boek aankondigt. De (neo-)liberale overtuiging dat

gevallen. Toch vormt het een noodzakelijke opstap naar zijn recente magnum opus ‘De actualiteit van het archaïsche’ (waarover later meer). Ontvouwt van den Brink daarin zijn eigen antropologie, dit boek maakt duidelijk waarom zo’n nieuwe mensvisie nodig
Met dit boek kondigt van den Brink aan het

bsky.app/profile/anto...