FireStorm
@firestorm313.bsky.social
Piszę o grach. | Strona domowa: https://fajerstorm.pl/ | Magazyn arhn.eu: bit.ly/ARHNzyn
Dodatek Inheritance dużo bardziej stawia na abstrakcyjne wizje i światy. I o ile są bardzo interesujące i wyróżniają się wizualnie, tak brak im zakotwiczenia w rzeczywistości, przez co mniej niepokoją. Ale historia dodaje istotny kontekst do głównego wątku, więc zdecydowanie warto sprawdzić.
December 23, 2025 at 3:39 PM
Dodatek Inheritance dużo bardziej stawia na abstrakcyjne wizje i światy. I o ile są bardzo interesujące i wyróżniają się wizualnie, tak brak im zakotwiczenia w rzeczywistości, przez co mniej niepokoją. Ale historia dodaje istotny kontekst do głównego wątku, więc zdecydowanie warto sprawdzić.
W każdym horrorze istotny jest też emocjonalny rdzeń i również tutaj udało się stworzyć coś interesującego, mimo korzystania z klisz. Okropni geniusze są ogranym motywem, ale historię napisano z dużą dozą szczerości, dzięki czemu faktycznie chce się rozwikłać zagadkę tej biednej rodziny.
December 23, 2025 at 3:39 PM
W każdym horrorze istotny jest też emocjonalny rdzeń i również tutaj udało się stworzyć coś interesującego, mimo korzystania z klisz. Okropni geniusze są ogranym motywem, ale historię napisano z dużą dozą szczerości, dzięki czemu faktycznie chce się rozwikłać zagadkę tej biednej rodziny.
Latające meble czy fortepian uderzający w ścianę nie robiłyby takiego wrażenia, gdyby nie świetne dźwięki oraz naturalne interakcje. Jak w Amnesii, każdą szufladę trzeba ręcznie wysunąć, a wiele przedmiotów jest klikalnych - dzięki temu odbiera się je jako faktyczne sprzęty, a nie growe kartony.
December 23, 2025 at 3:39 PM
Latające meble czy fortepian uderzający w ścianę nie robiłyby takiego wrażenia, gdyby nie świetne dźwięki oraz naturalne interakcje. Jak w Amnesii, każdą szufladę trzeba ręcznie wysunąć, a wiele przedmiotów jest klikalnych - dzięki temu odbiera się je jako faktyczne sprzęty, a nie growe kartony.
Świetnym pomysłem było zakończenie każdej burzliwej podróży w umysł protagonisty w bezpiecznej wysepce jego pracowni, jednym z niewielu stałych elementów. Niezwykle skuteczne było też swobodne eksplorowanie wiktoriańskiego domu zanim stanie się gotyckim koszmarem nieeuklidesowej geometrii.
December 23, 2025 at 3:39 PM
Świetnym pomysłem było zakończenie każdej burzliwej podróży w umysł protagonisty w bezpiecznej wysepce jego pracowni, jednym z niewielu stałych elementów. Niezwykle skuteczne było też swobodne eksplorowanie wiktoriańskiego domu zanim stanie się gotyckim koszmarem nieeuklidesowej geometrii.
Nawiedzony dom i ożywające przedmioty, gdy tylko odwróci się wzrok, to podstawa horroru, a mimo to nigdy wcześniej nie wywoływały u mnie ciarek na plecach. Duża w tym zasługa kreatywności zespołu w zmienianiu świata oraz technicznej płynności tych zmian, dzięki czemu są niezauważalne.
December 23, 2025 at 3:39 PM
Nawiedzony dom i ożywające przedmioty, gdy tylko odwróci się wzrok, to podstawa horroru, a mimo to nigdy wcześniej nie wywoływały u mnie ciarek na plecach. Duża w tym zasługa kreatywności zespołu w zmienianiu świata oraz technicznej płynności tych zmian, dzięki czemu są niezauważalne.
Nie jest też subtelna ani wnikliwa w tym co stara się powiedzieć. Dosyć szybko odsłania karty, a tajemnica jest czytelna od początku. Całość więc opiera się na nieprzyjemnych scenach i przemyśleniach wynikających z lekko zarysowanych motywów seksualności i akceptacji statusu quo.
December 17, 2025 at 8:00 PM
Nie jest też subtelna ani wnikliwa w tym co stara się powiedzieć. Dosyć szybko odsłania karty, a tajemnica jest czytelna od początku. Całość więc opiera się na nieprzyjemnych scenach i przemyśleniach wynikających z lekko zarysowanych motywów seksualności i akceptacji statusu quo.
Jest tu kilka scen, które potrafią wywołać dyskomfort, ale gra, wbrew kontrowersji wokół niej, nie jest tak szokująca jak mogłoby się wydawać. Sceny przemocy, seksualnej czy fizycznej, przedstawione są w mało obrazowy i przede wszystkim w mechaniczny sposób, jak zupełnie normalna część tego świata.
December 17, 2025 at 8:00 PM
Jest tu kilka scen, które potrafią wywołać dyskomfort, ale gra, wbrew kontrowersji wokół niej, nie jest tak szokująca jak mogłoby się wydawać. Sceny przemocy, seksualnej czy fizycznej, przedstawione są w mało obrazowy i przede wszystkim w mechaniczny sposób, jak zupełnie normalna część tego świata.
To surrealistyczna gra przedstawiona w formie czarno-białego filmu niemego, wraz z niemal kompletnym brakiem dźwięków i kartami z napisami ukazującymi dialogi. Z wyjątkiem paru czynności czy kilkusekundowych wstawek live action, jedynym dźwiękiem pozostaje monotonny warkot projektora filmowego.
December 17, 2025 at 8:00 PM
To surrealistyczna gra przedstawiona w formie czarno-białego filmu niemego, wraz z niemal kompletnym brakiem dźwięków i kartami z napisami ukazującymi dialogi. Z wyjątkiem paru czynności czy kilkusekundowych wstawek live action, jedynym dźwiękiem pozostaje monotonny warkot projektora filmowego.
Fabuła, choć prosta, wybija się za to ponad normę ustanowioną przez serię Resident Evil. W niewielkim stopniu bawi się tropami gatunku, ale przede wszystkim po prostu sprawnie zarysowuje i rozwija intrygę, a i jedna z tajemnic okazało się bardzo miłym zaskoczeniem.
December 9, 2025 at 5:50 PM
Fabuła, choć prosta, wybija się za to ponad normę ustanowioną przez serię Resident Evil. W niewielkim stopniu bawi się tropami gatunku, ale przede wszystkim po prostu sprawnie zarysowuje i rozwija intrygę, a i jedna z tajemnic okazało się bardzo miłym zaskoczeniem.
Przydaje się za to do zagadek. Te są bardzo dobrze wyważone - niezbyt trudne, ale jednak wymagają aktywnego myślenia o grze i jej kompaktowej lokacji. Czerpią z lat rozwoju gatunku, więc można zauważyć pewne schematy. Jeśli ktoś utknie to może zaczerpnąć wskazówki w jednej z parkowych maszyn.
December 9, 2025 at 5:50 PM
Przydaje się za to do zagadek. Te są bardzo dobrze wyważone - niezbyt trudne, ale jednak wymagają aktywnego myślenia o grze i jej kompaktowej lokacji. Czerpią z lat rozwoju gatunku, więc można zauważyć pewne schematy. Jeśli ktoś utknie to może zaczerpnąć wskazówki w jednej z parkowych maszyn.
Łatwo je też omijać, nawet w ciasnych lokacjach. Jeśli jednak dojdzie do konfrontacji, to zasoby amunicji nie powinny stanowić zmartwienia dla nikogo kto lubi choć trochę eksplorować. Problematyczne może być za to celowanie, jako że jest w pełni manualne, a przy tym kącie kamery łatwo spudłować.
December 9, 2025 at 5:50 PM
Łatwo je też omijać, nawet w ciasnych lokacjach. Jeśli jednak dojdzie do konfrontacji, to zasoby amunicji nie powinny stanowić zmartwienia dla nikogo kto lubi choć trochę eksplorować. Problematyczne może być za to celowanie, jako że jest w pełni manualne, a przy tym kącie kamery łatwo spudłować.
Kamera jest zawieszona wysoko nad postacią, ale można nią swobodnie obracać, przez co trudno dać się zaskoczyć przeciwnikom. Tym bardziej, że strona graficzna czerpie garściami z klockowatego stylu postaci rodem z Final Fantasy VII, a tym samym maszkary są łatwo dostrzegalne.
December 9, 2025 at 5:50 PM
Kamera jest zawieszona wysoko nad postacią, ale można nią swobodnie obracać, przez co trudno dać się zaskoczyć przeciwnikom. Tym bardziej, że strona graficzna czerpie garściami z klockowatego stylu postaci rodem z Final Fantasy VII, a tym samym maszkary są łatwo dostrzegalne.
Gruniozerca 3 - The Great Cavy Clean-up! podobał mi się najbardziej. Cel jest prosty - rozbić wszystkie klocki poprzez skakanie na nie. Jednakże znalezienie odpowiedniej drogi, by to zrobić, wymaga chwili zastanowienia i kilku prób. Zwłaszcza gdy jest się przytłoczonym całym ekranem w klockach!
December 7, 2025 at 10:53 AM
Gruniozerca 3 - The Great Cavy Clean-up! podobał mi się najbardziej. Cel jest prosty - rozbić wszystkie klocki poprzez skakanie na nie. Jednakże znalezienie odpowiedniej drogi, by to zrobić, wymaga chwili zastanowienia i kilku prób. Zwłaszcza gdy jest się przytłoczonym całym ekranem w klockach!
W Gruniożerca 2: The Great Cavy Rescue! celem jest zdobycie klucza oraz dotarcie do wyjścia. Aby tego dokonać kawia musi skakać, wchodzić na taborety, stawiać konstrukcje z klocków, a inne rozbijać młotkiem, by utorować sobie drogę. Przyjemne i miejscami całkiem wymagające zagadki.
December 7, 2025 at 10:53 AM
W Gruniożerca 2: The Great Cavy Rescue! celem jest zdobycie klucza oraz dotarcie do wyjścia. Aby tego dokonać kawia musi skakać, wchodzić na taborety, stawiać konstrukcje z klocków, a inne rozbijać młotkiem, by utorować sobie drogę. Przyjemne i miejscami całkiem wymagające zagadki.
Pierwszy Gruniożerca jest najprostszą i najszybciej nudzącą się grą. Przyjemnie jest wbić osiągnięcia z nim związane, ale to rozgrywka na mniej niż godzinę. Za to druga i trzecia odsłona to już pełnoprawne retro perełki. Obie stanowią wariację na temat gier logicznych z elementami platformowymi.
December 7, 2025 at 10:53 AM
Pierwszy Gruniożerca jest najprostszą i najszybciej nudzącą się grą. Przyjemnie jest wbić osiągnięcia z nim związane, ale to rozgrywka na mniej niż godzinę. Za to druga i trzecia odsłona to już pełnoprawne retro perełki. Obie stanowią wariację na temat gier logicznych z elementami platformowymi.
Ponownie ścieżka dźwiękowa Yamaoki to klasa sama w sobie. youtu.be/VcC2DYXYaek?...
Rain of Brass Petals-Three Voices Edit (Bonus Track)
YouTube video by Akira Yamaoka - Topic
youtu.be
November 30, 2025 at 2:24 PM
Ponownie ścieżka dźwiękowa Yamaoki to klasa sama w sobie. youtu.be/VcC2DYXYaek?...
Otherwold zostawia ponurą wilgoć SH2 i wraca do czerwieni, rdzy oraz industrialnych maszyn. Ukazuje ból i traumę w makabryczny, ale i interesujący wizualnie sposób, często przyprawiając mnie o dreszcze. Wiele pozornie zwyczajnych momentów tutaj wbija się w pamięć i zostawia niepokój na długo.
November 30, 2025 at 2:24 PM
Otherwold zostawia ponurą wilgoć SH2 i wraca do czerwieni, rdzy oraz industrialnych maszyn. Ukazuje ból i traumę w makabryczny, ale i interesujący wizualnie sposób, często przyprawiając mnie o dreszcze. Wiele pozornie zwyczajnych momentów tutaj wbija się w pamięć i zostawia niepokój na długo.
Duża część rozgrywki dzieje się poza granicami Silent Hill, co pozwoliło na świeższe i ciekawsze lokacje. Nigdy wcześniej centrum handlowe nie wywołało u mnie niepokoju, nie wspominając o metrze. Wrażenie robią bardziej abstrakcyjne poziomy Otherworld, jak stojące w ogniu czy zalane krwią pokoje.
November 30, 2025 at 2:24 PM
Duża część rozgrywki dzieje się poza granicami Silent Hill, co pozwoliło na świeższe i ciekawsze lokacje. Nigdy wcześniej centrum handlowe nie wywołało u mnie niepokoju, nie wspominając o metrze. Wrażenie robią bardziej abstrakcyjne poziomy Otherworld, jak stojące w ogniu czy zalane krwią pokoje.
Trudno też uciec od wątków samostanowienia i kontroli własnego ciała. Mimo że były eksplorowane już wcześniej, tu przedstawione są bardziej personalnie, a przez to i mocniej uderzają. Niektóre bardziej campowe postacie czy sceny nie do końca pasują do prezentowanych wątków.
November 30, 2025 at 2:24 PM
Trudno też uciec od wątków samostanowienia i kontroli własnego ciała. Mimo że były eksplorowane już wcześniej, tu przedstawione są bardziej personalnie, a przez to i mocniej uderzają. Niektóre bardziej campowe postacie czy sceny nie do końca pasują do prezentowanych wątków.
Postawienie na kobiecą bohaterkę pozwoliło na eksplorowanie kobiecego strachu. Niebezpiecznego powrotu do domu, stalkingu i niechcianych prezentów czy śledzenia przez silniejsze fizycznie osoby. Imponujące jak sprawnie udało się przeszczepić ten strach i na mnie, mimo zupełnie innych doświadczeń.
November 30, 2025 at 2:24 PM
Postawienie na kobiecą bohaterkę pozwoliło na eksplorowanie kobiecego strachu. Niebezpiecznego powrotu do domu, stalkingu i niechcianych prezentów czy śledzenia przez silniejsze fizycznie osoby. Imponujące jak sprawnie udało się przeszczepić ten strach i na mnie, mimo zupełnie innych doświadczeń.
Ignoruje fabułę SH2 i wraca do okultyzmu znanego z pierwowzoru. W wielu momentach powtarza jego motywy, zarówno by pokazać przeskok technologiczny, jak i by podkreślić różnice między postaciami. Heather jest dużo pewniejsza siebie niż Harry i niewzruszona niektórymi ogranymi już zagrywkami miasta.
November 30, 2025 at 2:24 PM
Ignoruje fabułę SH2 i wraca do okultyzmu znanego z pierwowzoru. W wielu momentach powtarza jego motywy, zarówno by pokazać przeskok technologiczny, jak i by podkreślić różnice między postaciami. Heather jest dużo pewniejsza siebie niż Harry i niewzruszona niektórymi ogranymi już zagrywkami miasta.