عزیزم❤️

امیدوارم تموم بشه همه چی:/

ببین واقعا خوابهامون مشترک شده، دیشب در خواب من جنگ شده بود و هواپیماها دنبال ما شهروندان پیاده میکردن و بمب میریختن سرمون

آره آره زود خوشحال شدم،
پیرو هفته قبل که گفتم سطح انرژیم رو باید بالا نگهدارم
بعد دوستی که کنارم بود گفت دیشب در خواب ناله میگردم، یحتمل خواب غمگینی دیده بودم که صبح اونطور برخاستم

خودم برات روایتش میکنم، جای خاصی نبوده، حاصل چندین روز تحقیقه

آره آره اون موزه با اینکه چیز زیادی نداشت واقعا جز جاهایی بود که من بعنوان تفریح میرفتم :/ و یه شهرکتاب کنارش بود که مدیرش نویسنده خوبیه و انقد مرام داشت کتابای چاپ قدیم رو مرجوع نمیکرد و با قیمت قدیم میفروخت

اگر این دیتاها درز پیدا کنه خیلی خوب میشه باهاشون هزارتا کار کرد. چه در مسیر خوب مثل فروش این دیتا و چمیدونم فروش راهکار، چه در مسبر بد که دشمنی و عداوت با اون بیزنس اصلیه.
واقعا باورم نمیشه سازمانی که اسمشو یه تریلی نمیکشه اینجوری گاف بده.
خوبه کارمندی رو بوسیدم و گذاشتم کنار چون لبه تیغ بازی کردنه

یه بازه کوتاهی چندین سال قبل بریانک تهران زندگی میکردم، ذوقم فقط این بود سر کوچه ام پارک هفت چنار بود و چقدر قشنگ بود، صبح یه شب سرد پاییزی برگ همه درختها ریخته بود و من جز اولین عابرین بودم، محشر بود اون تصویر. پارک نزدیک خونه واقعا یه نعمته

ببین من دقیقا همین حس رو تجربه میکنم، تو مرکز شهر و یه خیابون شلوغ زندگی میکنم، اما گاهی از ته همین خیابون کوهها معلومه و حس میکنم زنده ام

این رو دیروز یک نفس دیدم، از این جهت یک‌نفس دیدم، که نه چنان پر رمز و راز بود که بخوام با تامل و فاصله ببینم و هضم کنم، نه اونقدر پرکشش که نتونم چشم بردارم،
مثلا اگر شبی یک قسمت میدیدم احتمالا بیخیال تماشا میشدم و از ریتمش خارج میشدم و اگر نمیدیدم بازیها و قصه دوست داشتنی رو نمیتونستم بیخیال بشم:)

چشمتون روشن

شت

ادامه بده قهرمان

نمیدونم ایرانی یا نه، ولی امروز که داشتم تو خیابون راه میرفتم با خودم فکر میکردم ما ادمهای پرپتانسیلی بودیم، ولی زندگی یجوری داره میچرخه که ساده‌ترین کارها برامون سخت شده و همین که از پس روزمره مون برمیاییم قهرمانیم

😶😶
تقدس زدایی از پدر و مادرها رو بتونیم یادبگیریم خیلی خوبه. یعنی لزوما چون نقش والدین دارن نباید هر رفتاریشون رو پذیرفت

🥰🥰🥰😘😘😘😍😍😍

🫠🥰🥰🥰🥰