Ethem Onur Bilgiç
@ethemonur.bsky.social
illustrator | graphic designer
Ad Astra (2019), insanlığın binlerce yıldır içinden çıkamadığı o kadim dürtüye dokunuyor: bilinmeyene duyulan arzu. Gözümüz gökyüzünde, aklımız hep yıldızlarda… Ama peki ya geride bıraktıklarımız? Film, bu sonsuz yolculuk dürtüsünü hem kozmik hem de içsel bir keşfe dönüştürüyor.
July 21, 2025 at 3:04 PM
Ad Astra (2019), insanlığın binlerce yıldır içinden çıkamadığı o kadim dürtüye dokunuyor: bilinmeyene duyulan arzu. Gözümüz gökyüzünde, aklımız hep yıldızlarda… Ama peki ya geride bıraktıklarımız? Film, bu sonsuz yolculuk dürtüsünü hem kozmik hem de içsel bir keşfe dönüştürüyor.
İrem Koskos’un kısa filmi Cracks on the Road için yaptığım afiş tasarımı. 👠🎈
July 21, 2025 at 9:58 AM
İrem Koskos’un kısa filmi Cracks on the Road için yaptığım afiş tasarımı. 👠🎈
gerçeklik arasında kurduğu bağlar son derece etkileyici. Özellikle kurgu ve ses tasarımı olağanüstü; sadece izlemiyor, adeta filmin içindeymişsiniz gibi hissediyorsunuz. Warfare, savaşın estetikle değil, çıplak gerçekle anlatılması gerektiğini hatırlatan sarsıcı bir film olmuş.
July 20, 2025 at 7:12 AM
gerçeklik arasında kurduğu bağlar son derece etkileyici. Özellikle kurgu ve ses tasarımı olağanüstü; sadece izlemiyor, adeta filmin içindeymişsiniz gibi hissediyorsunuz. Warfare, savaşın estetikle değil, çıplak gerçekle anlatılması gerektiğini hatırlatan sarsıcı bir film olmuş.
travmalar bırakabileceğini ustalıkla gözler önüne seriyor. İzleyiciye yoğun bir sıkışmışlık hissi ve kesintisiz bir gerginlik yaşatıyor; neredeyse nefes almayı unutturuyor.
Alex Garland’ın Civil War sonrası bu projeye yönelmesini şimdi çok daha iyi anlıyorum. Oradaki distopya ile burada çizilen +
Alex Garland’ın Civil War sonrası bu projeye yönelmesini şimdi çok daha iyi anlıyorum. Oradaki distopya ile burada çizilen +
July 20, 2025 at 7:12 AM
travmalar bırakabileceğini ustalıkla gözler önüne seriyor. İzleyiciye yoğun bir sıkışmışlık hissi ve kesintisiz bir gerginlik yaşatıyor; neredeyse nefes almayı unutturuyor.
Alex Garland’ın Civil War sonrası bu projeye yönelmesini şimdi çok daha iyi anlıyorum. Oradaki distopya ile burada çizilen +
Alex Garland’ın Civil War sonrası bu projeye yönelmesini şimdi çok daha iyi anlıyorum. Oradaki distopya ile burada çizilen +
Warfare (2025), savaşın ne kadar yıkıcı, boktan ve anlamsız olabileceğini doğrudan göstermek yerine, onu ortadan; yani tam da yaşandığı yerden, askerin göz hizasından anlatmayı seçiyor. Film, sıradan gibi görünen bir görevin aslında kaç kişinin hayatında kalıcı +
July 20, 2025 at 7:12 AM
Warfare (2025), savaşın ne kadar yıkıcı, boktan ve anlamsız olabileceğini doğrudan göstermek yerine, onu ortadan; yani tam da yaşandığı yerden, askerin göz hizasından anlatmayı seçiyor. Film, sıradan gibi görünen bir görevin aslında kaç kişinin hayatında kalıcı +
Philippou kardeşler, korkunun sadece “korkutmak” olmadığını bilen bir dil kurmuşlar. Travma, kayıp ve bağlanma gibi temaları ustalıkla işliyorlar. Bring Her Back, türünün öne çıkan örneklerinden biri olmasa da kesinlikle izlemeye değer, duyarlı ve özenli bir yapım.
July 11, 2025 at 12:20 PM
Philippou kardeşler, korkunun sadece “korkutmak” olmadığını bilen bir dil kurmuşlar. Travma, kayıp ve bağlanma gibi temaları ustalıkla işliyorlar. Bring Her Back, türünün öne çıkan örneklerinden biri olmasa da kesinlikle izlemeye değer, duyarlı ve özenli bir yapım.
Oyunculuklar da filmin güçlü yanlarından biri. Özellikle başroldeki oyuncu, karakterin iç çatışmalarını ve kayıp teması etrafında şekillenen duygularını inandırıcı bir şekilde yansıtıyor. +
July 11, 2025 at 12:20 PM
Oyunculuklar da filmin güçlü yanlarından biri. Özellikle başroldeki oyuncu, karakterin iç çatışmalarını ve kayıp teması etrafında şekillenen duygularını inandırıcı bir şekilde yansıtıyor. +
Hikâye, ilk dakikalardan itibaren nereye varacağını açık etse de bu, izleme deneyimini zayıflatmıyor. Aksine, bu netlik sayesinde anlatı sadeleşiyor ve duygu yoğunluğu daha rahat aktarılıyor. Tempo iyi ayarlanmış, sürükleyicilik hiçbir noktada düşmüyor. +
July 11, 2025 at 12:20 PM
Hikâye, ilk dakikalardan itibaren nereye varacağını açık etse de bu, izleme deneyimini zayıflatmıyor. Aksine, bu netlik sayesinde anlatı sadeleşiyor ve duygu yoğunluğu daha rahat aktarılıyor. Tempo iyi ayarlanmış, sürükleyicilik hiçbir noktada düşmüyor. +
Danny ve Michael Philippou kardeşler, Talk to Me’den sonra yine hem korkuyu hem duyguyu dengede tuttukları bir filmle karşımızdalar. Bring Her Back beklediğime kesinlikle değdi; temiz anlatımı ve yerinde atmosferiyle dikkat çekiyor. +
July 11, 2025 at 12:20 PM
Danny ve Michael Philippou kardeşler, Talk to Me’den sonra yine hem korkuyu hem duyguyu dengede tuttukları bir filmle karşımızdalar. Bring Her Back beklediğime kesinlikle değdi; temiz anlatımı ve yerinde atmosferiyle dikkat çekiyor. +
2024 yapımı Speak No Evil, Christian Tafdrup’un 2022 tarihli orijinal filminin özünü neredeyse tamamen yok sayarak, geriye sadece boş bir kabuk bırakıyor.
Tafdrup’un filminde hissedilen o rahatsız edici gerilim, toplumsal nezaketin sınırları ve Kuzey Avrupa’nın yabancılara...
Tafdrup’un filminde hissedilen o rahatsız edici gerilim, toplumsal nezaketin sınırları ve Kuzey Avrupa’nın yabancılara...
July 8, 2025 at 12:46 PM
2024 yapımı Speak No Evil, Christian Tafdrup’un 2022 tarihli orijinal filminin özünü neredeyse tamamen yok sayarak, geriye sadece boş bir kabuk bırakıyor.
Tafdrup’un filminde hissedilen o rahatsız edici gerilim, toplumsal nezaketin sınırları ve Kuzey Avrupa’nın yabancılara...
Tafdrup’un filminde hissedilen o rahatsız edici gerilim, toplumsal nezaketin sınırları ve Kuzey Avrupa’nın yabancılara...
July 4, 2025 at 7:59 AM
Masalların Masalı
Şiir: Nâzım Hikmet
Film: Ethem Onur Bilgiç
🐈⬛🌳🌞
Şiir: Nâzım Hikmet
Film: Ethem Onur Bilgiç
🐈⬛🌳🌞
June 27, 2025 at 11:33 AM
Masalların Masalı
Şiir: Nâzım Hikmet
Film: Ethem Onur Bilgiç
🐈⬛🌳🌞
Şiir: Nâzım Hikmet
Film: Ethem Onur Bilgiç
🐈⬛🌳🌞
“Ve sen, ben değirmenlere karşı
Bile bile birer yitik savaşçı
Akarız dereler gibi denizlere
Belki de en güzeli böyle”
Bile bile birer yitik savaşçı
Akarız dereler gibi denizlere
Belki de en güzeli böyle”
June 20, 2025 at 11:10 AM
“Ve sen, ben değirmenlere karşı
Bile bile birer yitik savaşçı
Akarız dereler gibi denizlere
Belki de en güzeli böyle”
Bile bile birer yitik savaşçı
Akarız dereler gibi denizlere
Belki de en güzeli böyle”
Bugün, filmdeki bu kasvetli dünya, korkutucu bir şekilde tanıdık geliyor. Belki de bu yüzden The Pulse’u geç keşfetmek değil, tam da şimdi izlemek gerekiyor. Çok sevdim.
June 19, 2025 at 1:53 PM
Bugün, filmdeki bu kasvetli dünya, korkutucu bir şekilde tanıdık geliyor. Belki de bu yüzden The Pulse’u geç keşfetmek değil, tam da şimdi izlemek gerekiyor. Çok sevdim.
Jumpscare ve saçma sapan ses efektleriyle seyirciyi korkutmak yerine, yavaş yavaş, göstererek ve boşlukla huzursuz ediyor. Kurosawa’nın sessizlikle kurduğu atmosfer, ekranların içinden taşan o klostrofobik huzursuzlukla birleşiyor.
June 19, 2025 at 1:53 PM
Jumpscare ve saçma sapan ses efektleriyle seyirciyi korkutmak yerine, yavaş yavaş, göstererek ve boşlukla huzursuz ediyor. Kurosawa’nın sessizlikle kurduğu atmosfer, ekranların içinden taşan o klostrofobik huzursuzlukla birleşiyor.
tekno-hayalet hikayesi çok daha rahatsız edici bir anlam kazanıyor.
Filmdeki hayaletler, sadece ölümden değil, yalnızlıktan ve görünmezleşmekten besleniyor. İnternet, varlıkla yokluk arasındaki sınırı bulanıklaştıran bir boşluk gibi işliyor.
Filmdeki hayaletler, sadece ölümden değil, yalnızlıktan ve görünmezleşmekten besleniyor. İnternet, varlıkla yokluk arasındaki sınırı bulanıklaştıran bir boşluk gibi işliyor.
June 19, 2025 at 1:53 PM
tekno-hayalet hikayesi çok daha rahatsız edici bir anlam kazanıyor.
Filmdeki hayaletler, sadece ölümden değil, yalnızlıktan ve görünmezleşmekten besleniyor. İnternet, varlıkla yokluk arasındaki sınırı bulanıklaştıran bir boşluk gibi işliyor.
Filmdeki hayaletler, sadece ölümden değil, yalnızlıktan ve görünmezleşmekten besleniyor. İnternet, varlıkla yokluk arasındaki sınırı bulanıklaştıran bir boşluk gibi işliyor.
Kiyoshi Kurosawa’nın The Pulse (Kairo) filmini, gösterime girdiği 2001 yılında değil de bugünün dijital çağında izleyince film bambaşka bir yerden vuruyor. İnternetin bizi birbirine bağladığı değil, yavaş yavaş birbirimizden kopardığı bir çağda yaşarken, The Pulse’un anlattığı...
June 19, 2025 at 1:53 PM
Kiyoshi Kurosawa’nın The Pulse (Kairo) filmini, gösterime girdiği 2001 yılında değil de bugünün dijital çağında izleyince film bambaşka bir yerden vuruyor. İnternetin bizi birbirine bağladığı değil, yavaş yavaş birbirimizden kopardığı bir çağda yaşarken, The Pulse’un anlattığı...
The Possession, ne anlattığını bilen, neyle uğraştığının farkında olan bir film. Yahudi folklorundan gelen Dibbuk kutusu mitine yaslanan hikâyesi, Hollywood’un klasik şeytani varlık temalarıyla harmanlanıyor...
June 9, 2025 at 6:09 PM
The Possession, ne anlattığını bilen, neyle uğraştığının farkında olan bir film. Yahudi folklorundan gelen Dibbuk kutusu mitine yaslanan hikâyesi, Hollywood’un klasik şeytani varlık temalarıyla harmanlanıyor...
MobLand, tam bir Guy Ritchie kafası: temposu iyi, akıcı, karakterler yerli yerinde. Final biraz açık ama izlerken hiç sıkmadı. Belli ki ikinci sezon yolda.
June 6, 2025 at 1:21 PM
MobLand, tam bir Guy Ritchie kafası: temposu iyi, akıcı, karakterler yerli yerinde. Final biraz açık ama izlerken hiç sıkmadı. Belli ki ikinci sezon yolda.
Böyle hikâye odaklı, keşif ve atmosfer üzerine kurulu oyunları artık pek sık göremiyoruz. Game Pass’te mevcut, ilgisi olanın kaçırmaması gereken bir yapım. Gerçek bir Indiana Jones macerası yaşamak isteyenler için birebir.
May 25, 2025 at 9:05 AM
Böyle hikâye odaklı, keşif ve atmosfer üzerine kurulu oyunları artık pek sık göremiyoruz. Game Pass’te mevcut, ilgisi olanın kaçırmaması gereken bir yapım. Gerçek bir Indiana Jones macerası yaşamak isteyenler için birebir.
Oyun hem çok derli toplu hem de ruhu olan bir yapım. Espiri anlayışı sağlam, temposu akıcı, bulmacaları da sıkmadan tatlı tatlı ilerliyor. Ülkeden ülkeye, şehirden şehre koştururken resmen “yolda olmak” hissini yaşatıyor. Özlemişim bu tarz oyunları.
May 25, 2025 at 9:05 AM
Oyun hem çok derli toplu hem de ruhu olan bir yapım. Espiri anlayışı sağlam, temposu akıcı, bulmacaları da sıkmadan tatlı tatlı ilerliyor. Ülkeden ülkeye, şehirden şehre koştururken resmen “yolda olmak” hissini yaşatıyor. Özlemişim bu tarz oyunları.
Indiana Jones and the Great Circle, uzun zamandır en keyif alarak, gerçekten merakla oynadığım oyun oldu. Hikâyesi, temposu, atmosferi o kadar iyi ki yer yer çocuk gibi heyecanlandım. Macera hissi tam kararında, ne yoruyor ne de boşluk hissi bırakıyor.
May 25, 2025 at 9:05 AM
Indiana Jones and the Great Circle, uzun zamandır en keyif alarak, gerçekten merakla oynadığım oyun oldu. Hikâyesi, temposu, atmosferi o kadar iyi ki yer yer çocuk gibi heyecanlandım. Macera hissi tam kararında, ne yoruyor ne de boşluk hissi bırakıyor.
Gerilimi usul usul yediren, atmosferi kuvvetlendiren müzikler gerçekten şahane.
Kanmak istersen, kanarsın. O kadar tanıdık ki...
Uzun süredir duyduğum folk horror açlığımı doyurdu. Sessiz sessiz geldi ama içimde derin bir iz bıraktı.
Kanmak istersen, kanarsın. O kadar tanıdık ki...
Uzun süredir duyduğum folk horror açlığımı doyurdu. Sessiz sessiz geldi ama içimde derin bir iz bıraktı.
May 8, 2025 at 6:53 PM
Gerilimi usul usul yediren, atmosferi kuvvetlendiren müzikler gerçekten şahane.
Kanmak istersen, kanarsın. O kadar tanıdık ki...
Uzun süredir duyduğum folk horror açlığımı doyurdu. Sessiz sessiz geldi ama içimde derin bir iz bıraktı.
Kanmak istersen, kanarsın. O kadar tanıdık ki...
Uzun süredir duyduğum folk horror açlığımı doyurdu. Sessiz sessiz geldi ama içimde derin bir iz bıraktı.
Bazı duygular, bazı imgeler demek ki evrensel.
Film, acele etmeyen, durgun ama özgüvenli bir anlatı kuruyor. Ne anlatmak istediğini, hangi korkulara temas edeceğini çok iyi bilen bir senaryo üzerine inşa edilmiş. Anlatımında taşkınlık yok; her şey yerli yerinde, dozunda. Ve müzikleri…
Film, acele etmeyen, durgun ama özgüvenli bir anlatı kuruyor. Ne anlatmak istediğini, hangi korkulara temas edeceğini çok iyi bilen bir senaryo üzerine inşa edilmiş. Anlatımında taşkınlık yok; her şey yerli yerinde, dozunda. Ve müzikleri…
May 8, 2025 at 6:53 PM
Bazı duygular, bazı imgeler demek ki evrensel.
Film, acele etmeyen, durgun ama özgüvenli bir anlatı kuruyor. Ne anlatmak istediğini, hangi korkulara temas edeceğini çok iyi bilen bir senaryo üzerine inşa edilmiş. Anlatımında taşkınlık yok; her şey yerli yerinde, dozunda. Ve müzikleri…
Film, acele etmeyen, durgun ama özgüvenli bir anlatı kuruyor. Ne anlatmak istediğini, hangi korkulara temas edeceğini çok iyi bilen bir senaryo üzerine inşa edilmiş. Anlatımında taşkınlık yok; her şey yerli yerinde, dozunda. Ve müzikleri…
Frewaka, Anadolu’da nasıl “cin filmi” yapılması gerektiğini gösteren ders niteliğinde bir film. Hem de bu film İrlanda’nın kırsalından geliyor. Folklor, adetler, ananeler ve derin korkular… Bu kadar uzak coğrafyalarda bu denli benzer/aynı temaların olması insanı şaşırtıyor.
May 8, 2025 at 6:53 PM
Frewaka, Anadolu’da nasıl “cin filmi” yapılması gerektiğini gösteren ders niteliğinde bir film. Hem de bu film İrlanda’nın kırsalından geliyor. Folklor, adetler, ananeler ve derin korkular… Bu kadar uzak coğrafyalarda bu denli benzer/aynı temaların olması insanı şaşırtıyor.