Son olarak böyle kültür-sanat etkinliklerinden çıkıp eve doğru giderken sık sık aklıma gelen bir alıntıyı paylaşayım.

Ankara Kültür Merkezi ekibi Samsun’daydı. Bugün izlediğim ikinci oyun da onlara aitti: Bir İdam Mahkûmunun Son Günü. Kitaptan sahneye çok başarılı bir uyarlamaydı. Aynı ekibin başka oyunlarına denk gelirsem hiç kaçırmam.

Bugün 3 farklı tiyatro oyunu izledim. İkisi planlıydı, üçüncüsünü ise tesadüfen orada öğrendik: prömiyerini yapan Frida Kahlo. Tek kelimeyle bayıldım. Özellikle finalde dördüncü duvarın yıkılarak Frida Kahlo’nun ağzından günümüz kadın sorunlarına değinilmesi çok güçlü ve yerinde bir kapanıştı.

Aynı yazı içerisinde bir güzel tanım da ‘günümüz sanatçısı’ için yapılmış.

Kaynak: Ayça Okay, “Dostluk, sanatsal ifade ve ilişkisellik”, Milliyet Sanat Dergisi, Temmuz 2025, sayfa: 38.

Dostlukla ilgili okuduğum en hoş tanımlardan birisi. İyi tanımı gibi kendisi de zor bulunan ve koruması güç olan bi’ ilişki türü ama sanırım pek çok şey gibi dostluğun da az ve öz olanı makbul. Her zaman niceliğin değil niteliğin önemli olduğunu savunmuşumdur zaten.

Bugün hayatımda ilk kez bir opera izledim. Sanatta ilk deneyimlerin fazla bilgiyle gölgelenmemesi gerektiğine inandığım için, özellikle araştırmadan gitmeyi tercih ettim. Çünkü bana göre sanat, teknik bilgiden çok hissettiğin şeyle anlam kazanıyor. Peki ne hissettim?

Zamanın durduğu yerde, sessiz bir misafir…

Fujifilm X-T3 + 18-55mm

“İnsan hem toplumla güçlü hem de tüm zayıflıkları toplum olmaktan. İnsan hem aşkla güçlü hem de tüm zaafları âşık olmaktan. İkilik denen şey siyah-beyaz gibi zıtlıklar değil, onların aynı anda olması. Birbirinden ayrılamaması…”
— Tek Kişilik Firar, @tevfikuyar.com, s. 83

Resim sanatına hiç hakim biri değilim ama bugün bir yazıda denk geldiğim bir sanat akımı zihnimde öyle bir çağrışım yaptı ki, randomness kavramıyla birleşince düşünmeden edemedim: “Gerçekten rastgele diye bir şey var mı?”

"Nekropolitika, kendi varlığımızı sürdürmenin başkalarının ölümüyle güvence altına alınabileceği yanılsamasıyla beslenir. Ancak tarih defalarca göstermiştir ki, bir kez harekete geçtiğinde ölüm makinesi hiçbir sınır tanımaz."

— Uğur Özdemir, Varlık Dergisi, Nisan 2025, sayfa: 17.

“Mbembe, nekropolitikayı, egemenliğin yaşamı desteklemek üzerinden tanımlanmadığı, aksine, ölümün seçici bir şekilde dağıtılmasıyla şekillendiği bir durum olarak tarif eder.”

— Uğur Özdemir, Ölümü Yönetmek: Nekropolitikanın Psikolojik Dinamikleri, Varlık Dergisi, Nisan 2025, Sayı 1411, sayfa: 12.

“Egemenin arzu ve gereklerine göre biçimlenen düzenin yegâne kazanını ise, hemen her koşulda büyük sermaye gruplarıdır.”

— Hüseyin Köse, Ölümde Bile Eşitlenememek: Nekropolitik Zayiat Rejimi ya da Seyirlik Bir İmha Biçimi Olarak Öteki'nin Bedeni, Varlık Dergisi, Nisan 2025, Sayı 1411, sayfa: 8.

"Velhasıl yağmurlarla geldi Karadeniz'e o Çernobil denen lanet. E biz yağmurun çocukları 'hayır' diyemedik ki düşen damlalara..."
— Mç'imaşi Berepe (Yağmurun Çocukları), 2011.

Fotoğraf 2024 yılında Pazar Kültür ve Sanat Evi'nde düzenlediğimiz bir etkinlikten.

Bugün #Çernobil Nükleer Felaketi'nin 39. yıl dönümü. Aradan 39 yıl geçmiş olmasına rağmen yaşattığı acılar maalesef dün gibi taze... Bu nedenle, unutmamak ve benzer acıların tekrar yaşanmaması için duyarlı olmak çok kıymetli. #Chernobyl

Lazca bilenler gülüyor, bilmeyenler anlamadı 😄

Eski haritalar üzerinde GPS ile konumunuzu bulabilebileceğiniz bir site: here.allmaps.org

Siteyi açtıktan sonra konum izini istiyor, izin verirseniz konumuza uygun tarihi taritaları getiriyor. Birini seçip girerseniz de bu şekilde konum gösteriyor.