kimi koca bir vatan bırakır,
kimin de yaşanacak yurt aratır,

bana kalan genetik hastalıkları oldu…
Allah (cc) tüm ecdamızı
geride bıraktıkları ile takdir etsin!

erbil

haram olsun, çoluğunuz, çocuğunuzdan çıksın, ilaç, kefen parası olsun inşallah!

topladınız mı
sivriyi ayrı, karayı ayrı.
doldurdunuz mu
şeleği, sepeti, hararı…

çektiniz mi
telden kazığı, duvarı.
aldınız mı
dünyalığı, toprağı…

bildiniz mi
hakkı ayrı, günahı ayrı.
sizin için mi
haramda helal de aynı

yarın Cuma
su ile abdest aldınız mı
değdi mi ucuna
şimdi kazandınız mı?

erbil

kibrit kutusu kadar bir dünyam var,
karıncalar kadar kalabalık değil çevrem.
çok tanıdığım insan var,
ama pek arkadaşım yok!
huzuru çokta, mutluluğu fazlada aramadan,
kimsenin, hiç bir şeyin eksikliğini duymadan,
sade ve basit yaşıyorum…

erbil

…
hayal kurmanın, şiir yazmanın aşk olmadığını, iyiliğin, kardeşliğin, arkadaşlığın, dostluğun ve bildiğim tüm ilişkilerin karşılıksız bir bağ olmadığını öğrettiniz...

erbil

ey dost,
vefa nedir soracak olursan;
“sonsuzluğa kadar sürecek bir dostluktur” derim.
mesele dost olabilmek değil,
dost kalabilmektir!
ne mutlu;
“dost kalabilene, sonsuzluğa kadar götürebilene!

erbil
#ferdizeyrek mekanın cennet olsun başkan!

kimseye hayat boyu aynı kişi olma borcum yok.
fikrim değişir, tarzım değişir, keyfim değişir.
dün kabul ettiğimi bugün tahammül edilmez bulabilirim.
hepsi benim tercihim.

erbil

…
vazgeç şekilden, eşyadan,
sen aşkı var edeni, derdi vereni bul!

şartı, kavli kuralı unut,
gasptan, tecavüzden tut,
her türlü fenalıktan,
yalandan hırdan, dırdan uzak dur,
ah almaktan, gönül kırmaktan kork.

erbil

Mayıs, Haziran gelir,
Açar yine menekşe,
Kırmızı, mor, pembe mine,
Unutma beni,
Unutma yakışıkı şövalye,
Çiçeğimi kopardın!

Şubat gibiyim,
Herkesten az, herkesten kısa,
bir iris çiçeği,
Sığ kökleri yerin altında,
Renk renk dev zinyalar,
küçücükte olsa
Ahım kaldı!

erbil

Şubat gibiyim
Herkes benden çalmış,
Kimi inci boncuk,
Kimi birazcık mutluluk,
Neyim kaldı sana...

Mevsim geçer,
Müşkülümler açar şimdi,
Kimi beyaz kimi mavi,
Kimi üşür solar şimdi,
Neyim kaldı sana...

Şubat gibiyim,
Kırık, dökük, eksik,
Canım, malım,
Altında enkazın,
Neyimi aldın!
erbil

Bu şehir içinde,
akımda seninle geziyorum,
köşe bucak!
hasretin içimde,
yaksa da canımı yine de şikayet etmiyorum.
n’olacak?
ha sıla, ha gurbet,
huzur nasılsa senin olduğun,
yaşadığın şehirde,
seni aradığım, bulduğum yerde!

erbil

tek tek geçiyorum,
bildik yollardan,
dönüyorum,
hatalarımdan,
kırdığım kalplerden,
tanıdık yüzlerden,
eşden, dosttan,
kaçıyorum herkesten,
yenildi sanıyorlar…
“Oysa ben geçiyorum,
her şeyden, herkesten…”

erbil

memnu değil gökyüzü,
masuma günyüzü,
zindanlar dar değil,
fikirlerin özü,
sinei içindedir!

dil kesik,
gönül ket değil,
bu eksiklik,
hakikat değil,
hak bilir, rap bilir!

derh içinde,
birçokları eyyamdır,
tüze işinde,
hüküm değişir
güç, iktidar sâridir!

erbil

huzur çatımda,
altında kanatlarımın,
sükunet içindeyim!
Zülcelali aklımda,
günahlarımın,
keyfi rehavetindeyim!
ledün katında,
huzurundayım,
mahcubum her daim!
çatım sinei yanım,
nabız atımımda,
kendimi dinlemekteyim!

erbil

bu beklemek değil ölümü,
koşmak istiyorum,
nefesim daralıncaya,
yüreğim kopuncaya kadar,
koşmak, kavuşmak istiyorum,
sana varıncaya kadar!
üzerimden atıp ceketimi,
bağımı, kırıp tüm zincirlerimi,
imkansızlarımı aşıp,
sana varıncaya kadar,
durmak istemiyorum..

erbil

Okudukça tanıdım insanları, ilk okumaya başladığında hiç kimsenin gerçek hayatta kendileri olmadıklarını anladım,
herkesin içinde başka biri vardı;
kiminde meczup, kiminde mahcup kiminde canavar saklıydı.
Hiç kimse yüzüne baktığım, …tanıdığımı sandığım kişi değilmiş.

erbil

bu şehir aldatmasın seni,
ılık mistik havası,
kasvetli gökyüzü, aydınlık akşamları..

erbil

#bulancak #giresun

yüküm ağır,
gönül,
hatrı çok, vefası yok,
övül övül,
şaşıyorum,
içimde,
tek tek öldür öldür!