งานภาพคือตาแตก
รักในความเอะอะมะเทิ่งของทุกสิ่ง ไทโป สีสันในเล่ม
คือ COLORFUL แบบตะโกนนนนน
มินิมอลคืออะไรไม่รู้จักเรยยยย

ความตื่นเต้นตอนที่นักเขียนไปถึงเยอรมันแบบมัน PURE มาก นึกถึงตัวเองที่มาออสใหม่ๆ มันจอย
มันสนุกกับการ EXPLORE อะไรใหม่ๆ
แล้วก็ APPRECIATE กับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆที่เมืองเค้ามันดีไซน์มา

หนาจนท้อ เกิดมาไม่เคยอ่านหนังสือภาษาอังกฤษหนาขนาดนี้

โคตรดี ดีตั้งแต่ต้นยันจบ สะกดให้อ่านได้ตั้งแต่หน้าแรก จนหน้าสุดท้ายก็ไม่แผ่ว ตอนแรกคิดว่ามาแนวเรื่องสั้นแบบ PS แต่อันนี้เป็นเรื่องยาวที่เขียนได้โคตรฉลาด โคตรลึกซึ้ง โคตรมนุษย์ ชีวิตเด็กสาวที่เติบโตมากับครอบครัวที่้เคยสมบูรณ์ จนกระทั่งพิษเศรษฐกิจ สังคมการทำงาน การเลี้ยงดู มาเจอเพื่อนร่วมงานที่มีสภาพครอบครัวพังๆ จุดเปลี่ยนชีวิต เออ มันแบบมนุษย์อ่ะ รีเลทไปหมด

เป็นหนังสือที่อ่านๆ พักๆ เพราะบางตอนหนักไปด้วยอารมณ์ และความสัมพันธ์เหลือเกิน เล่าเรื่องราวที่ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็เจ็บไปหมด อ่านจบแล้วเหนื่อย เหมือนวิ่งมาราธอนในเวอร์ชั่นความสัมพันธ์ที่กัดกินเรา

บ้านเมืองเค้าติดเหลืองเนาะ

พระเอกคือน่ารักมะไหว จองเทอมาแสนนาน พอนางเอกชวนเดทหลอกๆ ก็เซย์เยสทันที แบบคิด้รียบร้อยว่าพูดยังไงนางเอกถึงจะเชื่อว่าตัวเองก็ได้ผลประโยชน์ด้วยเหมือนกัน ไม่งั้นจะมีพิรุธ เล่มแรกของปีไปเรย

หยักอ่านนนนน จดเข้ากองดอง