Bunlardan ilk ikisi, esir alma veya devşirme yoluyla oluşturulmuştur. Diğer dört grup ise doğrudan doğruya şehirlerdeki cinsel ticaret üzerinden ortaya çıkmıştır. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S.254)

özel olarak yetiştirilirlerdi. Padişahın hizmetinde kullanılmak üzere saraya sokulan bu devşirmelere de içoğlanı denilmiştir. Osmanlı'da oğlanlar şöyle sınıflandırılmıştır: Acemi oğlanı, içoğlanı, şehir oğlanı, hamam oğlanı, şamar oğlanı, tavşan oğlan, ateş oğlanı.

yetiştirilenler yalnızca yeniçeri ocağına değil, yine ocak diye adlandırılan diğer askeri birliklere de örneğin cebeci ocağına, topçu ocağına ve kapıkulu süvari bölüklerine de alınırlardı. Bu oğlanlardan güzel endamlı olanlar ayrıca ayrılarak, Enderun denilen devlet okullarında

Kitabın içeriği o dönemdeki cinsel ilişkileri bütün boyutlarıyla ortaya koymaktadır. Bu eserin Yavuz Sultan Selim tarafından da beğenilip okunduğu, şair Gazalî'nin onun döneminde el üstünde tutulmasından anlaşılmaktadır. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S.14)

Şehzade Korkut'un veziri ve kapıcı başısı konumundaki Piyale Beg, şair Gazalî'nin bu yöndeki ününü duymuş, onu Manisa'ya çağırarak bu öykülerin yer aldığı bir kitap yazmasını istemiştir.

Osmanlı'daki oğlancılık sistemi bireylerin cinsel tercihlerine göre değil, tamamen zorlamayla oluşmuştur. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S.38)

Osmanlı saraylarında oğlan olarak kullanılanlar, bu ilişkiye gönüllü olan kişiler değildirler. Bu yüzden bu oğlanları, eşcinsel olarak nitelemek veya öyle göstermek doğru değildir. ...

Bu şiirlerde, güzel sevgili olarak tasvir edilen tipler büyük ölçüde erkek güzeli oğlanlardır. Bunlar kadın gibi tasvir edilmişlerdir. Sevgili, Divan Edebiyatı'nda oğlanken, halk edebiyatında kadındır. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S.75)

Bu olağanlaştırma sonucunda oğlan satanlar diye bir meslek grubu (pezevenkler) ortaya çıkmıştır. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S:68)

aile yer almıştır. Bu kesimde hızla yayılan oğlancılığı daha sonra halk duymuş, hatta görmüş; alt tabakalar da yöneticilere uyarak livatayı olağanlaştırmışlardır. Oğlancılık 15. yüzyılın sonlarına doğru sistemin bir parçası haline gelmiştir.

bu işin ücreti ise devlet tarafından tespit edilmiştir. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S:249)

müşterileri kullananlar da vardır. Bunlar risalede "tokmakçı" diye anlatılmaktadır. Bu da gösteriyor ki Osmanlı İstanbul'unda aktif ve pasif eşcinsellik çok yaygınlaşmıştır ve bu ilişki biçimleri resmen kabul edilmiş,

devlet tarafından İstanbul hamamlarına baş yönetici (kethüda) olarak atanmış olması, anlatılanların tamamen gerçek olduğunu göstermektedir. Hamamlarda çalıştırılan oğlanlar genellikle pasif (verici) tiplerdir. Ama bu eserden anlıyoruz ki tellaklar içinde hamama gelen ve arkadan ilişki isteyen

Bu konuyu en açık biçimde gösteren eserlerden birisi de Dellakname-i Dilküşa (Gönül Açan Tellaklar) adlı yazma eserdir. 17. yüzyıl İstanbul hamamlarındaki oğlancılığı ve dolaylı olarak da bu şehirdeki hayatı anlatan bu risaleyi Murat Bardakçı günümüz Türkçesine aktarmıştır. Bu risaleyi yazan kişinin

riski olmayan) küçük yaştaki bir cariye satın alan adam hakkında ‘’İstibrada bulunmadan (iddet beklemeden) kendisiyle ilişkiye girmesinde bir sakınca yoktur’’ dedi. (İbn Ebi Şeybe-Musannef-Nikah-Hadis No:16919)

Köle, çocukluk yıllarından itibaren efendisinin aynı zamanda cinsel kölesidir." (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S:17)
Çocuk kölelere İslam’dan bir örnek verelim. ‘’Hammad b. Seleme’nin bildirdiğine göre İyas b. Muaviye, kendisiyle ilişki kurulamayacak kadar (dolayısıyla hamile kalma

cinsel ilişkiye hapsetmiştir. Sistemin ideologları ise bu hayatı meşrulaştırmışlar, kurumlarına hizmet etmişlerdir. Cinsel tercih özgürlüğünden eski Roma'da kölelerin paylarına düşen de unutulmamalıdır.

Daha sonra aktaracağımız belgede de görüleceği üzere Topkapı Sarayı'nı yaptıran padişah Fatih Sultan Mehmet, kendi içoğlanına göz koyan Ahmet Paşa'yı öldürtmeye kalkacaktır. (Kaynak: Rıza Zelyut-Osmanlı’da Oğlancılık-S:63)