ممکنه برای هرکسی، خانواده‌ای، جامعه‌ای بیفته. می دونی که علی‌رغم که این وانمود می‌کنم خیلی هم قوی نیستم و بیشتر ادا درمیارم. ولی چکار میشه کرد. باید گذروند.
به امید دیدار
می‌بوسمت

و آدم بعضی وقتا میگه آیا واقعاً این همه ارزش داره؟ و واقعاً شاید بعدش اندوهی نباشه.
راستش از خواب دیدن خسته‌ام و هیچ مکانیسمی نیست که نگذاره خواب ببینم. خیس و عرقکرده پا میشم و گاهی گریه می‌کنم. دیروز فیلم بی‌تا رو دیدیم و حس تخریب دوباره بهم رسوخ کرد.
فعلاً میون برزخیم و برزخ بدترین اتفاقه که

رو دارم که به کنج لونه پشت گاوداری پناه برده ولی مجید دیگه برنمی‌گرده. هوا خیلی گرمه. تو اونجا مراقب خودت باش. می‌بوسمت.

آشوبه. هرچند سعی میکنم با خیال اینکه جات امنه احساس بهتری کنم ولی دروغ چرا. نمیشه. وقتی بودی خوشحالتر بودم. الان انگار تیکه پاره شدیم ولی هیچکس به روی خودش نمیاره. دیروز بود نه پریروز فیلم سوته‌دلان رو دوباره دیدم و آخرش گریه کردم خیلی. هنوزم یادم میفته گریه‌م میگیره. حس اقدس رو...

حتماً رفته یوگا. دیگه هیچی مثل سال‌های قبل نمیشه. دلم آشوب بود. فغانی با ترامپ دست داده بود و من خوشحال نبودم. سفارت‌ها بسته است و من حس زندونی دارم. بگذریم. مجبور شدم یه نصفه زاناکس بخورم. وگرنه دلشوره نمی‌ذاشت برم مطب. اینکه هیچی هیچوقت مثل سابق نمیشه اذیتم میکنه. تو هم که نیستی و من دلم بیشتر..

والا ما دوست داریم بیایم راهمون نمیده کانادا:دی