ก่อนจะออกท่ามุดต่อนายฮันเตอร์ก็โดนเจ้าหน้าที่ประจำบูธที่มองมานานคว้าตัวไว้ให้หยุด

“เอ๊ะ เอ๋~~~ ผมอธิบายได้นะคุณตำรวจ!”

“ผมตั้งใจจะมาเอาไข่ก็จริงแต่ยังไม่มีฟองไหนถูกขโมยไปแน่นอน ดูซิ!!!”ประโยคดูร้อนตัวสุดๆ

*แบมือ*

หลังคุยปรับความเข้าใจผิดกันสักพักจึงได้รู้ว่าเกมจบลงแล้วพร้อมได้รับเมนูมื้อพิเศษ ปิดท้ายที่ผ่านสำเร็จมาเป็นค่าปิดปาก

?!!

คุณสมบัติที่ดีของผู้เป็นฮันเตอร์นอกจากใจรักการผจญภัย สำรวจ ช่างสังเกต เอาตัวรอดดีเยี่ยม ก็ต้องเป็นเรื่องของดวงนี่เองสินะ!!!

ความท้ายทายรูปแบบใหม่สร้างแรงกระตุ้นให้นายฮันเตอร์คนนี้ขึ้นมาอีกครา

โหมดแบตสำรอง ออน!!!

วาดลวดลายเดินเฉียงไป[D2] ออกข้างไป[E2]ตามด้วยกระโดดกลิ้งชิดมุม[A1] ตามด้วยกลิ้งหน้าจบหนึ่งสเต๊ป

+

ยืนโงนเงนอย่างไม่มั่นคง ลงท้ายก็เซไปโดนของตกแต่งในช่อง[C3]ที่อยู่ข้างๆเข้าจนได้

“เอ๊ะ?! เอ๊~~~?!!! เมื่อกี๊ป่าวชนโดนอะไรน๊าาาาาา”

กุมไหล่ที่แสนบอบบางและโชคร้ายด้วยท่าทีปกป้องเต็มที่!แต่ไม่ได้ชนอะไรจริงจริ๊งงงง

“ไอคุจางงงง อย่ามัวแต่ดูแผนที่ซี่ โธ่!“

ถ้าเขาเปิดผ้าปิดตาก็จะพบเองว่าเพื่อนร่วมทีมตั้งใจชมละครฉากนี้อย่างตั้งใจตั้งแต่ต้นเชียวล่ะ แทบไม่ได้ชายตามองแผนที่สักนิด

ชินัตตะได้รีดแรงขนมที่โซยไปก่อนเข้าบูธนี้ไปใช้การการวิ่งเมื่อครู่จนหมดก็อก

ฮันเตอร์หนุ่มน้อยคนนี้จึงได้แต่ลากสังขารไปตามทางที่ถูกบอก อาจต้องลองเขย่าดูเผื่อจะไปเจอปุ่มใช้แบตสำรองก็ได้

“ง่าาาา~ว่าแต่ทางลับนี่จะมีกับดักมั้ยน้าาา”

เป็นโชคดีของนายชินัตตะที่ได้ยืนบนช่อง [B3] โดยสวัสดิภาพ

“คราวนี้ฟังดูจืดๆอ่า~แถมไม่อร่อยด้วย“

วิ่งมาได้สักพักก็หยุดตามแรงแพชชั่นที่มีต่อของกิน

ถามว่าเขารู้รสชาติกระดาษได้ยังไงอ่ะหรอ

นั่นเป็นความลับล่ะ อ่ะฮิ~~*

“ต้องวิ่งอีกนานมั้ยอ่าาาาา ไม่มีแรงแล้วหนาาาา”

กลายเป็นว่าฮันเตอร์งอแงอยู่กลางสนาม ทีมนี้จะไปรอดมั้ยนะ ต้องรอติดตามกันต่อไป!

“ไฮย่ะะะะ รอดแล้วรึยังงงนะะ ไอคุจางงงงงงง”

พอคิดอะไรไม่ออกก็วิ่งสุดตัวไว้ก่อน บังเอิญโชคยังดีที่คลำผนังหันมาถูกทาง

ฮันเตอร์คนนี้จึงมาถึง [A5]โดยสวัสดิภาพ

“เอ๊~~~แฮ่ก! ฟังแล้วหิวขึ้นมาเลยอ่าาาา”

พอได้ยินว่าอาจได้เจอเซอร์ไพร์สก็รีบกลิ้งไปตามที่อีกคนว่าทันที

ลงท้ายก็กำลังนอนแผ่อยู่ในช่อง [A6]

ไม่ใช่ว่ากะระยะถูกอะไรหรอกแต่กลิ้งจนมาชนผนังแล้วต่างหากล่ะ

หลังลูบเข่าปอยๆก็ได้ยินเสียงคำรามในลำคอประกอบฉากเข้ามา

นี่มัน!!!

“ถ้ำไดโนเสาร์?!!!” เขากระซิบใส่เครื่องสื่อสารถุงคนที่อยู่อีกฝั่งด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเป็นเด็กๆ

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเตรียมย่องไปจิ๊กไข่ตามแผนเดิมทันที

“เอ๊~~~ ต้องกระโดดข้ามสินะ!“

ทว่าก่อนที่จะกระโดดนั้นเอง

”อ๊ะะะะ แต่ถ้ามีบ่อโคลนแปลว่าใกล้ๆอาจมีแหล่งน้ำ! แล้วก็อาจได้เจอไดโนเสาร์อีกน่ะสิ?!“

”ไอคุจาง คิดว่าถ้าผมกระโดดลงบ่อโคลนค่อยไปหาไดโนเสาร์จะพอกลบกลิ่นแล้วเข้าใกล้มันได้มั้ยอ่ะ?!“

เขายังคงมีความมุ่งมั่นตั้งใจในการพบเจอไดโนเสาร์อยู่เต็มเปี่ยมเลยล่ะ!

แบบว่าไหนๆแล้วนี่นา ตัวนี้อาจเป็นคนละสายพันธ์กะตัวก่อนก็ได้นี่!!!

นายชินัตตะก้าวเท้าขวาไปบนช่อง [B8] อย่างง่ายดาย

“เอ๊ะ?! อะไรกัน?!ไม่จริงน่าาาา เสียงไดโนเสาร์นี่นาาาา ไม่น้าคุณแม่ไดโนววว ผมไม่ได้จะมาลักพาตัวลูกคุณไปซักกะหน่อยยย“

หลังวิ่งไปได้สักจิ๊ดเท่าที่พลังขาลีบๆจะไปถึง ลงท้ายก็ไปนั่งจับเข่าเม้ากับไดโนเสาร์เสียชิบ เสียเวลาไป 1 ตา เอวัง

[set 2]

Team 1
เจ้าหน้าที่ @azkiku.bsky.social
ฮันเตอร์ @azkchinatta.bsky.social

Team 2
เจ้าหน้าที่ @azk-hayami.bsky.social
ฮันเตอร์ @azk-mori.bsky.social

(ผู้เล่นเซตที่ 2 สามารถโควตโพสนี้แล้วเริ่มโรลปกติได้เลยค่ะ)
form: docs.google.com/spreadsheets...

”แง๊ะ…หล่นพื้นหมดเลย”
“ถือว่าคุณน้าให้อาหารฝูงมดแถวนี้ก็แล้วกันเนอะ~”
ไอติมผู้อุทิศตนเป็นอาหารมดฝูงหนึ่ง

“ฮะๆนั่นสินะะ งั้นเราพักรอดูมดขนไอติมกับรังกันสักแป๊ปดีมั้ย”
“อื้ม!เอาสิ!”
แผนการเฝ้าสังเกตกับคุณน้า

“เอ๊ะ…”
“อ๊ะ…”
ไอติมในมือหลานก็ร่วงตามไอติมของน้าไปอีกก้อน สู่ความเว้งว้างงงง

สุดท้ายก็วนกลับไปซื้อเพิ่มกันใหม่ คุยจิปาถะกันเล็กน้อยก่อนจะแยกกันด้วยดีที่หน้าที่พัก

ดูเหมือนว่าหลังจากแค่เหตุการณ์ต่างคนต่างคุยเพียงไม่นานคุณพี่สาวก็ต้องมาแบกรับความคาดหวังจากคนเกือบทั้งกลุ่มซะแล้ว

ช่างเป็นหน้ามือที่อาจไม่ได้ดีไปกว่าหลังมือสักเท่าไหร่

“ไหนๆแล้วทั้งทางนั้นและทางนี้ก็มีสมาชิกที่ยังไม่คุ้นเคยกันดี เรามาเล่นเกมกระชับความสัมพันธ์กันสักหน่อยมั้ยล่ะ?”

สายตาและรอยยิ้มถูกส่งไปพร้อมกับแก้วในมือซึ่งยกไปทางคุณพี่สาวตัวเล็กข้างนายอย่างเจาะจงคล้ายกำลังสื่อว่านี่เป็นคำถามถึงเธอโดยเฉพาะ

“Truth or dare!”
“Truth or dare!!”
“Truth or dare!!!”

คนที่นึกถึงเกมสุดคลาสสิคได้ขึ้นมาก่อนก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ก่อนจะลามไปทั้งกลุ่ม

+

รอยยิ้มเข้าสังคมถูกยกมาใช้ในจังหวะที่เหมาะสม ช่วยดึงความสนใจของพี่สาวท่านนั้นให้ละความสนใจจากแขนมาที่ใบหน้าและคำพูดต่อไปแทน

“ทำความรู้จักกับคนใหม่ๆย่อมต้องน่าสนุกอยู่แล้ว เจอกับคนที่แลกเปลี่ยนมุมมองกันได้ถือว่าเป็นโชคอย่างหนึ่ง เหมือนกันกับที่พวกเราได้มารู้จักในวันนี้นั่นแหละ”

คำยอหวานหูช่างขัดกับท่าทีที่คุยกับเพื่อนที่นั่งฝั่งตรงข้ามไม่กี่นาทีก่อนราวหน้ามือกับหลังมือ

+

ดูเหมือนว่าหลังจากแค่เหตุการณ์ต่างคนต่างคุยเพียงไม่นานคุณพี่สาวก็ต้องมาแบกรับความคาดหวังจากคนเกือบทั้งกลุ่มซะแล้ว

ช่างเป็นหน้ามือที่อาจไม่ได้ดีไปกว่าหลังมือสักเท่าไหร่

“ไหนๆแล้วทั้งทางนั้นและทางนี้ก็มีสมาชิกที่ยังไม่คุ้นเคยกันดี เรามาเล่นเกมกระชับความสัมพันธ์กันสักหน่อยมั้ยล่ะ?”

สายตาและรอยยิ้มถูกส่งไปพร้อมกับแก้วในมือซึ่งยกไปทางคุณพี่สาวตัวเล็กข้างนายอย่างเจาะจงคล้ายกำลังสื่อว่านี่เป็นคำถามถึงเธอโดยเฉพาะ

“Truth or dare!”
“Truth or dare!!”
“Truth or dare!!!”

คนที่นึกถึงเกมสุดคลาสสิคได้ขึ้นมาก่อนก็เริ่มส่งเสียงเชียร์ก่อนจะลามไปทั้งกลุ่ม

+

แรงตีเบาๆเกิดขึ้นบริเวณแขนฝั่งที่อยู่ใกล้สาวเจ้าที่สุด เบาเสียจนน่าเอ็นดู

“ขี้โกงอ่าาาาา พูดแบบนั้นมันจะขี้โกงกันเกินไปแล้วนะ! ไม่มีอะไรเจาะจงกว่านี้แล้วจริงๆหรือ?“

อีกเสียงดังขึ้นก่อนจะมาเข้าหาด้วยท่าทีออดอ้อนแสนน่ารัก

”งั้น…คนที่ดื่มเก่งพอตัวพร้อมเล่าเรื่องสนุกๆให้ฟังไปได้ด้วยล่ะ”

หลังจากนั้นในบริเวณนี้ก็มีเสียงเอะอะวุ่นวายดังยิ่งขึ้นกว่าเดิม

ในสถานที่ที่ซึ่งผู้คนกระดกเครื่องดื่มต่างน้ำ การตระหนักรู้เบาบาง แลขับเคลื่อนด้วยแรงปราถนา คำพูดที่พิสูจน์ไม่ได้ของเขาจึงกลมกลืนไปกับสิ่งเหล่านี้โดยปริยาย ยากที่จะแยกแยะ

ก่อนหน้าตั้งแต่ได้ยินเกี่ยวกับอายุเหล่าสาวๆต่างก็มีรีแอคต่างกันออกไปคงติดเพียงเพราะอดใจอยากฟังต่อกันนั่นแหละ ปฎิกิริยาจึงค่อยตามมาหลังจากนั้น

“ว้ายยยย ตายแล้ว สึคุงนี่ล่ะก็~! พูดแบบนี้ฉันก็ยังมีหวังน่ะสิ!!”

+

เรื่องที่คนมาใหม่จะได้รับความสนใจเป็นพิเศษนั้นตัวเขาเองก็เห็นมาจนชินซะแล้ว เพราะรู้ว่ามันคงจะแค่ชั่วคราวเขาจึงไม่คิดมากที่จะคว้าโอกาสในจังหวะที่ตนได้เปรียบสักหน่อย

“คนที่อายุมากกว่า แล้วก็…”

เห็นฝั่งนายแลดูจะไปได้สวยเลยนี่

“—คนที่ตัวเล็กกว่าล่ะ”

จะหว่านพืชทั้งทีก็ย่อมต้องหวังผลเป็นธรรมดา

จากคำตอบช่างเป็นคำจำกัดความที่กว้าง และดูจะถูกใจใครหลายๆคนในบริเวณนี้ไม่น้อยเลยล่ะ

+