“ว้าว ฉันประหลาดใจเลยนะเนี่ย”
เขาเอ่ยขึ้นพร้อมเสนอหน้าเข้าไปในสายตาที่สั่นไหว
”ไม่นึกเลยว่านายจะวิ่งเข้าใส่เองจริงๆ…ดูเหมือนจะรีบร้อนน่าดู“
ทั้งเรื่องหาเงินเรื่องต่างๆ นี่เรียกว่าปณิธานแรงกล้าสินะ
”ส่งลูกมาหน่อยสิครับ“
”แล้วก็ ฉันเล่นไม่เป็นน่ะ“
พูดพร้อมรอยยิ้มราวกับไม่รับรู้ทุกข์อีกฝ่าย
“ว้าว ฉันประหลาดใจเลยนะเนี่ย”
เขาเอ่ยขึ้นพร้อมเสนอหน้าเข้าไปในสายตาที่สั่นไหว
”ไม่นึกเลยว่านายจะวิ่งเข้าใส่เองจริงๆ…ดูเหมือนจะรีบร้อนน่าดู“
ทั้งเรื่องหาเงินเรื่องต่างๆ นี่เรียกว่าปณิธานแรงกล้าสินะ
”ส่งลูกมาหน่อยสิครับ“
”แล้วก็ ฉันเล่นไม่เป็นน่ะ“
พูดพร้อมรอยยิ้มราวกับไม่รับรู้ทุกข์อีกฝ่าย
“สำหรับฉันก็เหมือนเดิม”
”แหละนะ…“
“สำหรับฉันก็เหมือนเดิม”
”แหละนะ…“
เช้าสดใส…อ่าไม่
เช้านี้ที่เมฆครึ้มฝนตกโปรยปราย
“อรุณสวัสดิ์ครับ^^”
สึยุที่นั่งดักทาง(?) <คุณ> อยู่เอ่ยทักทายขึ้น
ด้านข้างมีกล่องเก็บเงินชิบะสุดโมเอะ
“ตามที่ได้ตกลงกันไว้ว่าสัปดาห์ละ 100 เยน ครับ^^”
นั่งยิ้มๆรอคุณหยิบเหรียญร้อยเยนออกมาอยู่นะ~
เช้าสดใส…อ่าไม่
เช้านี้ที่เมฆครึ้มฝนตกโปรยปราย
“อรุณสวัสดิ์ครับ^^”
สึยุที่นั่งดักทาง(?) <คุณ> อยู่เอ่ยทักทายขึ้น
ด้านข้างมีกล่องเก็บเงินชิบะสุดโมเอะ
“ตามที่ได้ตกลงกันไว้ว่าสัปดาห์ละ 100 เยน ครับ^^”
นั่งยิ้มๆรอคุณหยิบเหรียญร้อยเยนออกมาอยู่นะ~
ไม่ได้ตอบกลับใดๆ ด้วยทั้งสีหน้าท่าทางหรือคำพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าทำถึงได้รู้สึกเย็นเยียบ..
เขาหันไปหยิบใบเมนู
มีเมนูพิเศษด้วยแฮะ แต่ก็…ไม่ได้อยาก
ไม่ได้ตอบกลับใดๆ ด้วยทั้งสีหน้าท่าทางหรือคำพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าทำถึงได้รู้สึกเย็นเยียบ..
เขาหันไปหยิบใบเมนู
มีเมนูพิเศษด้วยแฮะ แต่ก็…ไม่ได้อยาก
โรลปิด | @azk-natsu.bsky.social
📍 ทาคาชิมะราเมง 高島 ラーメン
เวลา 13.20 วันเสาร์
กว่าที่นัตสึจะตื่น กว่าจะออกมาก็เลยช้าหน้อยนึง แต่บรรยากาศร้านที่ไม่แออัดเพราะคนมาในช่วงเที่ยงก็ดีเหมือนกัน..
“อืมนั่งไหนตามใจ….”
“เลย…”
ท่าจะหิวมากจริงๆ ถึงกับจองที่นั่งก่อนที่จะบอกซะอีก
“เหมือนมีคำว่า [หิว!] เขียนอยู่บนหน้าเลยนะ”
เอ่ยพลางนั่งที่นั่งตรงข้ามกัน
โรลปิด | @azk-natsu.bsky.social
📍 ทาคาชิมะราเมง 高島 ラーメン
เวลา 13.20 วันเสาร์
กว่าที่นัตสึจะตื่น กว่าจะออกมาก็เลยช้าหน้อยนึง แต่บรรยากาศร้านที่ไม่แออัดเพราะคนมาในช่วงเที่ยงก็ดีเหมือนกัน..
“อืมนั่งไหนตามใจ….”
“เลย…”
ท่าจะหิวมากจริงๆ ถึงกับจองที่นั่งก่อนที่จะบอกซะอีก
“เหมือนมีคำว่า [หิว!] เขียนอยู่บนหน้าเลยนะ”
เอ่ยพลางนั่งที่นั่งตรงข้ามกัน
💬:เจออีกแล้ว
/ส่งภาพแล้วรีบเดินไปขึ้นรถโดยสาร ไม่ได้เปิดมือถือดูอีก
💬:เจออีกแล้ว
/ส่งภาพแล้วรีบเดินไปขึ้นรถโดยสาร ไม่ได้เปิดมือถือดูอีก
เขาค่อยๆหันไปทางเธอก่อนจะเห็นขนมที่เธอหยิบยื่นมา
"เอะ? ให้ผมหรอครับ?"
ถ้าปฏิเสธน้ำใจก็คงไม่เหมาสม
"ขอบคุณมากเลยนะครับ"
เขาเอ่ยพร้อมวาดยิ้มบนใบหน้า
"น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีเอาอะไรมาบ้างเลย"
"..อะจริงสิ"
เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมามันมีที่คั่นหนังสือสองอัน ก็เลยหยิบออกมาอันนึง
"มันเป็น..เอ่อที่คั่นหนังสือที่ผมวาดระหว่างนั่งรถโดยสารน่ะ"
พอดีว่าบ้านไกล
เขาค่อยๆหันไปทางเธอก่อนจะเห็นขนมที่เธอหยิบยื่นมา
"เอะ? ให้ผมหรอครับ?"
ถ้าปฏิเสธน้ำใจก็คงไม่เหมาสม
"ขอบคุณมากเลยนะครับ"
เขาเอ่ยพร้อมวาดยิ้มบนใบหน้า
"น่าเสียดายที่ผมไม่ได้มีเอาอะไรมาบ้างเลย"
"..อะจริงสิ"
เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมามันมีที่คั่นหนังสือสองอัน ก็เลยหยิบออกมาอันนึง
"มันเป็น..เอ่อที่คั่นหนังสือที่ผมวาดระหว่างนั่งรถโดยสารน่ะ"
พอดีว่าบ้านไกล
นั่งมองสมุดวาดภาพจิ๋วที่สีน้ำค่อยๆแห้ง
ภาพก็เริ่มจะสมบูรณ์ขึ้นมา
"..."
"นาย..ชอบสีอะไร"
นั่งมองสมุดวาดภาพจิ๋วที่สีน้ำค่อยๆแห้ง
ภาพก็เริ่มจะสมบูรณ์ขึ้นมา
"..."
"นาย..ชอบสีอะไร"
(เส๊นนนนนเส๊ส๊ส๊ส๊😭😭😭😭😭😭😭😭)
(เส๊นนนนนเส๊ส๊ส๊ส๊😭😭😭😭😭😭😭😭)
(ขอบคุณมากๆเลยค่ะฟฟ 😭💖
ขอบคุณที่รังสรรค์คอมมูนะคะ จะตั้งใจเล่นอย่างดี)
(ขอบคุณมากๆเลยค่ะฟฟ 😭💖
ขอบคุณที่รังสรรค์คอมมูนะคะ จะตั้งใจเล่นอย่างดี)
เท้าเอวข้างนึง มองดูคนท่าทางลุกลี้ลุกลน
‘เป็นอะไรของเขา..’
“เหอ”
เขายื่นผ้าเช็ดหน้าผืนของตัวเองให้อีกฝ่าย ถึงจริงๆกะว่าจะเดินทิ้งไปเลย
แต่ก็..นะ
เท้าเอวข้างนึง มองดูคนท่าทางลุกลี้ลุกลน
‘เป็นอะไรของเขา..’
“เหอ”
เขายื่นผ้าเช็ดหน้าผืนของตัวเองให้อีกฝ่าย ถึงจริงๆกะว่าจะเดินทิ้งไปเลย
แต่ก็..นะ
::โรลปิด @azk-natsu.bsky.social
[สวนสาธารณะ | 16.00 น. | โกงเวลา: วันที่ 31 มีนา]
สึยุมีนัดกับใครบางคนมาตั้งแต่สัปดาห์ก่อน และเพราะเดินทางด้วยรถประจำทางทำให้เขามาถึงก่อนเวลานัด
”หือ…“
ผีเสื้อบินมาเกาะบนนิ้วของสึยุ
เขาจ้องมองมันจนไม่รู้ตัวเลย
ว่าคนที่เขารออยู่มาถึงแล้ว
::โรลปิด @azk-natsu.bsky.social
[สวนสาธารณะ | 16.00 น. | โกงเวลา: วันที่ 31 มีนา]
สึยุมีนัดกับใครบางคนมาตั้งแต่สัปดาห์ก่อน และเพราะเดินทางด้วยรถประจำทางทำให้เขามาถึงก่อนเวลานัด
”หือ…“
ผีเสื้อบินมาเกาะบนนิ้วของสึยุ
เขาจ้องมองมันจนไม่รู้ตัวเลย
ว่าคนที่เขารออยู่มาถึงแล้ว
Song-Charles ( シャルル/バルーン (self cover) )
(ฟื้นแล้วค่ะ หายไปซุ่มทำอะไรซักอย่างที่ติดค้างไว้ จะได้หายค้างคาค่ะ55)
(จริงๆตั่งแต่แรกเห็นมูก็ตื่นเต้นมากอยากเล่นไรยาวๆ แล้วเห็นการจัดระบบและข้อมูลที่น่าตื่นตาก็ยิ่งตื่นเต้นค่ะ เวิ่นสตอรี่กันไปมาก็…ก็เลยเกิดอารมณ์ชั่ววูบทำสิ่งนี้ขึ้นมา(?)))
Song-Charles ( シャルル/バルーン (self cover) )
(ฟื้นแล้วค่ะ หายไปซุ่มทำอะไรซักอย่างที่ติดค้างไว้ จะได้หายค้างคาค่ะ55)
(จริงๆตั่งแต่แรกเห็นมูก็ตื่นเต้นมากอยากเล่นไรยาวๆ แล้วเห็นการจัดระบบและข้อมูลที่น่าตื่นตาก็ยิ่งตื่นเต้นค่ะ เวิ่นสตอรี่กันไปมาก็…ก็เลยเกิดอารมณ์ชั่ววูบทำสิ่งนี้ขึ้นมา(?)))
เขายกปกหนังสือขึ้นให้เห็น
นับว่าเป็นงานเขียนนวนิยายได้ล่ะนะ
แต่ก็เป็นหมวดหมู่ปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิตเสียมากกว่า
เขายกปกหนังสือขึ้นให้เห็น
นับว่าเป็นงานเขียนนวนิยายได้ล่ะนะ
แต่ก็เป็นหมวดหมู่ปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิตเสียมากกว่า
ไม่น่าอายหรอกครับแต่หน้าซีดแน่
หนังสือที่หล่นลงมากองก็คือหนังสือเล่มเดียวกับที่เขาเลือกหยิบนั่นแหละ
หนังสือหมวดปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิต
ที่ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่ป่วยเป็นโรคร้ายแรงถึงชีวิต เขาได้รับโอกาสที่จะหายขาดจากมันเป็นปลิดทิ้ง โดยแลกกับสิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาจะหายไป
ชายหนุ่มตอบรับเพราะคิดว่สเขาไม่มีอะไรผูกพันธ์..ทว่า แมวของเขา เจ้า 'กะหล่ำ' หายไป
ไม่น่าอายหรอกครับแต่หน้าซีดแน่
หนังสือที่หล่นลงมากองก็คือหนังสือเล่มเดียวกับที่เขาเลือกหยิบนั่นแหละ
หนังสือหมวดปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิต
ที่ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่ป่วยเป็นโรคร้ายแรงถึงชีวิต เขาได้รับโอกาสที่จะหายขาดจากมันเป็นปลิดทิ้ง โดยแลกกับสิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาจะหายไป
ชายหนุ่มตอบรับเพราะคิดว่สเขาไม่มีอะไรผูกพันธ์..ทว่า แมวของเขา เจ้า 'กะหล่ำ' หายไป
พนักงานเองก็เดินมาโค้งขอโทษยกใหญ่
“อ้อ...เล่มนี้น่ะครับ”
เป็นหนังสือในหมวดปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิต
ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่ป่วยร้ายแรงถึงชีวิต แต่เขาได้รับโอกาสในการหายขาดจากมัน โดยแลกกับสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาจะต้องหายไปจากโลก ชายหนุ่มไม่คิดว่าจะมีสิ่งใดผูกพันธ์ จึงตอบรับ...ทว่า แมวที่เขาเลี้ยงไว้ที่ชื่อ 'กะหล่ำ' กลับหายไป
พนักงานเองก็เดินมาโค้งขอโทษยกใหญ่
“อ้อ...เล่มนี้น่ะครับ”
เป็นหนังสือในหมวดปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิต
ว่าด้วยเรื่องของตัวเอกที่ป่วยร้ายแรงถึงชีวิต แต่เขาได้รับโอกาสในการหายขาดจากมัน โดยแลกกับสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาจะต้องหายไปจากโลก ชายหนุ่มไม่คิดว่าจะมีสิ่งใดผูกพันธ์ จึงตอบรับ...ทว่า แมวที่เขาเลี้ยงไว้ที่ชื่อ 'กะหล่ำ' กลับหายไป
“ขอบคุณที่ไม่ถือโทษโกรธกันนะครับ”
ช่วยกันเก็บหนังสือจัดเรียง
“ดูเหมือน..ตรงนี้จะไม่มีกระดาษแข็งกั้นเหมือนหนังสือเล่มอื่น พอโดนดันเรื่อยๆแล้วเล่มที่ต้านไว้หายไปเลยหล่นลงมา..”
พนักงานคนไหนช่างกล้าทำงายชุ่ยแบบนี้นะ
“อ้อ..หนังสือเล่มที่หล่นนี่แหละครับ..”
ในมือเขาถือหนังสือเล่มเดียวกัน
หนังสือในหมวดปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิต
“ขอบคุณที่ไม่ถือโทษโกรธกันนะครับ”
ช่วยกันเก็บหนังสือจัดเรียง
“ดูเหมือน..ตรงนี้จะไม่มีกระดาษแข็งกั้นเหมือนหนังสือเล่มอื่น พอโดนดันเรื่อยๆแล้วเล่มที่ต้านไว้หายไปเลยหล่นลงมา..”
พนักงานคนไหนช่างกล้าทำงายชุ่ยแบบนี้นะ
“อ้อ..หนังสือเล่มที่หล่นนี่แหละครับ..”
ในมือเขาถือหนังสือเล่มเดียวกัน
หนังสือในหมวดปรัชญาแนวคิดเกี่ยวกับชีวิต
“ โทษที ดูเหมือนวันนี้จะไม่มีโชคหล่นทับแต่มีหนังสือหล่นทับแทน ”
ก้มเก็บหนังสือช่วยกัน..
หนังสือที่ว่า มีปกดูน่ารักน่าเอ็นดูอย่างแมวน้อยที่โผล่มาอย่างแอบๆ
แต่เนื้อความบนปกกลับดูสวนทางไปสักหน่อย
“ โทษที ดูเหมือนวันนี้จะไม่มีโชคหล่นทับแต่มีหนังสือหล่นทับแทน ”
ก้มเก็บหนังสือช่วยกัน..
หนังสือที่ว่า มีปกดูน่ารักน่าเอ็นดูอย่างแมวน้อยที่โผล่มาอย่างแอบๆ
แต่เนื้อความบนปกกลับดูสวนทางไปสักหน่อย
[ช่วงเช้า-กลางวัน | ร้านขายหนังสือแห่งหนึ่งในย่านการค้า ]
สึยุเลือกหนังสืออยู่นานสองนานจนเจอเล่มที่สะดุดตา เขาหยิบมันออกมา
แต่เมื่อหันหลังเดินออกไปเสียงโครมครามของหนังสือที่หล่นลงมาจากชั้นหนังสือดังขึ้น ราวกับว่าเล่มที่เขาหยิบออกมามันเป็นเสาเอกของตึก
หนังสือกองโตหล่นอยู่ตรงหน้า<คุณ>
เฉียดปลายเท้าไปเพียงเล็กน้อย
“ขอโทษจริงๆครับ...”
ว่าแล้วก็ก้มเก็บ
[ช่วงเช้า-กลางวัน | ร้านขายหนังสือแห่งหนึ่งในย่านการค้า ]
สึยุเลือกหนังสืออยู่นานสองนานจนเจอเล่มที่สะดุดตา เขาหยิบมันออกมา
แต่เมื่อหันหลังเดินออกไปเสียงโครมครามของหนังสือที่หล่นลงมาจากชั้นหนังสือดังขึ้น ราวกับว่าเล่มที่เขาหยิบออกมามันเป็นเสาเอกของตึก
หนังสือกองโตหล่นอยู่ตรงหน้า<คุณ>
เฉียดปลายเท้าไปเพียงเล็กน้อย
“ขอโทษจริงๆครับ...”
ว่าแล้วก็ก้มเก็บ