#AZK_commu
☆ทาคุมิ ชุน
☆ 拓海 駿 (Takumi Shun) | Y.1 | 1-A
ชมรมบาสเกตบอล | 186cm. (6"1.2') | โซน B3
รหัสประจำตัว : AHS25019
ดอค : bit.ly/3Fw1j7d
( โรลเก่าจะพยายามตอบเท่าที่ไหวนะคะ ตอนนี้ไม่ค่อยว่างจะเน้นเล่นย้อนหลัง )
@azk-mihari.bsky.social
“ยิ้มนะ มิฮาริจัง !”
“เอ่า ชีสสส”
สำหรับทาคุมิชุนแล้ว เขานั้นรักทุกเทศกาลการเก็บรูปภาพเอาไว้นั้นก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เขาจะทำ
“วันนี้มิฮาริจังสวยเป็นพิเศษเลย ต้องถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยสิ”
“ขอบคุณที่เหนื่อยนะมิฮาริจัง”
@azk-mihari.bsky.social
“ยิ้มนะ มิฮาริจัง !”
“เอ่า ชีสสส”
สำหรับทาคุมิชุนแล้ว เขานั้นรักทุกเทศกาลการเก็บรูปภาพเอาไว้นั้นก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เขาจะทำ
“วันนี้มิฮาริจังสวยเป็นพิเศษเลย ต้องถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยสิ”
“ขอบคุณที่เหนื่อยนะมิฮาริจัง”
“โยชช่า !!!”
มือทั้งสองคว้ากำไม้กลองไว้แน่นก่อนจะใช้กระทบไปที่กลองหนังดังกังวานเป็นจังหวะ พอจะเรียกความฮึกเหิมให้มากขึ้นเป็นเท่าตัว
”ทุกคนมาลุยให้เต็มที่กันเถอะ !!!“
“โยชช่า !!!”
มือทั้งสองคว้ากำไม้กลองไว้แน่นก่อนจะใช้กระทบไปที่กลองหนังดังกังวานเป็นจังหวะ พอจะเรียกความฮึกเหิมให้มากขึ้นเป็นเท่าตัว
”ทุกคนมาลุยให้เต็มที่กันเถอะ !!!“
โรลปิด w @azk-mihari.bsky.social
เมื่อเย็นหลังเลิกเรียน ช่วงเตรียมงาน
ทาคุมิ ชุน ได้รับหน้าที่ในการยกของซึ่งเป็นล็อตสุดท้ายที่ต้องยกเข้ามา
คงต้องพยุงของให้ดี ก่อนที่เขาจะโอบกล่องกระดาษเอาไว้อีกข้างแล้วเปิดประตูก็เห็นว่า ประตูบานตรงหน้าก็เปิดออกก่อน
เสียงอุทานเจ้าตัวดังขึ้นก่อนจะสังเกตคนตรงหน้า เป็นคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“มิฮาริจัง? อยู่ดึกจังเลยนะ”
โรลปิด w @azk-mihari.bsky.social
เมื่อเย็นหลังเลิกเรียน ช่วงเตรียมงาน
ทาคุมิ ชุน ได้รับหน้าที่ในการยกของซึ่งเป็นล็อตสุดท้ายที่ต้องยกเข้ามา
คงต้องพยุงของให้ดี ก่อนที่เขาจะโอบกล่องกระดาษเอาไว้อีกข้างแล้วเปิดประตูก็เห็นว่า ประตูบานตรงหน้าก็เปิดออกก่อน
เสียงอุทานเจ้าตัวดังขึ้นก่อนจะสังเกตคนตรงหน้า เป็นคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“มิฮาริจัง? อยู่ดึกจังเลยนะ”
"Wollen wir... ?"
เสียงสำเนียงเยอรมันของชายหนุ่มดังขึ้นหลังจากล่าวทักทายแขกที่เดินเข้าสู่บูธภายในห้องเรียนหนึ่งเอ
“ไม่ทราบว่าคุณอยากจะถ่ายรูปแบบไหนดีครับ”
.
( มาลงรูปชุนคุงสกินบุงคะไซค่า >< )
"Wollen wir... ?"
เสียงสำเนียงเยอรมันของชายหนุ่มดังขึ้นหลังจากล่าวทักทายแขกที่เดินเข้าสู่บูธภายในห้องเรียนหนึ่งเอ
“ไม่ทราบว่าคุณอยากจะถ่ายรูปแบบไหนดีครับ”
.
( มาลงรูปชุนคุงสกินบุงคะไซค่า >< )
พอได้รับรู้ว่ามีฝนดาวตกทยอยร่วงหล่นลงมาจากฟ้าและลับตาไปอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็นหนึ่งหรือสองหรือมากกว่านั้น
เมื่อพวกเขาเห็นเจ้าพวกนั้นก็ทำตามกันอย่างไม่รู้ตัวคือ ‘การอธิฐาน’
พวกเขาสบตามองกันที่อยู่ขนานข้างแล้วขบขัน พูดคุยกันไปตามประสา ตามหัวข้อยอดนิยมที่มักจะพูดขึ้นมา
แต่ครั้งนี้เป็นเธอที่เป็นผู้เปิดบทสนทนานี้
( เอาโมเม้นที่เวิ่นกันไว้มาวาดค่า >< )
พอได้รับรู้ว่ามีฝนดาวตกทยอยร่วงหล่นลงมาจากฟ้าและลับตาไปอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็นหนึ่งหรือสองหรือมากกว่านั้น
เมื่อพวกเขาเห็นเจ้าพวกนั้นก็ทำตามกันอย่างไม่รู้ตัวคือ ‘การอธิฐาน’
พวกเขาสบตามองกันที่อยู่ขนานข้างแล้วขบขัน พูดคุยกันไปตามประสา ตามหัวข้อยอดนิยมที่มักจะพูดขึ้นมา
แต่ครั้งนี้เป็นเธอที่เป็นผู้เปิดบทสนทนานี้
( เอาโมเม้นที่เวิ่นกันไว้มาวาดค่า >< )
เขาพูดตอบกลับไปทั้งยิ้มการตลาดกลับไปเหมือนอย่างที่เขามักฝึกซ้อมเอาไว้ ถึงอย่างนั้นอีกฝ่ายนั้นสวยก็เป็นเรื่องจริง
พอได้ยืนหลังเสิร์ฟสักพักก็พูดตอบออกไป
"หรือเราจะเคยเจอกันสักที่นะ"
พูดจบเขาก็หัวเราะออกไปเบา ๆ
ต่อจากนี้เขาต้องรับรายการต่อจึงลาเธอก่อนเดินห่างออกไป
"ไว้เจอกันใหม่นะครับ พี่สาว"
(ขออนุญาตวางบอมนะคะ🫳)
เขาพูดตอบกลับไปทั้งยิ้มการตลาดกลับไปเหมือนอย่างที่เขามักฝึกซ้อมเอาไว้ ถึงอย่างนั้นอีกฝ่ายนั้นสวยก็เป็นเรื่องจริง
พอได้ยืนหลังเสิร์ฟสักพักก็พูดตอบออกไป
"หรือเราจะเคยเจอกันสักที่นะ"
พูดจบเขาก็หัวเราะออกไปเบา ๆ
ต่อจากนี้เขาต้องรับรายการต่อจึงลาเธอก่อนเดินห่างออกไป
"ไว้เจอกันใหม่นะครับ พี่สาว"
(ขออนุญาตวางบอมนะคะ🫳)
ชายหนุ่มที่มักจะคุ้นตาในชุดเครื่องแบบตอนนี้ก็เหมือนว่าจะอยู่ในชุดไปรเวท และทำงานพาร์ทไทม์อยู่
"ครีมโซดามาเสิร์ฟแล้วครับ"
"จะว่าไปคุณก็หน้าคุ้น ๆ นะครับเนี่ย เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า"
ทั้งนี้ก็คงกล่าวออกมาอย่างที่เคย ตามด้วยประโยคหลังที่เขามักจะเอ่ยกับคนที่เขาคุ้นหน้าเป็นประจำ
(แวะมา + สั้น ๆ ได้ค่า แต่เค้าตอบช้านะคะ🙏)
ชายหนุ่มที่มักจะคุ้นตาในชุดเครื่องแบบตอนนี้ก็เหมือนว่าจะอยู่ในชุดไปรเวท และทำงานพาร์ทไทม์อยู่
"ครีมโซดามาเสิร์ฟแล้วครับ"
"จะว่าไปคุณก็หน้าคุ้น ๆ นะครับเนี่ย เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า"
ทั้งนี้ก็คงกล่าวออกมาอย่างที่เคย ตามด้วยประโยคหลังที่เขามักจะเอ่ยกับคนที่เขาคุ้นหน้าเป็นประจำ
(แวะมา + สั้น ๆ ได้ค่า แต่เค้าตอบช้านะคะ🙏)
เขาพูดออกไปทั้งกอดอกทำสีหน้าภูมิใจ
"ตัวสีเหลืองคือแม่ยังไงล่ะ ส่วนสีเขียวคือพ่อ ตัวสุดท้ายก็คือลูก"
"ดูง่ายแค่นี้เอง"
เขาพูดออกไปทั้งกอดอกทำสีหน้าภูมิใจ
"ตัวสีเหลืองคือแม่ยังไงล่ะ ส่วนสีเขียวคือพ่อ ตัวสุดท้ายก็คือลูก"
"ดูง่ายแค่นี้เอง"
แต่ถ้าในอนาคตมันก็คงไม่แน่นอนสินะ
"ถ้านายไม่รักตัวเอง แล้วใครจะรักนายที่สุดกันล่ะ !"
"คนที่รักนายที่สุดก็ควรเป็นตัวนายเองด้วยสิ ! หยุดร้องไห้ได้แล้ว !!!"
เขาพูดออกมาทั้งยังเฮฮา ร่าเริง ถึงอย่างนั้นก็มีพลัง เป็นอย่างที่เขาเป็น
แต่ถ้าในอนาคตมันก็คงไม่แน่นอนสินะ
"ถ้านายไม่รักตัวเอง แล้วใครจะรักนายที่สุดกันล่ะ !"
"คนที่รักนายที่สุดก็ควรเป็นตัวนายเองด้วยสิ ! หยุดร้องไห้ได้แล้ว !!!"
เขาพูดออกมาทั้งยังเฮฮา ร่าเริง ถึงอย่างนั้นก็มีพลัง เป็นอย่างที่เขาเป็น
เขาพูดออกมาพลางคิดในใจต่อไปว่า จะเก็บเจ้าชิกิชินี้จะเก็บไว้ที่ไหนของบ้านดีนะ
เขาพูดออกมาพลางคิดในใจต่อไปว่า จะเก็บเจ้าชิกิชินี้จะเก็บไว้ที่ไหนของบ้านดีนะ
"มาแบ่งลูกอมนี่กันคนละอันกันนะ !"
"มาแบ่งลูกอมนี่กันคนละอันกันนะ !"
แต่ถึงแม้เขาจะไม่ได้ร้องเพลงบ่อย ๆ ก็เถอะ การฮัมเพลงบ่อย ๆ อาจส่งผลให้ร้องเพราะก็ได้สินะ !
แต่ถึงแม้เขาจะไม่ได้ร้องเพลงบ่อย ๆ ก็เถอะ การฮัมเพลงบ่อย ๆ อาจส่งผลให้ร้องเพราะก็ได้สินะ !
ถึงจะกระอั่กกระอ่วนไปบ้างแต่ต้องขอบคุณคนในชมรมที่กระซิบบทพูดนี้ให้เขา อย่างน้อยในตอนนี้ก็ผ่านมันไปได้แล้ว
ถึงจะกระอั่กกระอ่วนไปบ้างแต่ต้องขอบคุณคนในชมรมที่กระซิบบทพูดนี้ให้เขา อย่างน้อยในตอนนี้ก็ผ่านมันไปได้แล้ว
“ฮ่า ๆ อะไรกันเจ้าแมวน้ำขี้ลำเอียงนี่”
“เหมือนว่ามันจะชอบมิฮาริจังมากกว่าฉันนะ”
เขาว่าเปล่าก็ละมือออกเป็นยืนดูเจ้าแมวน้ำเป็นปกติต่อ แล้วหันมาสบหน้าคุยกับเธออย่างที่เคย
ที่คนสนิทใจอย่างเพื่อนมักจะใช้แทนกัน
“มิฮาริจังน่ะตั้งแต่รู้จักกับฉันก็เรียกท่านทาคุมิมาตลอดเลยสินะ”
“มิฮาริจังลองเรียกฉันว่าชุนดูไหม ฉันก็เรียกว่ามิฮาริจังมาตลอดเลยด้วย”
“ถือว่าเสมอกันไง”
“ฮ่า ๆ อะไรกันเจ้าแมวน้ำขี้ลำเอียงนี่”
“เหมือนว่ามันจะชอบมิฮาริจังมากกว่าฉันนะ”
เขาว่าเปล่าก็ละมือออกเป็นยืนดูเจ้าแมวน้ำเป็นปกติต่อ แล้วหันมาสบหน้าคุยกับเธออย่างที่เคย
ที่คนสนิทใจอย่างเพื่อนมักจะใช้แทนกัน
“มิฮาริจังน่ะตั้งแต่รู้จักกับฉันก็เรียกท่านทาคุมิมาตลอดเลยสินะ”
“มิฮาริจังลองเรียกฉันว่าชุนดูไหม ฉันก็เรียกว่ามิฮาริจังมาตลอดเลยด้วย”
“ถือว่าเสมอกันไง”
เขาทั้งอ่านและตอบอีกฝ่ายไป
ทั้งยังก้าวเท้าเดินไปที่โซนเพนกวินตามแผ่นโปรชัวร์
เขาเดินจังหวะที่เดินกับมิฮาริเป็นประจำ ไม่เร็วจนเกินไปเพื่อให้อีกคนเดินตามทัน
“มานี่สิมิฮาริจัง”
ทาคุมิ ชุนเดินนำเธอไปก้าวหนึ่งนำไปก่อนในตอนนี้
พออีกคนเดินเข้ามาที่ตำแหน่งที่เขาเรียกก็อยู่ที่บริเวณที่เจ้าเพนกวินอยู่ด้วยกันพอดิบพอดี
“อย่าพึ่งพิมพ์สิมิฮาริจัง ดูตรงกระจกนั่นก่อน”
+
เขาทั้งอ่านและตอบอีกฝ่ายไป
ทั้งยังก้าวเท้าเดินไปที่โซนเพนกวินตามแผ่นโปรชัวร์
เขาเดินจังหวะที่เดินกับมิฮาริเป็นประจำ ไม่เร็วจนเกินไปเพื่อให้อีกคนเดินตามทัน
“มานี่สิมิฮาริจัง”
ทาคุมิ ชุนเดินนำเธอไปก้าวหนึ่งนำไปก่อนในตอนนี้
พออีกคนเดินเข้ามาที่ตำแหน่งที่เขาเรียกก็อยู่ที่บริเวณที่เจ้าเพนกวินอยู่ด้วยกันพอดิบพอดี
“อย่าพึ่งพิมพ์สิมิฮาริจัง ดูตรงกระจกนั่นก่อน”
+
[ โรลปิด | w/ @azk-mihari.bsky.social ]
หากจะเดินไปบริเวณแสดงแมงกะพรุนคงจะเห็นมิฮาริจังอยู่ ทั้งสงบและจดจ่ออยู่กับพวกมัน
ถึงจะแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจคนที่ใกล้เข้ามาอย่าง ‘ทาคุมิ ชุน’ เลย
ถึงจะพอย่อตัวแล้วแต่ก็เก็บส่วนสูงไม่หมดอยู่ดี
“โย่ มิฮาริจัง มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวน่ะ”
“จะว่าไปแล้ว วันนี้แต่งตัวน่ารักกว่าทุกทีเลยนะ”
เขากล่าวทักทายอย่างเคย
[ โรลปิด | w/ @azk-mihari.bsky.social ]
หากจะเดินไปบริเวณแสดงแมงกะพรุนคงจะเห็นมิฮาริจังอยู่ ทั้งสงบและจดจ่ออยู่กับพวกมัน
ถึงจะแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจคนที่ใกล้เข้ามาอย่าง ‘ทาคุมิ ชุน’ เลย
ถึงจะพอย่อตัวแล้วแต่ก็เก็บส่วนสูงไม่หมดอยู่ดี
“โย่ มิฮาริจัง มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวน่ะ”
“จะว่าไปแล้ว วันนี้แต่งตัวน่ารักกว่าทุกทีเลยนะ”
เขากล่าวทักทายอย่างเคย
“หวา !”
“ขอโทษนะครับคุณโทมิยามะ ลืมตัวไปเลย”
เขากล่าวขอโทษออกไปทั้งที่ยังรู้สึกอายอยู่จนใช้มือของตัวเองมาลูบบริเวณแก้มจนจบที่หลังคอเพื่อกลบเกลื่อน
พอเห็นอีกฝ่ายที่หลบตาอยู่นั้นเขาก็หลบตาไปอีกทางด้วย การต้องสู้หน้าอีกฝ่ายนับเป็นเรื่องยากในเช้าของวันนี้
+
“หวา !”
“ขอโทษนะครับคุณโทมิยามะ ลืมตัวไปเลย”
เขากล่าวขอโทษออกไปทั้งที่ยังรู้สึกอายอยู่จนใช้มือของตัวเองมาลูบบริเวณแก้มจนจบที่หลังคอเพื่อกลบเกลื่อน
พอเห็นอีกฝ่ายที่หลบตาอยู่นั้นเขาก็หลบตาไปอีกทางด้วย การต้องสู้หน้าอีกฝ่ายนับเป็นเรื่องยากในเช้าของวันนี้
+
ผมยุ่งอย่างที่อีกฝ่ายบอกไม่มีผิด ทว่ากลีบซากุระก็ออกหมดทั้งเส้นผมและบนศีรษะ
“ออกหมดแล้วจริง ๆ ด้วยล่ะครับ”
แต่ก็ผมยุ่งจริง ๆ ล่ะนะ เขาจึงจัดสางผมตัวเองสักพักจบด้วยพูดขอบคุณอีกครั้งทั้งยิ้มให้
ถึงผมจะดูยุ่งอยู่นิดหน่อยเขาก็วิ่งเหยาะไปตามทางเดินเลียบแม่น้ำต่อ
“ไว้เจอกันนะครับ ถ้ามีโอกาสหน้า”
หากมีโอกาสหน้าเขาก็คิดไว้ว่าคงเรียกอีกคนว่า ‘ผู้หญิงผมฟ้าคนนั้น’
-end-
ผมยุ่งอย่างที่อีกฝ่ายบอกไม่มีผิด ทว่ากลีบซากุระก็ออกหมดทั้งเส้นผมและบนศีรษะ
“ออกหมดแล้วจริง ๆ ด้วยล่ะครับ”
แต่ก็ผมยุ่งจริง ๆ ล่ะนะ เขาจึงจัดสางผมตัวเองสักพักจบด้วยพูดขอบคุณอีกครั้งทั้งยิ้มให้
ถึงผมจะดูยุ่งอยู่นิดหน่อยเขาก็วิ่งเหยาะไปตามทางเดินเลียบแม่น้ำต่อ
“ไว้เจอกันนะครับ ถ้ามีโอกาสหน้า”
หากมีโอกาสหน้าเขาก็คิดไว้ว่าคงเรียกอีกคนว่า ‘ผู้หญิงผมฟ้าคนนั้น’
-end-
เปิดโรล - แยกรูท
โรงยิมใหญ่ | ช่วงเช้า
เขาไม่ได้มาเช้าเป็นปกตินัก แต่คงเพราะอยากมาดูสถานฝึกกีฬาและโรงยิมของโรงเรียนอามาเนะซากะเพื่อรองรับความตื่นเต้นเพียงเท่านั้น
เพราะเหตุนี้เขาจึงตื่นเช้า แต่น่าเสียดายยิมที่เขาตั้งใจมาดูนั้นกลับถูกล็อกประตูไว้อย่างดี
เขาคิดอะไรไม่ออกจึงนั่งลงจนเผลองีบหลับไปสักพักใหญ่
[คุณ] เห็นจึงเข้ามาทักจนได้ตื่นขึ้นหลังเจ็ดนาฬิกาเช้า
เปิดโรล - แยกรูท
โรงยิมใหญ่ | ช่วงเช้า
เขาไม่ได้มาเช้าเป็นปกตินัก แต่คงเพราะอยากมาดูสถานฝึกกีฬาและโรงยิมของโรงเรียนอามาเนะซากะเพื่อรองรับความตื่นเต้นเพียงเท่านั้น
เพราะเหตุนี้เขาจึงตื่นเช้า แต่น่าเสียดายยิมที่เขาตั้งใจมาดูนั้นกลับถูกล็อกประตูไว้อย่างดี
เขาคิดอะไรไม่ออกจึงนั่งลงจนเผลองีบหลับไปสักพักใหญ่
[คุณ] เห็นจึงเข้ามาทักจนได้ตื่นขึ้นหลังเจ็ดนาฬิกาเช้า
“อา ไอ้นั่นไง มันเรียกว่าอะไรนะในภาษาญี่ปุ่น”
📌
⤷ ทาคุมิ ชุน
拓海駿 (Takumi shun) | โซน B3
ปี 1 | 186-76 | 16Y
รหัสประจำตัว : AHS25019
ชมรมบาสเกตบอล 🏀
Doc : bit.ly/3Fw1j7d
______________
Co-story, role, เวิ่น » DM ok !
( คาร์เฟรนลี่ตัวสูงโย่งและเกาะแกะคนไปทั่วคนนี้ขอฝากตัวด้วยนะคะ 🥺 )
“อา ไอ้นั่นไง มันเรียกว่าอะไรนะในภาษาญี่ปุ่น”
📌
⤷ ทาคุมิ ชุน
拓海駿 (Takumi shun) | โซน B3
ปี 1 | 186-76 | 16Y
รหัสประจำตัว : AHS25019
ชมรมบาสเกตบอล 🏀
Doc : bit.ly/3Fw1j7d
______________
Co-story, role, เวิ่น » DM ok !
( คาร์เฟรนลี่ตัวสูงโย่งและเกาะแกะคนไปทั่วคนนี้ขอฝากตัวด้วยนะคะ 🥺 )
เปิดโรล | แยกรูท |
ทางเดินเลียบแม่น้ำคิริ |≈ 13.00 น.
เป็นบ่ายที่สงบสุข ลมพัดเอื่อย ๆ เป็นระยะแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดอย่างพายุซากุระเล็ก ๆ ก็พัดฝุ่นและกลีบดอกเข้าตาเขา
ทำให้เดินทรงตัวยากทำให้ไปชน [คุณ] เข้าให้โดยที่เปลือกตาเจ้าตัวไม่ทันเปิดออกมองด้วยซ้ำ
( มา + กันสั้น ๆ ได้ค่า 🌸💕 )
เปิดโรล | แยกรูท |
ทางเดินเลียบแม่น้ำคิริ |≈ 13.00 น.
เป็นบ่ายที่สงบสุข ลมพัดเอื่อย ๆ เป็นระยะแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดอย่างพายุซากุระเล็ก ๆ ก็พัดฝุ่นและกลีบดอกเข้าตาเขา
ทำให้เดินทรงตัวยากทำให้ไปชน [คุณ] เข้าให้โดยที่เปลือกตาเจ้าตัวไม่ทันเปิดออกมองด้วยซ้ำ
( มา + กันสั้น ๆ ได้ค่า 🌸💕 )
(
ยังไงก็สามารถมาเวิ่นหรือเทสคาร์ก่อนได้ใน dm เลยนะคะ แล้วก็ขอฝากเด็กคนนี้ด้วยค่า 🥺
doc : bit.ly/3Fw1j7d
)
(
ยังไงก็สามารถมาเวิ่นหรือเทสคาร์ก่อนได้ใน dm เลยนะคะ แล้วก็ขอฝากเด็กคนนี้ด้วยค่า 🥺
doc : bit.ly/3Fw1j7d
)