มามิพยักหน้า ส่งเสียง "เห–" อย่างนึกสนใจ ปล่อยมือจากแขนเสื้อคุณแล้วจึงขยับไปไขว้หลังเหมือนเดิม

"ถ้างั้นพี่สาว–"
"หรือว่าพี่ชายกันนะ?"

เธอเอียงคอพลางหัวเราะแหะๆ ด้วยความปากไวกว่าหัวจึงเผลอเอ่ยออกไปด้วยความเคยชิน เพราะอีกฝ่ายหน้าตาสะสวยแต่มีความเท่ทั้งคาริสม่าและการแต่งตัวเลยเกิดสับสน

"รีบรึเปล่า? อยากให้ช่วยนำทางไปที่ร้านหน่อยน่ะ"

(แวะมาบวกนะคะ!)

" ? "
"ขอโทษนะคะ‐"

มามิเดินผ่านมาและหยุดที่ตู้ขายน้ำอัตโนมัติ เอียงคอมองคุณที่ยืนอยู่หน้าตู้แต่ยังคงไม่กดอะไร จึงถือวิสาสะขยับมาข้างหน้าเตรียมซื้อน้ำซักขวด

เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา คุ้ยหาเหรียญอยู่ครู่หนึ่ง แต่เหรียญเจ้ากรรมดันหลุดมือซะได้

กริ๊ง–

เหรียญกลิ้งหลุนๆ เข้าไปใต้ตู้ มามิมองตามมันด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะหันกลับมามองคุณ

"......."
เดจาวูนะ

มามิหัวเราะเบาๆ พลางลูบศีรษะตัวเองที่เริ่มยุ่งเหยิงเพราะต้องออกแรงลำบากไปแยกหมากับคน

กับพวกสุนัขก็แค่รู้สึกเอ็นดูอยู่บ้าง พอต้องคอยดูแลเองก็รับมือไม่ถูกเลยทีเดียว

"โดนดุมาด้วยว่าดูแลไม่ดี..ฉันไม่ใช่เจ้าของซักหน่อย ฮึม–( ;｀Д´)"

พองแก้มแบบหมดแรง ก่อนจะเปิดขวดน้ำแอปเปิ้ลแล้วกระดกดื่มทันที

หลังจากที่คุณกลับมาคงจะได้เห็นเด็กสาวหน้าดำหน้าแดงนั่งหอบอยู่ข้างทางในระหว่างที่สองมืออุ้มเจ้าหมาเอาไว้อยู่

"แฮ่ก..ขอบคุณค่ะ"

เมื่อสังเกตเห็นอีกฝ่ายกลับมาก็ยื่นมือข้างหนึ่งรับขวดน้ำมา ก่อนจะลอบถอนหายใจแล้วส่งเจ้าก้อนขนในมือให้รับช่วงดูแลต่อ

"ทาโร่มารุ เด็กคนนี้ซนเอาเรื่องเลยนะคะ"
"เมื่อกี้อุ้มๆ อยู่เผลอวางแป๊บเดียวก็วิ่งไปกัดรองเท้าคุณลุงที่เดินผ่านมาอีก"

+

"ฮิๆ ขอบคุณค่า"
"ถ้างั้นก็ ขออนุญาตน้า"

เธอคลี่ยิ้มหวานเมื่ออีกฝ่ายตอบตกลง รีบขยับตัวเข้าไปใกล้จนไหล่แนบกันอย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะยกสมาร์ทโฟนขึ้นเพื่อเตรียมเซลฟี่ เสียงหัวเราะในลำคอดังเบาๆ ระหว่างขยับหามุมสวยๆ

"จะถ่ายแล้วนะคะ"
"1–2–!"

เมื่อมั่นใจว่าเห็นภาพชัดเจนและอีกฝ่ายเตรียมพร้อมแล้ว ปลายนิ้วก็กดรัวชัตเตอร์ทันที

มามิอดที่จะปิดปากหัวเราะอย่างขบขันปนเอ็นดูอยู่หน่อยๆ ไม่ได้ เมื่อดูเหมือนอีกฝ่ายกำลังประสบปัญหาอย่างที่ตนคาดเดาเอาไว้จริงๆ

คนแบบนี้ก็มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ นะ
พวกทาสแมว–

"เด็กคนนี้..เป็นแมวของเธอเหรอ?" ชะเง้อหน้ามอง

"อาระ แรงดีจังเลยนะ"

เธอหัวเราะคิกคักเมื่ออีกฝ่ายกระชากทีเดียวป้ายก็หลุดออกทันทีโดยไม่ต้องพึ่งอุปกรณ์ แถมเสื้อยังไม่ขาดอีก

"พูดแปลกๆ ปกติเสื้อก็ต้องมีป้ายราคาอยู่แล้วนี่นา (*´-`)"

"ว่าแต่เสื้อตัวนี้ ซื้อมาจากไหนเหรอคะ ซื้อจากร้านในห้างนี้รึเปล่า?"

ถือวิสาสะลองจับๆ แขนเสื้อ ดูเหมือนจะถูกใจเสื้อตัวนี้ที่คุณสวมอยู่

"เนื้อผ้าดีจัง ราคาเท่าไหร่เนี่ย.." เมื่อกี้รีบไปหน่อยเลยไม่ทันได้ดูราคา

"เหมือนจะกำลังลำบากนะ ให้ช่วยมั้ยเอ่ย?"

สาวตาขีดเดียวเอ่ยถามยิ้มๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบพลางชี้ไปที่แมวบนตัก ตีความไปแบบนั้นจึงได้ตัดสินใจเข้ามาทัก

(ขออนุญาตบวกนะคะ🥺✨️)

"เมี้ยว–"

เสียงร้องเลียนแบบแมวดังขึ้น มันไม่ได้ดังมาจากก้อนขนที่อยู่บนตักคุณ แต่มาจากเด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง เธอปรากฏขึ้นอย่างไม่ทันให้ตั้งตัวพร้อมกับขวดโคล่าในมือ

เพราะมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะ แวะเข้าร้านสะดวกซื้อประมาณสิบนาที ออกมาก็ยังเห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่ที่เดิมพร้อมกับเจ้าเหมียวบนตัก

+