(แวะมาบวกนะคะ!)

" ? "
"ขอโทษนะคะ‐"

มามิเดินผ่านมาและหยุดที่ตู้ขายน้ำอัตโนมัติ เอียงคอมองคุณที่ยืนอยู่หน้าตู้แต่ยังคงไม่กดอะไร จึงถือวิสาสะขยับมาข้างหน้าเตรียมซื้อน้ำซักขวด

เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา คุ้ยหาเหรียญอยู่ครู่หนึ่ง แต่เหรียญเจ้ากรรมดันหลุดมือซะได้

กริ๊ง–

เหรียญกลิ้งหลุนๆ เข้าไปใต้ตู้ มามิมองตามมันด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะหันกลับมามองคุณ

"......."
เดจาวูนะ

#AZK_Roleplay
[ โรลเปิด | สวนสาธารณะอามะโอโตะ | 18.30 ]

สวนสาธารณะยามพลบค่ำ ท่ามกลางแสงอาทิตย์อุ่นที่ทอดผ่านยอดไม้และใกล้จะลาลับ ยังคงมีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่เพียงลำพังใต้ต้นไม้ใหญ่

ริมฝีปากของเธอขยับช้าๆ ร้องเพลงที่คุ้นเคยจนดึงความสนใจของคุณที่บังเอิญเดินผ่านมา

+

#AZK_Yosakoi

เพราะโดนเพื่อนๆ เอ่ยปากตื้อชวนจนเผลอตอบรับไปอย่างตัดความรำคาญ และสุดท้ายก็ต้องกลายมาเป็นหนึ่งในตัวแทนโรงเรียนคิคุมิที่จะไปแสดงโยซาโค่ยในงานเทศกาล

ว่าไปแบบนั้น– ทั้งร่างกายที่เต้นรำไปตามจังหวะเพลง ใบหน้าแต้มยิ้มที่ดูจะสนุกสนานไปกับบรรยากาศครื้นเครงของมามิ ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนโดนตื้อให้มาเข้าร่วมเลยซักนิด

เอาเถอะ เทศกาลทั้งทีก็ต้องสนุกให้เต็มที่สิจริงมั้ย?

#AZK_Hydrangea

วันว่างๆ ในช่วงเทศกาลชมดอกไฮเดรนเยีย มามิมักจะเดินเล่นชมดอกหลากสีในเมืองอยู่เสมอ

มองดูกลีบดอกพุ่มฟูอย่างเพลิดเพลินจนน่าหลงไหล แม้จะได้เห็นทุกปีแต่ก็ไม่มีเบื่อ

"ดีจัง ดีจังน้า~"

ในตอนที่นายเรียกก็หันมองตาม ขณะเดียวกันก็กำลังยกมือขึ้นนำผมทัดหู

'แชะ'

เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นท่ามกลางพุ่มดอกไฮเดรนเยียที่กำลังผลิบาน เธอชะงักเล็กน้อยก่อนจะพองแก้มเดินเท้าเอวกลับมาหา ขมวดคิ้วมองคุณตากล้องจำเป็นที่ไม่ให้ความร่วมมือ

"อ้า–"
"มาคุง เอาอีกแล้วนะ"

ไล่มองดังโงะในตู้ด้วยสายตาเป็นประกายไม่แพ้กัน แล้วก็ผงกหัวหงึกๆ ตอนนายบอกจะซื้อน้องตุดม๋าชิบะให้ เรื่องอะไรจะปฏิเสธ

"เอาสิ น่ารักจัง (*´▽｀)"
"แบบนี้ก็น่ากิน"

ชี้ดังโงะที่ตกแต่งด้วยถั่วแดงกวนสีต่างๆ และผลไม้สด เหมาะสำหรับถ่ายรูปสวยๆ ลง SNS

+

บล็อคโคลี่ต้มกับมะเขือเทศสดเพิ่มสีสันให้กับเบนโตะกล่องนี้ ส่วนรสชาติก็ยังคงความอร่อยแบบรสมือคุณแม่เหมือนเดิม

ถึงจะบอกว่าพอมีเวลาอยู่บ้าง จะเตรียมข้าวกล่องเล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้ แต่จากที่ดูแล้วก็ยังเป็นเบนโตะที่แฝงความประนีตไว้ทุกขั้นตอนเหมือนทุกครั้งจนไม่เหมือนกับของที่ทำไปงั้นเพียงเพราะมีเวลาว่างเลยซักนิด

+

ตั้งแต่นั่งรถไฟมาชั่วโมงกว่าๆ ถึงจะไม่ได้แสดงออกมากมายแต่ก็ดูออกว่าตื่นเต้น วันนี้มามิสวมเดรสสายเดี่ยวสีครีมเบาบางกับเสื้อคลุมลูกไม้สีฟ้าอ่อน รองเท้ารัดส้น Crocs สีขาวทำให้กลายเป็นลุคสาวหวานนุ่มนวล

นายอาจจะไม่ได้สังเกต แต่ช่วงนี้ดูเหมือนการแต่งตัวของสาวเจ้าดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย ถ้าไม่นับยูนิฟอร์มโรงเรียนก็ใส่แต่กางเกงหรือกระโปรงยาว ทั้งที่ปกติเคยชินกับความสั้นของกระโปรงจนดูซุกซน

+

ไม่ใช่ทั้งรอยยิ้มที่เข้มแข็งสดใส และรอยยิ้มที่กลบเกลื่อนความเศร้า แต่ดูเหมือนรอยยิ้มที่ยอมให้กับอารมณ์ความรู้สึกที่อัดอั้นจนเผลอแสดงออกมามากกว่า

เวลาแบบนี้กลับซื่อตรงเสียอย่างงั้น เพียงแค่รอยยิ้มนั้นก็บอกอะไรได้มากกว่าที่คิด

ถึงอย่างนั้นก็ยังคงเอ่ยคำลา

"ไว้เจอกันนะ"

(แวบมาแปะมามิจังสมัยมอต้นค่ะ🥺🦊 เป็นไอเด่กแสบเหมือนเดิมแต่เวอร์ชั่นผมยาว เปลี่ยนทรงผมทุกวัน– เครื่องแบบอุเมะฮาระน่ารักมากเลยค่ะ😭💖)

(แล้วทำไมต้องเป็นลุงกับป้า โอร๊ย55665555)

"ฟังดูเป็นไปได้แฮะ.."
"ถึงตอนนั้นต้องไปซื้อผักร้านอื่นซะแล้ว"

เอ่ยหยอกล้อด้วยน้ำเสียงนุ่ม เจือเสียงขำเบาๆ ตบท้ายประโยค

ประตูตู้เสื้อผ้าฝั่งซ้ายเป็นกระจกครึ่งตัว จัดเสื้อผ้าที่สวมให้เรียบร้อย มองใบหน้าที่แปะผ้าก๊อซถึงสองแผ่นของตัวเองพลางเหยียดยิ้มให้มั่นใจขึ้นมาเสียหน่อย ก่อนจะปิดตู้

"งั้นก็ ไปกันเลยมั้ย?"
ยื่นมือให้คนที่นอนไหลอยู่บนบีคแบ๊คข้างๆ

'ทุกอย่างที่เป็นมามิจังน่ะ'
'ฉันจะรับเอาไว้เอง'

ทั้งที่เป็นเพียงคำพูดสั้นๆ
แต่ทำไมถึงอบอุ่นได้ขนาดนี้?

(แวะมาเก็บตกโมเม้นท์โรลสตอรี่ค่ะ เด็กๆ น่ารักมากต้องได้วาด🥹 .ซับหัวตา /ใจตรงกันวาดฉากเดียวกันไปอีก⁉️ หนุจะไม่ยอมหลังคาปลิวคนเดียวหรอกค่ะ😔🫶✨️)

@azk-maakun.bsky.social

"งั้นเหรอ"
"ขอโทษนะที่มารบกวน"

ชายหนุ่มยกยิ้มจนตาปิด แต่กลับชวนให้รู้สึกไม่สบายใจเสียมากกว่า ทั้งท่าที น้ำเสียงและคำพูดคำจาดูแตกต่างจากอิมเมจพี่ชายเย็นชาในบันทึกไดอารี่ของมามิอยู่ไม่น้อย

พอมองแบบนี้แล้วก็เหมือนพี่น้องกันจริงๆ

"ถึงว่ามามิทำหน้าเหมือนไม่อยากให้เข้าห้อง"

+

คนที่ก้าวเข้ามาในห้องคือชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ รูปร่างสูงโปร่งประมาณ 180 เซ็นติเมตร ใบหน้าคมสันทว่าขอบตาคล้ำ ดูนิ่งขรึมเย็นยะเยือก สวมเสื้อฮู้ดสีเทาและกางเกงวอร์มสีเดียวกัน

ตอนนั้นเองที่เขาสบตาเข้ากับคนแปลกหน้าที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้โต๊ะอาหาร

ใบหน้าแฝงความสงสัยแปลกใจเอาไว้จนอาจดูเหมือนไม่พอใจ แต่เขาไม่ได้โหวกเหวก เพียงแค่เอียงคอถาม

"แล้วเธอ...เป็นใครน่ะ?"

+

อย่างน้อยก็อยากให้ทานตอนร้อนๆ เลยเร่งให้นายตื่นขึ้นมา มื้อเช้าของอาคิสึเนะซังประกอบไปด้วยข้าวสวยร้อนๆ ที่เพิ่งหุงเสร็จ แซลม่อนย่างหอมกรุ่น ไข่ม้วน นัตโตะ ซุปมิโซะ กับสึเคโมโนะเล็กน้อย

เรียกได้ว่าเป็นอาหารเช้าแบบดั้งเดิมที่เต็มไปด้วยสารอาหารหลากหลาย ปกติไม่ค่อยทำกินเอง แต่วันนี้มีแขกและยังมีเวลาเหลือเฟือเลยตัดสินใจลงแรงซักหน่อย

"แล้วก็ คุยเรื่องเลิฟๆ กันด้วย" เป็นหัวข้อสนทนาหลักของเด็กผู้หญิงที่นายว่าน่าเบื่อ

"แล้วพวกผู้ชายอย่างนายเล่นอะไรกันละ?"

ส่งเสียงหืม–ในลำคอ พออีกคนถามหาฟูกก็เหมือนจะเร่งสปีดการกินขึ้นมาหน่อย

"อยู่ในตู้น่ะ"
"เดี๋ยวทานเสร็จจะปูให้นะ"

เพราะในห้องไม่มีโซฟา มีแต่เก้าอี้บีนแบควางแหมะอยู่ที่พรม บริเวณเดียวกับตู้เสื้อผ้านั่นแหละ

"อ้ะ อืม"
"ฉันนอนตรงนั้นแหละ"
"ปูฟูกเอาน่ะ"

ตอบเสียงเรียบแล้วชี้ไปทางบริเวณถัดจากที่กั้นห้องนั่นแหละ

ปกติแล้วจะปูฟูกนอน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเลยเป็นแค่พื้นที่โล่งๆ เป็นห้องแบบ 1LDK แต่คงน่าเสียดายที่หนึ่งห้องนอนนั้นไม่ใช่ห้องของเธอ

"ส่วนห้องนั้นห้องอานิกิ"
"ขอโทษนะที่ทำให้ผิดหวัง"

+

เธอส่ายหัว เริ่มรู้สึกว่าภาพตรงหน้าไม่ชัดเจนเพราะน้ำตาเอ่อจนจะล้นออกมา ถึงจะพยายามเหยียมยิ้มแต่กลับชวนให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

"บอกทีสิ มาคุง"
"ฉัน...ควรทำยังไงกันแน่?"

「 ตอนนั้นมันดีมากเลยน้า... 」

(เนื่องในวันเด็กญี่ปุ่น แวะมาแปะภาพวัยเด็กของมามิกับพี่ชายค่ะ🥹✨️)

ยืนเงียบๆ โดยไม่บ่นซักคำราวกับเป็นหัวหุ่นฝึกเซ็ทผมให้อีกคน ถึงจะรู้สึกว่าแปลกที่โดนคนเด็กกว่าเล่นหัวแต่ก็ไม่ได้เจ็บอะไร ความรู้สึกที่มีคนทำผมให้เหมือนตอนเด็กๆ ก็ไม่ได้แย่

" ? "

เมื่อเสร็จแล้วก็ลองจับๆ ดู ยังไม่แน่ใจว่าออกมาดีมั้ย เลยพยายามมองหากระจกหรือเงาสะท้อน

"น่ารักมั้ย?"
ถามความเห็นคนทำซะเลย

(ความเอาหม๋าเป็นเรฟนี้😭😭😭 ไม่รู้หนุวาดผมถูกมั้ยแต่มันน่าวาดมากน่ารัก🥹👉👈💗)

ชื่อแอคเค้าท์ของมามิเป็นอิโมจิ 🦊🍎 ส่วนโปรไฟล์เป็นรูปเซลฟี่ตัวเองคู่กับแก้วโกโก้เลียนแบบพส.เกาหลี-

เห็นสติ๊กเกอร์ที่ส่งมาก็หัวเราะคิกคักคล้ายเอ็นดูคนอายุมากกว่า ก่อนจะกดส่งสติ๊กเกอร์จิ้งจอกตอบกลับไปบ้าง

+

มามินั่งเนือยๆ อยู่ที่เก้าอี้ซักตัวในโซนพักผ่อน ซึ่งอยู่ไม่ไกลกับจุดที่พวกรุ่นพี่อามาเนะซากะเปิดให้ทำภารกิจลับกันนั่นแหละ

มองกระดาษในมือก็ลอบถอนหายใจก่อนจะเก็บมันลงไป ดูเหมือนเธอเองก็เพิ่งได้รับภารกิจมาเหมือนกัน

เพราะไม่ค่อยอยากลงน้ำ การหากิจกรรมอย่างอื่นทำก็ดูน่าสนุกดีอยู่หรอก แต่จะไปหาใครทำภารกิจด้วยดีนะ

..ในขณะที่กำลังคิดเช่นนั้นก็สะดุดตาเข้ากับนาย

#AZK_WaterParty

เพราะโดนเพื่อนชวนมาสวนน้ำเลยจำใจมา ถึงปากจะบอกไม่อยากมาๆ แต่สุดท้ายก็ปรากฏตัวด้วยชุดว่ายน้ำสีชมพูใหม่เอี่ยม

ใบหน้าดูไม่ค่อยเอนจอยเพราะไม่ชอบโดนน้ำ แต่ก็แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน

(มามิสกินชุดว่ายน้ำค่ะ🥹🤲 ไม่เน้นเล่นน้ำ เน้นส่องหนุ่มๆ- แวะทักทายสั้นๆ กันได้นะคะ!)

#AZK_Roleplay
[ โรลเปิด | หลังเลิกเรียน | ห้างดิแอเรีย ]

เย็นวันศุกร์ที่หลายคนรอคอย ภายในห้างสรรพสินค้าก็พบเห็นนักเรียนที่เพิ่งเลิกเรียนมาเที่ยวเล่นกันประปราย มามิก็เป็นหนึ่งในนั้น

เธอฮัมเพลงในลำคออย่างอารมณ์ดี หลังจากต่อคิวซื้อซอฟต์ครีมรสใหม่ที่ตั้งตารอได้สำเร็จ

ในขณะที่กำลังมองหาที่นั่งทาน ยังไม่ทันได้ลิ้มลอง จู่ๆ ก็มีใครบางคนเดินมาชนเธอเข้าจนซอฟต์ครีมหลุดมือ ลอยไปเลอะเสื้อคุณ

[ โรลปิด | หลังเลิกเรียน | ใต้อาคารเรียน โรงเรียนคิคุมิ ]
w/ @azk-maakun.bsky.social

วันนี้มีนัดไปเที่ยวหลังเลิกเรียนกับมาฮิโระ แต่ฝนดันสาดลงมาก่อนเสียได้

ระหว่างยืนรอรุ่นน้องก็ขยับไปพิงกำแพง วางกระเป๋าไว้บนพื้นข้างตัว ถึงจะพกร่มคันเล็กมาก็ไม่อยากเดินฝ่าสายฝนไป แต่ฝนที่ตกลงมาก็ไม่มีท่าทีจะซาลงเลย

"เอาไงดีละเนี่ย.."