AHS24048 | โซน G4 #AZK_commu
พอต้องพึ่งตัวเองล้วนๆแล้วพลังใจกลับมา เอ้า! วิ่งงง
พอต้องพึ่งตัวเองล้วนๆแล้วพลังใจกลับมา เอ้า! วิ่งงง
อาจเพราะลองลงแข่งแบบทีมครั้งแรกทำให้ควบคุมความตื่นเต้นไม่ได้ จังหวะรับไม้จึงช้าไปเล็กน้อย
แต่ก็วิ่งไปได้ไม่สะดุดจนเห็นหลังไม้ต่อไปจ้างหน้า
"มาแล้ว!"
ให้สัญญาณก็ส่งไม้ต่อทันที
อาจเพราะลองลงแข่งแบบทีมครั้งแรกทำให้ควบคุมความตื่นเต้นไม่ได้ จังหวะรับไม้จึงช้าไปเล็กน้อย
แต่ก็วิ่งไปได้ไม่สะดุดจนเห็นหลังไม้ต่อไปจ้างหน้า
"มาแล้ว!"
ให้สัญญาณก็ส่งไม้ต่อทันที
#AZK_Roleplay
[ โรลปิด | วัดซาโยะจิ | 20:49, 16/08 ]
@azk-kosei.bsky.social
มาโคโตะถือโคมที่ทำเสร็จเดินมาที่บ่อน้ำ, หลับตาลงครู่หนึ่งก่อนปล่อยโคมสู่ผิวน้ำส่งวิญญาณคนที่เธอรักที่สุด
'เหมียว~'
เสียงเล็กๆดังขึ้น เธอขมวดคิ้วก่อนถอยห่างจากบ่อกลับไปสมทบแฟนหนุ่มที่ยืนรอ
ในตอนนั้นถึงได้เห็นแมวดำตัวน้อยและโบว์สีแดงอยู่ข้างๆเขา
"โคเซย์คุง, ฉัน...เห็นกิงโกะจัง"
#AZK_Roleplay
[ โรลปิด | วัดซาโยะจิ | 20:49, 16/08 ]
@azk-kosei.bsky.social
มาโคโตะถือโคมที่ทำเสร็จเดินมาที่บ่อน้ำ, หลับตาลงครู่หนึ่งก่อนปล่อยโคมสู่ผิวน้ำส่งวิญญาณคนที่เธอรักที่สุด
'เหมียว~'
เสียงเล็กๆดังขึ้น เธอขมวดคิ้วก่อนถอยห่างจากบ่อกลับไปสมทบแฟนหนุ่มที่ยืนรอ
ในตอนนั้นถึงได้เห็นแมวดำตัวน้อยและโบว์สีแดงอยู่ข้างๆเขา
"โคเซย์คุง, ฉัน...เห็นกิงโกะจัง"
( ใบโคอันใหม่! ถ้าอ่านดอคแล้วมีส่วนที่สนใจอยากมีสตอรี่ร่วมกัน มาคุยกันได้นะคะ เสนอตำแหน่งอื่นเพิ่มได้เลย ☺️
ชาวปี 2 / ชมรมกรีฑา เนียนรู้จักได้เลยค่ะ และนาบิจังก็คือเจ้าขนฟูในรูปเอง 🥺
Doc: bit.ly/3DejKMS )
( ใบโคอันใหม่! ถ้าอ่านดอคแล้วมีส่วนที่สนใจอยากมีสตอรี่ร่วมกัน มาคุยกันได้นะคะ เสนอตำแหน่งอื่นเพิ่มได้เลย ☺️
ชาวปี 2 / ชมรมกรีฑา เนียนรู้จักได้เลยค่ะ และนาบิจังก็คือเจ้าขนฟูในรูปเอง 🥺
Doc: bit.ly/3DejKMS )
ความฝัน…
ความทรงจำ…
เรื่องราวที่ผ่านมา…
ไม่ว่าอย่างไรมันก็เป็นเพียงนิมิตอันไม่เป็นจริงยามลืมตาตื่น
หากผลั้งเอ่ยปาก…ทุกอย่างจะมลายหาย
ตื่นเสียเถอะ
ม҈̢̕า̵̨͝โ̷̡̕อ̴̧̛ะ̴̡̕
( เพิ่งนึกออกว่ายังไม่ได้ลง ทิ้งมาหลายเดือนเลยไม่กล้าแปะดอค ชม Prologue ที่ไม่มีตอนเต็มไปแทนนะคะ 😔 )
ความฝัน…
ความทรงจำ…
เรื่องราวที่ผ่านมา…
ไม่ว่าอย่างไรมันก็เป็นเพียงนิมิตอันไม่เป็นจริงยามลืมตาตื่น
หากผลั้งเอ่ยปาก…ทุกอย่างจะมลายหาย
ตื่นเสียเถอะ
ม҈̢̕า̵̨͝โ̷̡̕อ̴̧̛ะ̴̡̕
( เพิ่งนึกออกว่ายังไม่ได้ลง ทิ้งมาหลายเดือนเลยไม่กล้าแปะดอค ชม Prologue ที่ไม่มีตอนเต็มไปแทนนะคะ 😔 )
ตั้งแต่ขึ้นปีสอง พี่ชายก็ไม่ว่างกลับมาเยี่ยมสักที แม้แต่ช่วงโกลเด้นวีค
จนกระทั่งไฮเดรนเยียเบ่งบาน คนที่รอก็ลางานกลับมาได้เสียที สองพี่น้องเลยได้ใช้เวลาเที่ยวเล่นตามประสา
”พี่เรียว ยิ้ม!“
ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปเก็บไว้คนละแผ่นเป็นความทรงจำดีๆระหว่างกัน
( พาพี่ชายมาโคโตะมาออกสื่อย้อนหลังค่ะ 😌 )
ตั้งแต่ขึ้นปีสอง พี่ชายก็ไม่ว่างกลับมาเยี่ยมสักที แม้แต่ช่วงโกลเด้นวีค
จนกระทั่งไฮเดรนเยียเบ่งบาน คนที่รอก็ลางานกลับมาได้เสียที สองพี่น้องเลยได้ใช้เวลาเที่ยวเล่นตามประสา
”พี่เรียว ยิ้ม!“
ไม่ลืมที่จะถ่ายรูปเก็บไว้คนละแผ่นเป็นความทรงจำดีๆระหว่างกัน
( พาพี่ชายมาโคโตะมาออกสื่อย้อนหลังค่ะ 😌 )
หากการตามใจคนป่วยจะทำให้เขายอมให้เธอดูแล จะทำอย่างไม่ลังเล
เห็นคนพิงโซฟาได้ก็เดินพร้อมถือถุงวัตถุดิบไปที่ครัว สำรวจพื้นที่ใหม่สักครู่ถึงได้เริ่มลงมือ
ซุปไข่เป็นเมนูเรียบง่ายคล่องคอ ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที หญิงสาวก็กลับไปนั่งที่โซฟาพร้อมถ้วยซุปในมือ
"โคเซย์คุงลองชิมหน่อยนะคะ"
"กำลังอุ่นๆเลย"
เอ่ยเรียกอีกฝ่าย ตักซุปมาช้อนนึงเป่าให้เย็นเตรียมจะป้อน
หากการตามใจคนป่วยจะทำให้เขายอมให้เธอดูแล จะทำอย่างไม่ลังเล
เห็นคนพิงโซฟาได้ก็เดินพร้อมถือถุงวัตถุดิบไปที่ครัว สำรวจพื้นที่ใหม่สักครู่ถึงได้เริ่มลงมือ
ซุปไข่เป็นเมนูเรียบง่ายคล่องคอ ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที หญิงสาวก็กลับไปนั่งที่โซฟาพร้อมถ้วยซุปในมือ
"โคเซย์คุงลองชิมหน่อยนะคะ"
"กำลังอุ่นๆเลย"
เอ่ยเรียกอีกฝ่าย ตักซุปมาช้อนนึงเป่าให้เย็นเตรียมจะป้อน
@azk-kosei.bsky.social
เรียวนิ้วกดกริ่ง, ยืนรออยู่หน้าประตูอย่างร้อนใจว่าคนข้างในจะอาการเป็นยังไงบ้าง
เธอมาหาโคเซย์ถึงที่พัก ด้วยเป็นโชคดีที่ตอนไปเยี่ยมน้องสาวอีกฝ่ายก็ได้รู้ว่าที่ติดต่อเขาไม่ได้เป็นเพราะอาการป่วยไข้
หลังขอที่อยู่มาได้ก็ไม่ลืมจะแวะตลาดหาวัตถุดิบเพื่อไปทำอาหารให้
แต่เมื่อไหร่ประตูจะเปิดนะ...
มาโคโคะลองกดกริ่งอีกครั้ง
@azk-kosei.bsky.social
เรียวนิ้วกดกริ่ง, ยืนรออยู่หน้าประตูอย่างร้อนใจว่าคนข้างในจะอาการเป็นยังไงบ้าง
เธอมาหาโคเซย์ถึงที่พัก ด้วยเป็นโชคดีที่ตอนไปเยี่ยมน้องสาวอีกฝ่ายก็ได้รู้ว่าที่ติดต่อเขาไม่ได้เป็นเพราะอาการป่วยไข้
หลังขอที่อยู่มาได้ก็ไม่ลืมจะแวะตลาดหาวัตถุดิบเพื่อไปทำอาหารให้
แต่เมื่อไหร่ประตูจะเปิดนะ...
มาโคโคะลองกดกริ่งอีกครั้ง
[ สวนสาธารณะ | 09:30, 28/06 ]
การแสดงช่วงเช้าของโรงเรียนอามาเนะซากะได้เริ่มขึ้น มาโคโตะเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กำลังร่ายรำตามที่ซ้อมร่วมกับทุกคนมา
และเธอยังคงความเป็นตัวตนด้วยการสวมใส่ชุดแสดงของผู้ชาย เผยความคล่องแคล่วออกมา, ภาพจำที่มั่นคง
ใบหน้าประดับรอยยิ้ม
แววตาสื่อความสนุกสนาน
สีสันในชีวิตอีกปีที่น่าจดจำ…
[ สวนสาธารณะ | 09:30, 28/06 ]
การแสดงช่วงเช้าของโรงเรียนอามาเนะซากะได้เริ่มขึ้น มาโคโตะเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กำลังร่ายรำตามที่ซ้อมร่วมกับทุกคนมา
และเธอยังคงความเป็นตัวตนด้วยการสวมใส่ชุดแสดงของผู้ชาย เผยความคล่องแคล่วออกมา, ภาพจำที่มั่นคง
ใบหน้าประดับรอยยิ้ม
แววตาสื่อความสนุกสนาน
สีสันในชีวิตอีกปีที่น่าจดจำ…
"ต่อให้หมดก็ต้องมีร้านอื่นขายสิคะ"
แต่รู้ว่าเขาแซวเล่น สถานที่ท่องเที่ยวเชียวนะ
จับมือคนตัวสูงเป็นสัญญาณและเริ่มเดินมองหาขนมมันจูเป็นรายการต่อไป ถึงสายตาจะไปสนใจร้านชาเขียว มองอยู่นานก็ไม่ได้ทักอะไร
"เอ...มันจูทอด"
เห็นคนมุงต่อแถวกันก็เกิดสนใจขึ้นมา กระตุกมืออีกฝ่ายเบาๆ
"ร้านนี้ไหมคะ?"
"ต่อให้หมดก็ต้องมีร้านอื่นขายสิคะ"
แต่รู้ว่าเขาแซวเล่น สถานที่ท่องเที่ยวเชียวนะ
จับมือคนตัวสูงเป็นสัญญาณและเริ่มเดินมองหาขนมมันจูเป็นรายการต่อไป ถึงสายตาจะไปสนใจร้านชาเขียว มองอยู่นานก็ไม่ได้ทักอะไร
"เอ...มันจูทอด"
เห็นคนมุงต่อแถวกันก็เกิดสนใจขึ้นมา กระตุกมืออีกฝ่ายเบาๆ
"ร้านนี้ไหมคะ?"
ก็แค่ไม่ซื้ออะไรที่หวานไปก็พอสินะ...ต้องมีสิน่า
ชะโงกมองดูเซมเบ้เรียงรายในตู้ก็เกิดความลังเลเลือกยากขึ้นมา จะให้กินรสชาติเดียวไปเกือบแปดชิ้นมันก็ไม่คุ้มนี่สิ
"เธอชอบเซมเบ้รสอะไรหรอคะ?"
เอ่ยถามก่อนจะเงยมองไปเจอแบบกล่องรวมรสชาติทั้งสามอยู่; สาหร่าย งาดำ และดั้งเดิม
"หรือจะซื้อแบบกล่อง 12 ชิ้นไปดีนะ..."
ก็แค่ไม่ซื้ออะไรที่หวานไปก็พอสินะ...ต้องมีสิน่า
ชะโงกมองดูเซมเบ้เรียงรายในตู้ก็เกิดความลังเลเลือกยากขึ้นมา จะให้กินรสชาติเดียวไปเกือบแปดชิ้นมันก็ไม่คุ้มนี่สิ
"เธอชอบเซมเบ้รสอะไรหรอคะ?"
เอ่ยถามก่อนจะเงยมองไปเจอแบบกล่องรวมรสชาติทั้งสามอยู่; สาหร่าย งาดำ และดั้งเดิม
"หรือจะซื้อแบบกล่อง 12 ชิ้นไปดีนะ..."
"คุณย่าท่านทำมาไม่หวานมาก น่าจะถูกปากเธอนะคะ"
"แต่ถ้าได้ทานภายในวันนี้จะอร่อยมาก"
บอกคุณกลายๆว่าให้เตือนคุณแม่ของตัวเองให้รีบลองชิมขนมก่อนความอร่อยจะลดลงตามเวลา
"เธอลองก่อนเลย"
ยื่นกล่องไปตรงหน้าเขา
( รีรันรูปอีกรอบ-- )
"คุณย่าท่านทำมาไม่หวานมาก น่าจะถูกปากเธอนะคะ"
"แต่ถ้าได้ทานภายในวันนี้จะอร่อยมาก"
บอกคุณกลายๆว่าให้เตือนคุณแม่ของตัวเองให้รีบลองชิมขนมก่อนความอร่อยจะลดลงตามเวลา
"เธอลองก่อนเลย"
ยื่นกล่องไปตรงหน้าเขา
( รีรันรูปอีกรอบ-- )
วันเกิดคุณประธานชมรมสุดนุ่มฟูทั้งทีก็เลยขอมามีส่วนร่วมกับเค้กแสนน่ารักด้วยคน
"สุขสันต์วันเกิดนะคะ"
ได้รับชิ้นส่วนเค้กที่ตัดแบ่งมาก็เคี้ยวหนุบหนับแก้มตุ่ย มีออร่าของความชื่นชอบลอยฟุ้งออกมา
"ฮิฟูมิซังทำเค้กอร่อยจังเลย"
วันเกิดคุณประธานชมรมสุดนุ่มฟูทั้งทีก็เลยขอมามีส่วนร่วมกับเค้กแสนน่ารักด้วยคน
"สุขสันต์วันเกิดนะคะ"
ได้รับชิ้นส่วนเค้กที่ตัดแบ่งมาก็เคี้ยวหนุบหนับแก้มตุ่ย มีออร่าของความชื่นชอบลอยฟุ้งออกมา
"ฮิฟูมิซังทำเค้กอร่อยจังเลย"
"งั้นรอสักครู่นะคะ!"
บอกทั้งคู่ก่อนจะผละออกจากตัวบ้านหลังใหญ่ไปที่รถที่โดยสารมา ค้นหาของบางอย่างก่อนจะกลับเข้าไป
"ขนมกล่องนี้ คุณย่าของหนูท่านทำด้วยตัวเอง"
ยื่นกล่องไม้ให้หญิงสูงวัยตรงหน้า
"ทีแรกจะเก็บไว้ให้โคเซย์คุง แต่คิดว่าให้คุณน้าเป็นของฝากดีกว่าค่ะ"
และหากเปิดกล่องก็จะพบขนมสีสวยเก้าชิ้น วากาชิรูปร่างงดงามปราณีตน่าลิ้มลอง
"งั้นรอสักครู่นะคะ!"
บอกทั้งคู่ก่อนจะผละออกจากตัวบ้านหลังใหญ่ไปที่รถที่โดยสารมา ค้นหาของบางอย่างก่อนจะกลับเข้าไป
"ขนมกล่องนี้ คุณย่าของหนูท่านทำด้วยตัวเอง"
ยื่นกล่องไม้ให้หญิงสูงวัยตรงหน้า
"ทีแรกจะเก็บไว้ให้โคเซย์คุง แต่คิดว่าให้คุณน้าเป็นของฝากดีกว่าค่ะ"
และหากเปิดกล่องก็จะพบขนมสีสวยเก้าชิ้น วากาชิรูปร่างงดงามปราณีตน่าลิ้มลอง
[ 02/05 ]
@azk-kosei.bsky.social
( ภาพเซลฟี่ที่ถ่ายกันไว้เพื่อส่งให้พี่ข้างบ้านดูหน้าคนในทริปค่ะ บีบแจ้มแก้หมั่นเขี้ยว 😌 )
[ 02/05 ]
@azk-kosei.bsky.social
( ภาพเซลฟี่ที่ถ่ายกันไว้เพื่อส่งให้พี่ข้างบ้านดูหน้าคนในทริปค่ะ บีบแจ้มแก้หมั่นเขี้ยว 😌 )
bit.ly/4na4yCJ
( ที่มาที่ไปคร่าวๆของแมวดำ ขอบคุณที่เข้ามาทักเรื่องเจ้าตัวจางกันนะคะ 🐈⬛💕 )
bit.ly/4na4yCJ
( ที่มาที่ไปคร่าวๆของแมวดำ ขอบคุณที่เข้ามาทักเรื่องเจ้าตัวจางกันนะคะ 🐈⬛💕 )
‘สวัสดีครับ, ผมอาริมะ‘
แนะนำตัวพร้อมผงกหัวทักทายน้อยๆ เขามีบรรยากาศเป็นกันเองไม่ต่างกับเจ้าบ้านสาว
’พอดีเอาโคร็อกเกะมาให้น่ะ‘
‘เดี๋ยวจะไปแล้วล่ะ’
ชูถุงพลาสติกขึ้นมา จงใจยื่นไปให้คนไม่คุ้นหน้ารับแทน
‘สวัสดีครับ, ผมอาริมะ‘
แนะนำตัวพร้อมผงกหัวทักทายน้อยๆ เขามีบรรยากาศเป็นกันเองไม่ต่างกับเจ้าบ้านสาว
’พอดีเอาโคร็อกเกะมาให้น่ะ‘
‘เดี๋ยวจะไปแล้วล่ะ’
ชูถุงพลาสติกขึ้นมา จงใจยื่นไปให้คนไม่คุ้นหน้ารับแทน
มาโคโตะเป็นกันเอง แต่ก็ใช่ว่าจะอยู่กับใครก็ได้ ส่วนเขาก็เกินคำว่าอยู่ด้วยได้ไปมากแล้ว
"ถ้าอยากถามก็ต้องเล่นกันนานๆสิ"
ถึงจะถามได้ตลอดไม่พึ่งเกม แต่บางคำถามก็นึกไม่ถึง
ช่วงกลางที่แหว่งๆจากผลงานตัวเองกับด้านล่างที่มีคนวางยาไว้ ก็ต้องหยิบบริเวณบนๆแทน
"เรื่องที่อยากทำด้วยกันค่ะ"
ได้คำถามน่าสนใจก็วางไม้แล้วตั้งใจฟัง
( ได้แรงงานนวดไหล่แล้ว ☺️ )
มาโคโตะเป็นกันเอง แต่ก็ใช่ว่าจะอยู่กับใครก็ได้ ส่วนเขาก็เกินคำว่าอยู่ด้วยได้ไปมากแล้ว
"ถ้าอยากถามก็ต้องเล่นกันนานๆสิ"
ถึงจะถามได้ตลอดไม่พึ่งเกม แต่บางคำถามก็นึกไม่ถึง
ช่วงกลางที่แหว่งๆจากผลงานตัวเองกับด้านล่างที่มีคนวางยาไว้ ก็ต้องหยิบบริเวณบนๆแทน
"เรื่องที่อยากทำด้วยกันค่ะ"
ได้คำถามน่าสนใจก็วางไม้แล้วตั้งใจฟัง
( ได้แรงงานนวดไหล่แล้ว ☺️ )
[ หอประชุม | ช่วงเช้า 06/06 ]
หญิงสาววัยกลางคนในชุดโทนน้ำตาลล้อกับนัยน์ตาสีส้มราวแสงอาทิตย์ตก เดินเข้าห้องประชุมพร้อมผู้ปกครองคนอื่น
หากมีใครคุ้นตาก็คงกล่าวได้ว่าพบเจอหล่อนได้บ่อยที่โรงพยาบาล, มาริเอะ พยาบาลประจำโรงพยาบาลอามะโอโตะคือมารดาของมาโคโตะนั่นเอง
หากแต่เป็นที่ชัดเจนแล้วว่ามาโคโตะคงคล้ายผู้เป็นพ่อมากกว่า…
( เปิดตัวคุณแม่ค่ะ 🥰 )
[ หอประชุม | ช่วงเช้า 06/06 ]
หญิงสาววัยกลางคนในชุดโทนน้ำตาลล้อกับนัยน์ตาสีส้มราวแสงอาทิตย์ตก เดินเข้าห้องประชุมพร้อมผู้ปกครองคนอื่น
หากมีใครคุ้นตาก็คงกล่าวได้ว่าพบเจอหล่อนได้บ่อยที่โรงพยาบาล, มาริเอะ พยาบาลประจำโรงพยาบาลอามะโอโตะคือมารดาของมาโคโตะนั่นเอง
หากแต่เป็นที่ชัดเจนแล้วว่ามาโคโตะคงคล้ายผู้เป็นพ่อมากกว่า…
( เปิดตัวคุณแม่ค่ะ 🥰 )
"ดูดาวที่นี่น่าจะมองเห็นชัดอยู่ค่ะ"
"ส่วนเกมฉันคงต้องไปค้นก่อน ที่บ้านน่าจะมีพวกเกมกระดานอยู่"
เธอไม่ได้มานานก็ไม่มั่นใจว่าพี่คนนั้นเขาจะเอาของอะไรมาตกแต่งเพิ่มนี่สิ
การพูดคุยทำให้จบลงด้วยการมาเสิร์ฟของอาหารสองชุดที่สั่งไป รูปลักษณ์ดูธรรมดาผิดกับกลิ่นหอมลอยโชยแตะจมูก
"เธอลองชิมก่อนเลยค่ะ"
คนแนะนำก็อยากรู้เห็นปฏิกิริยาคนกินครั้งแรกน่ะสิ
"ดูดาวที่นี่น่าจะมองเห็นชัดอยู่ค่ะ"
"ส่วนเกมฉันคงต้องไปค้นก่อน ที่บ้านน่าจะมีพวกเกมกระดานอยู่"
เธอไม่ได้มานานก็ไม่มั่นใจว่าพี่คนนั้นเขาจะเอาของอะไรมาตกแต่งเพิ่มนี่สิ
การพูดคุยทำให้จบลงด้วยการมาเสิร์ฟของอาหารสองชุดที่สั่งไป รูปลักษณ์ดูธรรมดาผิดกับกลิ่นหอมลอยโชยแตะจมูก
"เธอลองชิมก่อนเลยค่ะ"
คนแนะนำก็อยากรู้เห็นปฏิกิริยาคนกินครั้งแรกน่ะสิ
เรื่องอะไรก็ได้ที่เขาอยากบอก ไม่อยากให้เกรงใจกันในฐานะที่การเดินทางนี้มีแค่เรา ไม่บอกกันเองแล้วจะไปบอกกับใคร?
"เธอสนุก ฉันเองก็สนุก"
เห็นรอยยิ้มและคำยืนยันก็พยักหน้าเบาๆ คลายกังวลออกไปได้พอสมควร
ปล่อยเวลาผ่านไปจนถึงปลายทาง,
ออกจากตัวสถานีมาเจอท้องฟ้าสีเข้มยามเย็น เบื้องหน้าไม่ไกลคืออาคารทรงยาวประดับแสงไฟ
"มื้อเย็นเราอยู่ที่นี่แหละค่ะ"
เรื่องอะไรก็ได้ที่เขาอยากบอก ไม่อยากให้เกรงใจกันในฐานะที่การเดินทางนี้มีแค่เรา ไม่บอกกันเองแล้วจะไปบอกกับใคร?
"เธอสนุก ฉันเองก็สนุก"
เห็นรอยยิ้มและคำยืนยันก็พยักหน้าเบาๆ คลายกังวลออกไปได้พอสมควร
ปล่อยเวลาผ่านไปจนถึงปลายทาง,
ออกจากตัวสถานีมาเจอท้องฟ้าสีเข้มยามเย็น เบื้องหน้าไม่ไกลคืออาคารทรงยาวประดับแสงไฟ
"มื้อเย็นเราอยู่ที่นี่แหละค่ะ"
"เพิ่มตัวเลือกสินะคะ"
เข้าใจในสิ่งที่อีกคนจะสื่อเลยไม่ได้เซ้าซี้ ซ้ำยังหันมองหาในทันที หยิบจับตุ๊กตาตัวนั้นทีตัวนี้ที
"แล้วถ้าเป็นวาฬล่ะ สีฟ้าที่มิคุจังชอบด้วยนะ"
โลมาเป็นหนึ่งในจุดเด่นของที่นี่ แต่ตุ๊กตาไม่ค่อยเข้าตาเท่าไหร่ จะมีตัวนี้ที่น่าสนใจ
แต่ก็ขึ้นกับคุณพี่ชายคนนี้ล่ะนะว่าจะซื้ออะไร
"เพิ่มตัวเลือกสินะคะ"
เข้าใจในสิ่งที่อีกคนจะสื่อเลยไม่ได้เซ้าซี้ ซ้ำยังหันมองหาในทันที หยิบจับตุ๊กตาตัวนั้นทีตัวนี้ที
"แล้วถ้าเป็นวาฬล่ะ สีฟ้าที่มิคุจังชอบด้วยนะ"
โลมาเป็นหนึ่งในจุดเด่นของที่นี่ แต่ตุ๊กตาไม่ค่อยเข้าตาเท่าไหร่ จะมีตัวนี้ที่น่าสนใจ
แต่ก็ขึ้นกับคุณพี่ชายคนนี้ล่ะนะว่าจะซื้ออะไร
ไม่เข้าใจ...
"เธอนี่นะ" ส่ายหน้าน้อยๆ
พากันเข้าไปเดินดูในร้านอย่างใกล้ชิด สายตาเริ่มสอดส่องไปทั่ว แต่ยังคงแน่วแน่กับการหาเพนกวินน่ารักๆไปเป็นของฝากติดมือ
"โคเซย์ซัง ดูนี่สิ"
กระตุกมือให้เขามองตุ๊กตาตัวน้อยผูกโบว์หูกระต่ายเชิงถามความเห็นไปด้วย
ไม่เข้าใจ...
"เธอนี่นะ" ส่ายหน้าน้อยๆ
พากันเข้าไปเดินดูในร้านอย่างใกล้ชิด สายตาเริ่มสอดส่องไปทั่ว แต่ยังคงแน่วแน่กับการหาเพนกวินน่ารักๆไปเป็นของฝากติดมือ
"โคเซย์ซัง ดูนี่สิ"
กระตุกมือให้เขามองตุ๊กตาตัวน้อยผูกโบว์หูกระต่ายเชิงถามความเห็นไปด้วย
ตอบรับและพากันออกไปด้านนอกตามเสียงตื่นเต้นของเด็กๆ
ถึงได้เห็นว่าพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาที่เหล่าเพนกวินตัวน้อยออกมาเดินข้ามสะพานเหนือหัวให้ได้เชยชมใกล้ชิด
"น่ารักจัง"
"จริงๆช่วงกลางวันกว่านี้จะมีมาเดินตรงทางเดินเป็นแถวด้วยนะโคเซย์ซัง"
มันพิเศษและใกล้ชิดแบบนี้ หญิงสาวถึงตั้งใจมาดูเป็นพิเศษ
ตอบรับและพากันออกไปด้านนอกตามเสียงตื่นเต้นของเด็กๆ
ถึงได้เห็นว่าพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาที่เหล่าเพนกวินตัวน้อยออกมาเดินข้ามสะพานเหนือหัวให้ได้เชยชมใกล้ชิด
"น่ารักจัง"
"จริงๆช่วงกลางวันกว่านี้จะมีมาเดินตรงทางเดินเป็นแถวด้วยนะโคเซย์ซัง"
มันพิเศษและใกล้ชิดแบบนี้ หญิงสาวถึงตั้งใจมาดูเป็นพิเศษ