Zurnacı tabi işin esprisi ama bunu yeminle henüz fark ediyorum. Kitabı yazma süreci cinsel ilişkiye, kitabın arkasında durma süreci çocuk yetiştirmeye benziyor. O çocuğu kimseye yedirmemek gerek.

Az önce sahnede devleşen bir gitarist vardı, konserden sonra müziğimize destek olmak ister misiniz...

Ben çok memnun kaldım. Güzel vakit geçirdik. Gypsy jazz tarzda çaldı gurup, iyi de çaldılar. Fakat sonunda gitaristin çıkışta CD satması beni yaraladı. Sana ne oluyor diyeceksiniz. Yani müzisyenin gerçekten de o iki cd satışından gelecek paraya muhtaç olması beni ziyadesiyle üzüyor.

Ne yapsaydım.

Yine yazmaya başlayınca gelip de buraya yazmasam olmazdı. Bu kapıyı bir kere açınca susamıyor insan. Dünya kadar da mesaj yazdım bugün, birikmiş mailleri de attım. Parmaklar çalışıyor artık. Haydi bakalım inşallah.

Başlayıp. yarım bıraktığım birçok projem var. Bir tanesini sıfırdan yazmaya başladım. "Britanya'da Bir Akdenizli", anne ve babasının iftiraya uğrayarak hapse atılmasının İngiltere'ye zorunlu göç eden bir çocuğun hikayesini anlatıyor.

Zero to Zero

İngiltere benim Balrog’um oldu. Hem alıkondum hem de kendi kendime yakalayamayacağım bir zihinsel güde erişiyorum. Ama daha var.

Biraz daha zamana bırakalım bazı şeyleri.

Benzeri bir sistemi ister istemez oğlumla da kuruyoruz. Ama onun arkasından çekileceğim, bensiz de güçlü hissedeceği bir düzeni vakti gelince kurmaya başlayacağımı umuyorum.

Ben de Ekim'in ilk gününden itibaren ben de Istanbul seyahatim için geri sayıma geçiyorum artık. 3 hafta sonra yaz tatilli ve Christmas arasındaki süreyi yarılamış olacağız. İnanılmaz.