Eşimi karşılamak için İstanbul Havalimanına giderken biraz arabeskliğim tuttu keh. keh.

Belki de hayalimdeki iş buydu.

Sevdiğim her şeyi daha çok sevdiğim, muhteşem bir devre girdim.

Çok hevesliyim.

Kitaptan sevdiğim bazı diyalogları buraya eklemek istedim. Bağlamdan kopuk olduğunda espirisi olacak mı bilmiyorum.

Şu günlerin tadı...

Neredesin prenses?

Aşk yaşıyorum aşk.

Britanya’yı sevme sebepleri.

Turumuzun bu kısmında İngiltere’nin Portland’s Bristol’a geldik. Portland’ı dizilerden biliyoruz gerçi görmüşlüğümüz yok. Ama bir benzerlik var gibi. Yetiş ya ChatGPT.

İnsanlar denize giriyor, kimi güneşlenirmiş gibi yapıyor. Tam bir tımarhane.

Britanya’nın güney batı ucuna geldik, sonunda bu adada denizin mavi olduğu bir yer buldum. Okyanus havasını da ilk kez tattım. Güzel.

Atwood bu kitabının bir bölümünde kişinin içindeki diğer kişiden bahsediyor. Benden içeri ben mi demeli, huysuz ruh ikizimiz mi, bilemedim. Kitabı okuyalı iki ayı geçti, zihnim bununla meşgul.

Bu kişilerin ölesiye bir mücadele içinde olduğundan dem veriyor.