Todo é relativo… depende de cuan glamurosas sexan bañadores e chancletas, pénsao…….

Este non sería posible sen María Montes, que fixo unhas ilustracións fermosísimas. Con ela é fácil e divertido traballar. O libro tamén é seu.
E de Anaír Rodríguez. Que importante é unha editora que cre no que escribes!
Agora só espero que vós gocedes tanto da lectura, como eu da súa escrita!

Entre as liñas hai moitos risos, moitas lembranzas. Vellas e crianzas que queren vivir, ser protagonistas, reivindicar que son presente (e non só pasado e futuro).
Tamén é unha humilde homenaxe ás miñas avoas. O libro axudoume a tar algo máis preto delas, xa que, coma Marta, #eunonteñoavoas.

No meu entorno, hai que recoñecerlles, fixeron o que dixeron (ou ao grande, ou nada 🤣). Non enganaron a naide.

E se o inverno non chega?

Eu recoñezo que son adicta aos polvoróns desde pequena. Teño a lembranza de esmagalo coa man co meu avó antes de comelos (e de abrilos) 🤣 agora mércoos nunha panadería, non os aplasto, pero sigo a comelos con gusto (indistintamente da súa procedencia hahaha)

Grazas a ti! A verdade é que o introdutorio xa me gustou. Moi ben estruturado, áxil, emotivo e esperta a curiosidade. Teño moitas ganas de ir escoitando o resto porque son temas que me resultan interesantes. Tíñao pendente desde hai tempo e por fin me puiden poñer con el! ☺️

Pues hazle caso! 600 páginas y se pasa en un suspiro.

Pois eu acabo de chegar 😅 tou argallando un pouco a ver que pasa 😅🙈