เรื่องนี้จะบอกว่าสนุกฟาดๆเลยมั้ย เราว่ามู้ดเรื่องไม่น่าจะใช้คำว่าสนุกได้ แต่ถ้าบอกว่าอ่านเรื่องนี้จบแล้วมันทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ในใจเรามั้ย เรื่องนี้ทำได้ดีมากสำหรับนิยายเล่มเดียวจบในจำนวน 250 กว่าหน้า สำหรับ TW บางคนอาจจะsensitive แต่สำหรับเราที่อ่านดราม่ามาพอสมควรเรื่องนี้ ไม่ได้ทำให้เราซึมขนาดนั้น อันนี้ก็อยู่ที่คนอ่านด้วยว่าทริกเกอร์มั้ย (9)

ครส.หลังอ่านสำหรับเราแล้วเรื่องนี้เป็นฟีลกู้ดนะ อบอุ่นหัวใจ ไม่รีบร้อนที่จะรักเพราะเขารอกันมาแล้วตั้ง15ปี สิ่งเดียวที่พระนายรู้สึกเสียดายคือเสียดายที่พวกเขาบอกความในใจกันช้าไป ไม่ใช่เพราะทิฐิแต่เพราะทั้งคู่ต่างยังไม่พร้อมสำหรับสังคมที่การยอมรับเรื่องรักร่วมเพศยังไม่เปิดกว้าง การบรรยายในเรื่องมันเน้นไปทางขยับคสพ.จากเพื่อนที่แอบรักเป็นคนรักที่รู้ใจมากกว่า อย่างว่าอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว (6)

ดอกไม้ในห้วงกาล เป็นเรื่องของชายวัย(เกือบจะ)กลางคนสองคนที่ต่างฝ่ายต่างแอบรักกันแต่ไม่บอกกัน ปล่อยให้เวลายืดยาวมาถึง 15ปี โดยนอ.อย่าง เซี่ยอีหยาง ผู้จัดการธ.ที่มีงานอดิเรกคือการใช้แอคหลุมส่อง ig ของเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยอย่างเสิ่นลั่ว เก็บความในใจเอาไว้เพื่อรอเวลาที่เหมาะสม ในขณะที่เสิ่นลั่วถูกย้ายไปอเมริกากะทันหันแล้วก็ไม่กลับมาอีกเลยจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไป 15ปี (2)

#ดอกไม้ในห้วงกาล โดย มู่เกิงมู่เกิง เป็นเล่มเดียวจบบางๆที่อ่านแล้วอิ่มมาก ประทับใจงานของมู่เกิงตั้งแต่เรื่อง salad days แล้วและเรื่องนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง อ.ยังคงถ่ายทอดความรักของคนคู่นึงออกมาได้เรียบง่ายแต่ลึกซึ้งตามสไตล์ อบอุ่นและอบอวลไปด้วยกลิ่นของดอกไม้แห่งกาลเวลา