انگار دورم آبه. صداها و حرکتا دور و کندن. گویی‌ یکی دیگه نشسته پشت فرمون زندگیمو می‌رونه. من مات و مبهوت.

این پنجمین فصل دوستیمونه و به چالش مهمی خوردیم.
چهار فصل قبلی، هر فصل، آهنگِ اون فصلِ چهار فصل ویوالدی رو برام می‌فرستاد. از وقتی چالش شروع شد، منتظر تابستانِ ویوالدی بودم ازش.
امشب فهمیدم تابستونِ ویوالدی رو برای دوستاش فرستاده و برای من نه. قلبم شکست. واقعا قلبم درد گرفت و قفسه‌سینه‌م تنگ شد.

نمی‌تونم
واقعا نمی‌تونم

واقعا ۱۲ روز عجیبی بود و اون حالتا و اون حسا توم تموم نشده هنوز

نمی‌دونم کجا و به کی از این رنج بی‌پایان بگم که کم بشه حرارت گوله‌ی این آتیش تو قلبم. فقط واقعا خسته‌م.

اینستا و توییتر رو دی‌اکتیو کردم چون انگزایتی‌م رو بیشتر می‌کرد.
انگزایتی کنارمه، سلام میرسونه.
غم و خشم و حسرت هم کنارش نشستن.
چارپنج‌تایی باهم تصمیم گرفتیم تو بلوسکای ازش بنویسیم.