🖊:Bloodrain
หัวหน้าเชฟชงขมสาขาบลูสกาย
พวกเอ็นโดในอดีตถูกพามาในอนาคตและคนที่ค่อยดูแลคือโกเอนจิ แต่เรื่องวุ่นยังไม่หมดเพราะเด็กๆที่เกี่ยวข้องอย่างเช่นลูกบุญธรรมของฟุโดและมิโดริคาว่ากลายเป็นเด็กทารก
โกเอนจิและคิโดคาดว่าสืบเนื่องจากเวลาผันผวนเลยกลายเป็นแบบนี้เลยเรื่องสมาชิกทีมเก่าให้รวมตัว+ผู้ปกครองเด็กๆที่กลายร่างและอาจารย์ คนสนิทใกล้ชิดจึงมารวมตัวกันที่เกาะส่วนตัวของคิโด
พวกเอ็นโดในอดีตถูกพามาในอนาคตและคนที่ค่อยดูแลคือโกเอนจิ แต่เรื่องวุ่นยังไม่หมดเพราะเด็กๆที่เกี่ยวข้องอย่างเช่นลูกบุญธรรมของฟุโดและมิโดริคาว่ากลายเป็นเด็กทารก
โกเอนจิและคิโดคาดว่าสืบเนื่องจากเวลาผันผวนเลยกลายเป็นแบบนี้เลยเรื่องสมาชิกทีมเก่าให้รวมตัว+ผู้ปกครองเด็กๆที่กลายร่างและอาจารย์ คนสนิทใกล้ชิดจึงมารวมตัวกันที่เกาะส่วนตัวของคิโด
คิโดเป็นคนขี้หวงมักจะทำสัญลักษณ์ไว้ให้รู้ว่าตัวเองอ่ะเป็นเจ้าของสิ่งนี้จนคิโดสนิทกะฟุโดมากๆ กึ่งๆกะที่เริ่มเดทกันแอบๆไม่มีใครรู้แต่พอมีคนมาตีสนิทฟุโดเพราะสวย ยิ่งฟุโดเริ่มไว้ผมยาวทุกคนยิ่งรับรู้ว่าฟุโดสวยคิโดก็ยิ่งไม่ชอบใจ ชอบเนียนๆมาอยู่ใกล้ทำฟีลแฟนทั้งๆที่ยังปากบอกกะทุกคนว่าเพื่อน ตอนแรกฟุโดไม่พอใจที่ปกปิดแต่พอคิดๆก็ดีกับตัวคิโดเลยไม่อะไรแต่คนเป็นดันคือคิโดซะเอง
คิโดเป็นคนขี้หวงมักจะทำสัญลักษณ์ไว้ให้รู้ว่าตัวเองอ่ะเป็นเจ้าของสิ่งนี้จนคิโดสนิทกะฟุโดมากๆ กึ่งๆกะที่เริ่มเดทกันแอบๆไม่มีใครรู้แต่พอมีคนมาตีสนิทฟุโดเพราะสวย ยิ่งฟุโดเริ่มไว้ผมยาวทุกคนยิ่งรับรู้ว่าฟุโดสวยคิโดก็ยิ่งไม่ชอบใจ ชอบเนียนๆมาอยู่ใกล้ทำฟีลแฟนทั้งๆที่ยังปากบอกกะทุกคนว่าเพื่อน ตอนแรกฟุโดไม่พอใจที่ปกปิดแต่พอคิดๆก็ดีกับตัวคิโดเลยไม่อะไรแต่คนเป็นดันคือคิโดซะเอง
-ซาคุมะ : อันนี้น่าจะมองด้วยความเป็นห่วงเพื่อน เข้าใจหัวอกเพื่อนอย่างคิโดดีแต่ก็เข้าใจฟุโดด้วยเช่นกัน แต่แบบคงได้แค่มองห่างๆไม่กล้าเข้าไปเพราะตัวซาคุมะเองก็จิตใจอ่อนแอไม่กล้าขนาดนั้น ถ้าพลาดขึ้นมาคงมองหน้าไม่ติดแน่ๆแต่ก็เอาใจช่วยอยู่เสมอ
ฟุโดเป็นโอเมก้าที่ปกปิดตัวตนเพราะสภาพแวดล้อมบังคับพามาอยู่ท่ามกลางพวกเอนโดก็ไม่ชิน ที่นี้มีเด็กถูกทิ้งเอนโดไปเจอเลยพากลับมาด้วยและดันเป็นช่วงที่โค้ชไม่อยู่ทั้งทีมจึงต้องช่วยดูแล เด็กที่ก็กลัวเอาแต่ร้องเพราะมีแต่คนแปลกหน้าและฟีโรโมนมากมายเต็มไปหมด เล่นเอาทั้งผู้จัดการและทีมท้อไปตามๆกันแต่พอโทบิกับฟุโดมาเด็กก็ค่อยๆหยุดร้องและงอแงจะเข้าไปหาทั้งสองคน
ฟุโดเป็นโอเมก้าที่ปกปิดตัวตนเพราะสภาพแวดล้อมบังคับพามาอยู่ท่ามกลางพวกเอนโดก็ไม่ชิน ที่นี้มีเด็กถูกทิ้งเอนโดไปเจอเลยพากลับมาด้วยและดันเป็นช่วงที่โค้ชไม่อยู่ทั้งทีมจึงต้องช่วยดูแล เด็กที่ก็กลัวเอาแต่ร้องเพราะมีแต่คนแปลกหน้าและฟีโรโมนมากมายเต็มไปหมด เล่นเอาทั้งผู้จัดการและทีมท้อไปตามๆกันแต่พอโทบิกับฟุโดมาเด็กก็ค่อยๆหยุดร้องและงอแงจะเข้าไปหาทั้งสองคน
ถ้าให้เปรียบเทียบความรักของฟุโดเป็นดอกไม้นี่คงยกให้ดอกยิปโซ
ดอกยิปโซ = ฉันตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกพบหรือรักแรก
(14)ฟุโดคือตกหลุมรักคิโดตั้งแต่คาเงยาม่าเอาข้อมูลมาให้แล้วแหละแต่คงจัดให้ว่าสนใจคิโดเฉยๆไม่ได้คิดไปไกลกว่านั้น พอช่วงแข่งffiฟุโดมันคงรู้ตัวแล้วแหละว่าตกหลุมรักแต่คิโดคงเกลียดมันล่ะ แถมชนชั้นต่างกันเลยแค่หยอกเล่นบ้างเต๊าะบ้างหยอดบ้างแค่นั้นพอ
ถ้าให้เปรียบเทียบความรักของฟุโดเป็นดอกไม้นี่คงยกให้ดอกยิปโซ
ดอกยิปโซ = ฉันตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกพบหรือรักแรก
(14)ฟุโดคือตกหลุมรักคิโดตั้งแต่คาเงยาม่าเอาข้อมูลมาให้แล้วแหละแต่คงจัดให้ว่าสนใจคิโดเฉยๆไม่ได้คิดไปไกลกว่านั้น พอช่วงแข่งffiฟุโดมันคงรู้ตัวแล้วแหละว่าตกหลุมรักแต่คิโดคงเกลียดมันล่ะ แถมชนชั้นต่างกันเลยแค่หยอกเล่นบ้างเต๊าะบ้างหยอดบ้างแค่นั้นพอ
OOC,AU มาเฟีย
วันนี้เป็นวันว่างๆของคุณหนูสึบากิโนะ ทาสุกุ
โดยปกติแล้วคุณหนูของบ้านจะออกไปเดินเที่ยวห้าง ซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่ในทุกๆวัน
แต่ในวันนี้มันต่างออกไป
"เล่นพอแล้วมั้งคะ โจ"
"โห่ อะไรอ่า เราอุตส่าห์ได้มาทำงานกับพี่เชียวนะ ก็ต้องโชว์ฝีมือหน่อยสิ"
"คนที่นอนใต้ตีนเธอมันตายแล้วค่ะ มาหาฉันนี่มา"
"แต่ตัวเราเปื้อน.."
(เป็นฉบับชงหยาบๆ)
#อุเมะฮิอิ #จิกะเอนโด #โจจิโจ
EP.อุเมะฮิอิ [ V.เซนติเนลไกด์ ]
พี่ฮิอิเป็นเซนติเนลที่สู้ได้สู้ บาดเจ็บหนักแค่ไหนก็ลุยจนกว่าจะจบเรื่องแล้วค่อยไปให้ไกด์รักษาเอาซึ่งก็เอนโดไม่ก็โทกาเมะที่ต้องค่อยไกด์ให้ เพราะพี่แกไม่มีไกด์ประจำตัว+พวกเขา3คนสนิทกันแทบจะเป็นพี่น้องแท้ๆเลย
จุดพีคคือพี่ฮิไปทำงานต่อสู้กับพวกมอนเตอร์ปกติแหละติดตรงตอนกลับหิ้วคนติดมาด้วย
(เป็นฉบับชงหยาบๆ)
#อุเมะฮิอิ #จิกะเอนโด #โจจิโจ
EP.อุเมะฮิอิ [ V.เซนติเนลไกด์ ]
พี่ฮิอิเป็นเซนติเนลที่สู้ได้สู้ บาดเจ็บหนักแค่ไหนก็ลุยจนกว่าจะจบเรื่องแล้วค่อยไปให้ไกด์รักษาเอาซึ่งก็เอนโดไม่ก็โทกาเมะที่ต้องค่อยไกด์ให้ เพราะพี่แกไม่มีไกด์ประจำตัว+พวกเขา3คนสนิทกันแทบจะเป็นพี่น้องแท้ๆเลย
จุดพีคคือพี่ฮิไปทำงานต่อสู้กับพวกมอนเตอร์ปกติแหละติดตรงตอนกลับหิ้วคนติดมาด้วย
🫖🐢🔞
บุคคลที่มีอิทธิพลพอๆกับอุเมมิยะ ฮาจิเมะกลับมาแล้ว
หลังจากที่เดินทางมาถึงโบฟูรินและได้ฟังเหตุการณ์ต่างๆในระหว่างที่เจ้าตัวไม่อยู่
จิ้งจอกแดงคนนั้นก็มุ่งตรงเข้าไปหาของบำเรอที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงของพี่ชายต่างสายเลือดทันที
ตกเย็น เมื่ออุเมมิยะ ฮาจิเมะกลับมาจากการวิวาทและไม่เห็นร่างของโทกาเมะ โจนอนอยู่บนเตียงเหมือนอย่างที่ควรเป็น เขาก็พอจะเดาออก
🫖🐢🔞
บุคคลที่มีอิทธิพลพอๆกับอุเมมิยะ ฮาจิเมะกลับมาแล้ว
หลังจากที่เดินทางมาถึงโบฟูรินและได้ฟังเหตุการณ์ต่างๆในระหว่างที่เจ้าตัวไม่อยู่
จิ้งจอกแดงคนนั้นก็มุ่งตรงเข้าไปหาของบำเรอที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงของพี่ชายต่างสายเลือดทันที
ตกเย็น เมื่ออุเมมิยะ ฮาจิเมะกลับมาจากการวิวาทและไม่เห็นร่างของโทกาเมะ โจนอนอยู่บนเตียงเหมือนอย่างที่ควรเป็น เขาก็พอจะเดาออก
"ซากุระ"
"อะไร"
"ซากุระ สนใจกันหน่อย"
"อย่าเพิ่งได้ไหม ตอนนี้ไม่ว่าง"
"ซากุ—"
"โอ้ยเรียกเหี้ยไรนักหนาวะ! แล้วใครให้ใส่ชุดแบบนี้ออกมานอกบ้าน เดี๋ยวเข้าไปจุ้บก่อนนอนเองนั่นแหละ เซ้าซี้ทำไม!"
"☺️"
"ยิ้มอะไร ด่าอยู่นะเว้ย!"
"นายหวงฉันหรอ?"
"ก็แกมีคนเดียวจะไม่ให้หวงได้ไงวะ"
"ถ้ายังรักเขาอยู่ ก็อย่าทำให้เขาต้องแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมาได้ไหม"
"เห? อุเมะจังพูดอะไรน่ะ ไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิด"
"แม่งเอ้ย ดูแลไม่ได้ก็เอาคืนมาสิวะโจจิ"
"ไปถามมันเองสิว่าอยากกลับไปอยู่กับนายไหม ไอ้ของเก่า"
"ถ้ายังรักเขาอยู่ ก็อย่าทำให้เขาต้องแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมาได้ไหม"
"เห? อุเมะจังพูดอะไรน่ะ ไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิด"
"แม่งเอ้ย ดูแลไม่ได้ก็เอาคืนมาสิวะโจจิ"
"ไปถามมันเองสิว่าอยากกลับไปอยู่กับนายไหม ไอ้ของเก่า"
“ รักนะ ”
“คาเมะจัง ฉันรักคาเมะจังที่สุดเลย”
ตั้งแต่จบศึกต่อสู้กับฟูรินไปโจจิก็ตามติดวอแวรองหัวอย่างโทกาเมะไม่ห่าง
มีโทกาเมะที่ไหนต้องมีหัวหน้าชิชิโทอยู่ข้างกายเสมอ
ที่ต่างจากเดิมมากที่สุดคงเป็นการเปิดเผยความรู้สึกของโจจิที่มีต่อโทกาเมะมากขึ้น
ทุกๆวันคนในชิชิโทต้องได้ยินหัวหน้าของพวกตนบอกรักรองหัวหน้าเสมอ เท่านั้นไม่พอยังมีบางโอกาสที่เนียนจับนู้นจับนี่ด้วย
“ รักนะ ”
“คาเมะจัง ฉันรักคาเมะจังที่สุดเลย”
ตั้งแต่จบศึกต่อสู้กับฟูรินไปโจจิก็ตามติดวอแวรองหัวอย่างโทกาเมะไม่ห่าง
มีโทกาเมะที่ไหนต้องมีหัวหน้าชิชิโทอยู่ข้างกายเสมอ
ที่ต่างจากเดิมมากที่สุดคงเป็นการเปิดเผยความรู้สึกของโจจิที่มีต่อโทกาเมะมากขึ้น
ทุกๆวันคนในชิชิโทต้องได้ยินหัวหน้าของพวกตนบอกรักรองหัวหน้าเสมอ เท่านั้นไม่พอยังมีบางโอกาสที่เนียนจับนู้นจับนี่ด้วย
ไม่มีเซ้กซีนแต่🔞
พี่ฮิอิเป็นเบต้า แชร์ห้องกับพี่อุเมะอัลฟ่า ตอนแรกก็ไม่เคยมีปัญหาจนพี่อุเมะเริ่มดื้อยาระงับอาการรัท สุดท้ายใช้ยาตัวที่แรงที่สุดก็ไม่ได้ผล ตัวพี่ฮิอิไม่ได้เดือดร้อนเพราะเบต้าไม่ได้รับผลกระทบอะไรอยู่แล้ว แต่มันมีปัญหาเพราะใช้ห้องร่วมกัน จะปล่อยให้อีกคนรัทแบบนั้นมันก็พาบรรยากาศเสีย เลยมานั่งคุยกันว่าทำไงได้บ้าง ซึ่งทางเดียวที่จะช่วยได้ก็ต้องทำกิจกามนั่นแหละ
ไม่มีเซ้กซีนแต่🔞
พี่ฮิอิเป็นเบต้า แชร์ห้องกับพี่อุเมะอัลฟ่า ตอนแรกก็ไม่เคยมีปัญหาจนพี่อุเมะเริ่มดื้อยาระงับอาการรัท สุดท้ายใช้ยาตัวที่แรงที่สุดก็ไม่ได้ผล ตัวพี่ฮิอิไม่ได้เดือดร้อนเพราะเบต้าไม่ได้รับผลกระทบอะไรอยู่แล้ว แต่มันมีปัญหาเพราะใช้ห้องร่วมกัน จะปล่อยให้อีกคนรัทแบบนั้นมันก็พาบรรยากาศเสีย เลยมานั่งคุยกันว่าทำไงได้บ้าง ซึ่งทางเดียวที่จะช่วยได้ก็ต้องทำกิจกามนั่นแหละ
ส่วนคนที่อยากดูรูปเสวแล้วยังดูไม่ได้ ให้เข้าไปตั้งค่าก่อนค่า
Setting > Moderation > Enable
(เลือกให้ Show เลยหรือ Warn ก่อนก็ได้ค่ะ)
ต้องทำในคอมนะคะ ทรศเหมือนจะยังไม่ได้ค่ะ
ส่วนคนที่อยากดูรูปเสวแล้วยังดูไม่ได้ ให้เข้าไปตั้งค่าก่อนค่า
Setting > Moderation > Enable
(เลือกให้ Show เลยหรือ Warn ก่อนก็ได้ค่ะ)
ต้องทำในคอมนะคะ ทรศเหมือนจะยังไม่ได้ค่ะ
สัญลักษณ์ที่เอนโด ยามาโตะเคยมอบให้ที่เจ้านั้นแทนเป็นสิ่งที่เชื่อมต่อเราสองไว้
ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นสิ่งแทนใจ
ตัวแทนของเอนโดที่ยอมทุกอย่างให้
รวมทั้งชีวิต
‘ นี่จิกะ เอนโดเสียไปนานแล้วนะ ’
‘ นายยังไม่ลืมอีกหรอ ’
‘ไม่ ’
คนที่ตายแล้วจะมีชีวิตได้แค่ในความทรงจำเพราะงั้นจิกะจะไม่มีวันลืม
แม้ไม่ได้อยู่ข้างกาย แต่เจ้านั่นจะอยู่ในหัวใจและความทรงจำเขาตลอดไป
สัญลักษณ์ที่เอนโด ยามาโตะเคยมอบให้ที่เจ้านั้นแทนเป็นสิ่งที่เชื่อมต่อเราสองไว้
ตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นสิ่งแทนใจ
ตัวแทนของเอนโดที่ยอมทุกอย่างให้
รวมทั้งชีวิต
‘ นี่จิกะ เอนโดเสียไปนานแล้วนะ ’
‘ นายยังไม่ลืมอีกหรอ ’
‘ไม่ ’
คนที่ตายแล้วจะมีชีวิตได้แค่ในความทรงจำเพราะงั้นจิกะจะไม่มีวันลืม
แม้ไม่ได้อยู่ข้างกาย แต่เจ้านั่นจะอยู่ในหัวใจและความทรงจำเขาตลอดไป
เอนโดเป็นโอเมก้า เรื่องนี้มีแค่ตัวเขาเองที่รับรู้ เขานัันไม่แสดงอาการฮีทรึไม่มีอัลฟ่าคนไหนนึกชอบรึได้กลิ่นเขาสักครั้ง เว้นแต่ทาคิอิชิ
‘ ถอยไป ’
‘ เลิกปล่อยกลิ่นแกซะ ’
เขาแทบจะนับครั้งไม่ได้แต่ส่วนมากจิกะมักบ่นเรื่องกลิ่นของเขา เพราะงั้นเมื่อถึงช่วงรัทของอีกฝ่ายเอนโดจึงไม่อยู่ใกล้แม้จะอยากสักเพียงใด
แต่เขาไม่เหมาะสมกับจิกะหรอก
เพราะงั้นเลยต้องถอย
เอนโดเป็นโอเมก้า เรื่องนี้มีแค่ตัวเขาเองที่รับรู้ เขานัันไม่แสดงอาการฮีทรึไม่มีอัลฟ่าคนไหนนึกชอบรึได้กลิ่นเขาสักครั้ง เว้นแต่ทาคิอิชิ
‘ ถอยไป ’
‘ เลิกปล่อยกลิ่นแกซะ ’
เขาแทบจะนับครั้งไม่ได้แต่ส่วนมากจิกะมักบ่นเรื่องกลิ่นของเขา เพราะงั้นเมื่อถึงช่วงรัทของอีกฝ่ายเอนโดจึงไม่อยู่ใกล้แม้จะอยากสักเพียงใด
แต่เขาไม่เหมาะสมกับจิกะหรอก
เพราะงั้นเลยต้องถอย
#jojijo #chikaendo
🏔 : ตอนนี้มีความสุขไหม
🐢 : อืม
🏔:ไม่ไหวก็เดินออกมานะ
🐢: นายเองก็ด้วยนะเอนโด
🏔: 555+ฉันคงโดนพระอาทิตย์แผดเผาไปแล้วแหละ
🐢:งั้นเราคงโดนเผาไปพร้อมกัน
จิกะเปรียบดั่งเพลิงที่ร้อนแรงทั้งสวยงาม รวมถึงเปรียบได้กับโลกทั้งใบของเอนโดเช่นกัน
และโจจิเปรียบดั่งพระอาทิตย์ส่องสว่างคอยนำทางของโทกาเมะ
#jojijo #chikaendo
🏔 : ตอนนี้มีความสุขไหม
🐢 : อืม
🏔:ไม่ไหวก็เดินออกมานะ
🐢: นายเองก็ด้วยนะเอนโด
🏔: 555+ฉันคงโดนพระอาทิตย์แผดเผาไปแล้วแหละ
🐢:งั้นเราคงโดนเผาไปพร้อมกัน
จิกะเปรียบดั่งเพลิงที่ร้อนแรงทั้งสวยงาม รวมถึงเปรียบได้กับโลกทั้งใบของเอนโดเช่นกัน
และโจจิเปรียบดั่งพระอาทิตย์ส่องสว่างคอยนำทางของโทกาเมะ
ฉันก็ควรรู้ตัวนานแล้ว ว่าคนที่ควรจะอยู่ข้างๆนายไม่ใช่ฉันแต่เป็น ‘อุเมมิยะ’
แต่กระนั้นฉันก็ยังคงฝืนทน
เพื่อสักวันนายจะมอบรอยยิ้มและแววตาแบบนัันให้ฉันบ้าง
ฉันก็ควรรู้ตัวนานแล้ว ว่าคนที่ควรจะอยู่ข้างๆนายไม่ใช่ฉันแต่เป็น ‘อุเมมิยะ’
แต่กระนั้นฉันก็ยังคงฝืนทน
เพื่อสักวันนายจะมอบรอยยิ้มและแววตาแบบนัันให้ฉันบ้าง
รอยยิ้มของเอนโดที่มีให้กับจิกะนั้นต่างจากคนอื่น และนั่นก็เป็นสิ่งที่ทาคิอิชิ จิกะ รู้ดี
ยามเมื่อเอนโดมองและยิ้มให้ จะเป็นรอยยิ้มที่รักลึกซึ้งและคลั่งไคล้ แต่เมื่อไหร่ที่เจ้าตัวเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวรอยยิ้มนั้นจะแปลเปปลี่ยนไปเป็นเจ็บปวด
มีหลายครั้งจิกะเห็นแต่ก็ไม่เคยเอ่ยทักไปสักครั้งเพราะคิดว่าคงไม่เกี่ยวกับเขา
แต่ตอนนี้เขาว่าไม่ใช่แล้วเพราะเจ้านั่นดันยิ้มแบบเดียวกันให้กับคนอื่น
รอยยิ้มของเอนโดที่มีให้กับจิกะนั้นต่างจากคนอื่น และนั่นก็เป็นสิ่งที่ทาคิอิชิ จิกะ รู้ดี
ยามเมื่อเอนโดมองและยิ้มให้ จะเป็นรอยยิ้มที่รักลึกซึ้งและคลั่งไคล้ แต่เมื่อไหร่ที่เจ้าตัวเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวรอยยิ้มนั้นจะแปลเปปลี่ยนไปเป็นเจ็บปวด
มีหลายครั้งจิกะเห็นแต่ก็ไม่เคยเอ่ยทักไปสักครั้งเพราะคิดว่าคงไม่เกี่ยวกับเขา
แต่ตอนนี้เขาว่าไม่ใช่แล้วเพราะเจ้านั่นดันยิ้มแบบเดียวกันให้กับคนอื่น