มันตลกมากเลยเหรอ...แสดงว่าเมื่อกี้ล้มท่าสวย คิดได้แบบนั้นก็หัวเราะตามอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

"ไข่ดาวไหม้นี่ เคสหนึ่งในล้านเลยนะครับ"

เหมือนจะแซะแต่ไม่ใช่เลย

"คุณโชคดีมาก"

เขากำลังชมต่างหาก รับพาสเตอร์มาก่อนจะโค้งหัวให้งามๆ

"ขอบคุณครับ! ผมว่าผมคงต้องไปล้างแผลก่อนที่จะแปะเจ้านี่"

ยิ้มกว้าง ก่อนจะแนะนำตัวไปด้วย

"ผมซุยโฮ อยูปี1 ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ!"

"หัวไม่แตกแต่หน้าแหกครับผม"

จับมืออีกฝ่ายเพื่อพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น รอยยิ้มยังคงปรากฎอยู่บนใบหน้า เพิ่มเติมคือหน้าเป็นแผลจนมันแดง

"เริ่มต้นวันได้ไม่ดีเท่าไหร่ ลางไม่ค่อยดีเลยเนอะ"

ประโยคชวนหาแนวร่วม ทำเอาไม่กล้าเข้าไปทำความสะอาดแล้วล่ะ

ไม่ปฎิเสธความช่วยเหลือ รีบจับมืออีกฝ่ายแล้วดันตัวเองให้ลุกอย่างทุลักทุเล

"ขอบคุณนะครับ..."

น้ำเสียงไม่สดใสเหมือนตอนที่ทักทาย เพราะความเท่ได้หายไปพร้อมกับอุบัติเหตุแล้ว

"หน้าผมแดงมากมั้ย?"

เงยหน้าเพื่อถามความเห็น ภาพที่จะได้เห็นคือมันแดงไปทั้งหน้า เหมือนจะมีรอยถลอกด้วยนิดหน่อย

(อยากสวยสะดุดตาจนโดนเอ็นดูบ้างค่ะ ปิ้งๆ🥺✨️✨️)

ถูกต้อง เตือนไม่ทันแล้ว จักรยานชนเสาเรียบร้อย เขาร่วงลงพื้นก้นกระแทกพื้นเต็มแรง

"ชิสึกิคุง! ผมลุกไม่ขึ้น!"

เป็นประโยคขอความช่วยเหลือ เพราะจักรยานล้มทับบุคคลที่ซวยตั้งแต่เช้าเต็มๆจนจุก

"ข้างหน้า?"

ทันทีที่หันมองตามคำเตือน เสามันเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ภาพตรงหน้าที่คาดหวังควรจะเป็นเส้นทางสบายตา ไม่ได้คิดว่าจะเจอเสา!

โครม!

หักหลบไม่ทัน เจ้าตัวขับชนเสาเต็มๆก่อนจะล้มลงกับพื้น ภาพที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มสดใสเมื่อกี้หายไปในพริบตา

เขาร้องโอดโอยพร้อมโบกมือไปมา ส่งเสียงอู้อี้ฟังไม่ได้ความ แต่ดูไม่ยากว่ากำลังขอความช่วยเหลือ

"ออกจะเท่นะ เมื่อกี้คุณยังชมอยู่เลย"

หัวเราะสนุกสนาน พูดคุยเสมือนรู้จักกันมานาน

"ผมต้องดูก่อนว่ามีแผลตรงไหนมั้ย"

สำรวจร่างกาย พบว่ามีเพียงรอยถลอกแค่นิดๆหน่อยๆ

"คิดว่านั่งพักสักหน่อยคงจะดีขึ้น ไม่ต้องไปถึงห้องพยาบาลหรอก"

ตัดสินใจแล้ว แต่แอบเสียดายที่ไม่ได้ไปทำความสะอาดตามที่ตั้งใจไว้

"อ้อ ผมซุยโฮ อยู่ปี1 ยินดีที่ได้รู้จัก ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือด้วย!"

โค้งหัวให้อย่างสุภาพ

(อ่อยกรี๊ดมากกก น่ารักมากเลยค่ะะ ใจเจ้บไปหมดอ๊ากก😭!!!!!)

"ผมซากุไร ซุยโฮ เรียกว่า ซุยโฮ เฉยๆก็ได้ เราเป็นเพื่อนกันนี่ ผมเองก็อยู่ปี1"

โค้งหัวให้ก่อนจะยิ้มกว้าง มองเพื่อนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู เหมือนน้องสาวเลย!

"อ้อนั่น น่าจะใช่รึเปล่า?"

ไม่ไกลจากตรงนี้ ยางมัดผมเส้นหนึ่งดูสะดุดตาตกอยู่บนพื้น เขาเดินไปหยิบขึ้นมา ก่อนจะยื่นให้มิวะ

"มาจัง~ วันนี้-?"

ยังไม่ทันได้ทักจบประโยคเช่นกัน สายไปแล้วสำหรับการร้องเตือน จักรยานพุ่งชนเข้าเสาจังๆ ร่างกระเด็นเข้าพุ่มไม้ เหมือนหายตัวได้

"มาจัง! ช่วยที!"

น้ำเสียงในการเรียกชื่อเพื่อนเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน

ทุกอย่างเกิดขึ้นไวเกินไป รู้ว่าเพื่อนยังอยู่แถวนั้น เขาร้องขอความช่วยเหลือทันทีเพราะลุกเองไม่ได้

เริ่มรวบผมและจัดการใช้มือสางด้วยความชำนาญ ไม่แรงจนเกินไป

"ทำให้น้องสาวบ่อยมากกว่าครับ"

เพราะงั้นถึงได้ดูชำนาญขนาดนี้ เมื่อผมหนาๆถูกรวบเข้าในมือเดียว เจ้าตัวจัดการมัดไว้อย่างสวยงาม

"เรียบร้อย!"

สีหน้าดูภูมิใจ

"เอาล่ะ ยางมัดผมที่หายเป็นแบบไหน? เดี๋ยวผมช่วยหาให้ ตอนนี้ก็ใช้แบบนี้ไปก่อนนะ"

เขาตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง

"ผมมัดแน่นไปรึเปล่า?"

"แบบว่าทั้งตัวเลย"

ยิ้มแหย่ จับมืออีกฝ่ายแล้วลุกขึ้นยืน สภาพตอนนี้เหมือนชายชราท่านหนึ่ง หูกระดิกเมื่อได้ยินคำชม

"เนอะ"

เห็นด้วยทันที

"ท่านี้ไม่ได้ทำกันได้ทุกคนนะครับ อยากลองบ้างมั้ย?"

ชวนติดตลก ยกยิ้มภูมิใจ ทำไมไม่รู้เหมือนกัน โดนชมเกิดอาการแล้วหลงระเริง

มองอะไร? ไม่ทันได้ถาม ไม่ทันได้หันมองด้วยซ้ำ จักรยานกระแทกเข้าเสา ร่างกระเด็นไปอีกทาง เหมือนไม่ได้มาด้วยกัน

มีเพียงเสียงร้องแหกปากฟังไม่ได้ความดังออกมาในพุ่มไม้

เพราะกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับการนำตัวเองออกจากพุ่งอย่างยากลำบาก อีกฝ่ายจะเห็นเพียงมือที่โบกหยอยๆเพื่อขอความช่วยเหลือ เป็นสภาพที่ดูอนาถพอสมควร

สัญชาติญาณทำงาน เขาหักหลบหัวจักรยานทันที แต่เพราะการหักหัวหลบกระทันหัน ทำให้เสียการทรงตัวแล้วล้มอยู่ดี ในท่าหน้าทิ่มพื้น

"แอ่ก!"

เมื่อเงยหน้าขึ้น สิ่งที่อีกฝ่ายจะได้เห็นคือหน้าที่แดงจากการไถลไปกับพื้นเมื่อครู่

"เริ่มต้นวันก็ไม่ดีซะแล้ว..."

ยันตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก

แน่นอนว่าไม่ทัน สิ้นสุดคำเตือน จักรยานพุ่งชนเข้าเสาเต็มๆ เจ้าตัวตีลังกาออกจากตัวรถและล้มกระแทกพื้นอย่างสวยงามเหมือนกำลังโชว์ละครสัตว์

"อ๊าก!"

วันนี้มันแย่! ขอกลับคำพูด!

"ช่วยผมที..."

ลุกแทบไม่ขึ้น เขายกมือสั่นๆหาอีกฝ่าย ต้องการคนช่วยพยุงขึ้น

"แน่นอนว่าไม่ ผมเต็มใจสุดๆไปเลยครับ"

ผายมือไปยังที่นั่งที่อยู่ไม่ไกล

"ไว้จะช่วยหายางมัดผมให้นะ เอายางของผมมัดแก้ขัดไปก่อนละกัน"

เดินนำไปยังเก้าอี้ที่ชี้ ก่อนจะใช้มือตบข้างๆให้อีกฝ่ายมานั่ง

แรงชนไม่แรงจนทำให้เซ แต่ก็พอรู้สึกได้ หันไปมองด้วยความสงสัย

พิจารณาจากภาพที่เห็น มือกำผมไว้หลวมๆ สีหน้าดูเป็นกังวล

"ยางมัดผมหายเหรอ?"

เซ้นส์ของการมีน้องสาวทำงานทันที

"ผมมัดให้มั้ย? ถ้าไม่รังเกียจ"

มือล้วงกระเป๋ากางเกง ยางมัดผมราวสิบเส้นอยู่ในมือเขา รอยยิ้มยกกว้างอย่างไร้พิษภัย

(มาปักนะคะ!)