borges’in labirentinde çıkış kapısı arıyoruz sanki

ülke gündemi karşısında çaresizliğimi foucault görse panoptikonu gözyaşlarıyla silerdi

tsukuyomi’nin karanlığında rüyalara dalma zamanı~

porcupine tree = terapinin progresifi

zihnim o kadar aktif ki, gece uyumayı pasif direniş sayıyor

anlam kayması çoğu zaman dilde değil, beklentide başlıyor

apolitik zihin, düşünsel sterilizasyonun sonucu: mikrop kapmazsın belki ama bağışıklığın da olmaz

tüik verilerine göre ben artık sadece ironiyle besleniyorum

aslında adalet var ama dosya uzantısı .tif (sadece yüksek çözünürlüklü yalanlar)

sepete koymadığım her şey, bir tür “rafine” duruş artık

ölçülen şey tüketici güveni değil, halkın kolektif sinir sistemi sanki

gündem beynimi kavuruyor, kahve sadece yancısı

zihnim bu gece antik yunan agorasında insomnia ile retorik düelloya tutuştu

haklı yere tepesi atanlar, haksız yere tepetaklak oluyor bu ülkede

enflasyon öyle bir şey ki artık “içsel zenginlik” bir yatırım tavsiyesi gibi duruyor

türkiye'deki #boykot, görünür bir ifadeye karşı toplumsal bir tepki. gazze boykotu ise sistemin görünmez çarklarına karşı bir mücadeleydi. ikisini karşılaştırmak, zygmunt bauman'la fast food menüsünü tartışmak gibi. ikisi de tüketimle ilgili ama derinlikleri bambaşka.

ben geldimm gök delinmiş olabilirrr