(//ป้าบ)

(สะใจจริงๆ เอิ้กๆๆๆๆ)

(เอาอีก)

(เพราะผมแคปไว้หมดแล้ว5555)

ทันทีที่ขนถูกโยนโชคดีที่ขนลอยมาทางที่เขายืนอยู่

มือข้างหนึ่งยื่นออกไปคว้าขนปีกนั้นไว้ ด้วยความแตกต่างของส่วนสูง ทำให้เขาแทบไม่ต้องไปแก่งแย่งกับคนอื่นเลย

เขามัวแต่ดีใจที่ได้รับขนจากศิลปินคนนั้น มันทั้งอ่อนนุ่มและดูเลอค่า

"วันนี้วันอะไรเนี่ย ยะฮู้"

เขาเปล่งเสียงพูดออกมาด้วยความดีใจ พร้อมตะโกนส่งเสียงเชียร์ให้อีกครั้ง

"ผมจะติดตามผลพี่ตลอดไปเลยครับ!!"

(อี๊ว)

(แอมเกฟอยู55555555)

(🥺❤️หลังคาของคุณ ฉันขอนะ)

(เราขอเอาหลังคาบ้านคุณมาซ่อมหลังคาบ้านเราก่อนนะ55555)

พึ่งเคยเป็นสาวครั้งแรกในชีวิตนี่นะ

สุดท้ายเขาก็เรียกพนักงานมารับออเดอร์ สั่ง2ที่ให้เพื่อนตัวน้อยที่ตอนนี้โตกว่าเขาด้วย

"รอบหน้าต้องมาอีกรอบแล้วล่ะ ต้องลองให้หมดทุกอย่างในร้านเลย"

สายตาที่เปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น คาดหวังว่าในครั้งหน้าจะต้อง ได้กินอีก เขาหันไปหาเพื่อนซี้ตัวแสบ

"ไว้รอบหน้าเรามาด้วยกันอีกนะ!"เขาพูดด้วยรอยยิ้มสดใส ที่ยากจะปฏิเสธ ก็นะ เป็นคนยิ้มแบบนี้อยู่แล้ว

บางครั้งโดนมองเพราะส่วนสูงอยู่บ้าง แต่รอบนี้เหมือนจะแตกต่างออกไป

"โดนมองขนาดนี้ ทำตัวไม่ถูกเท่าไหร่เลยแฮะ ฉันแปลกขนาดนั้นเลยเหรอ" เขาก้มลงเอาหน้างุดๆหลังใบเมนูอยู่อย่างนั้น คอยมองสายตาผู้คนรอบๆ

"ยังไงก็ตาม ท้องฉันมันตะโกนจนเจ็บกระเพาะไปหมดแล้ว เอาเป็นทีรามิสุแล้วกันนะ"เสียงร้องโครกคร้ากในกระเพาะของเขาเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ก็มัวแต่แต่งตัวจนยังไม่ได้กินอะไรเลย

(+)

เมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกให้เลือกให้ เขาก็ตั้งใจดูเมนูทันที จะให้เลือกมันก็ยากอยู่นะ ในเมื่อมันน่ากินทั้งหมดเลย!

"น่ากินทุกอย่างเลยแฮะ"

เขานั่งดูเมนูอยู่อย่างนั้นอยู่นานสองนาน เพื่อเลือกให้พอดีกินของเราสองคน ต้องตัดใจเลือกแค่บางอัน จะทำให้เสียของเพราะกินไม่หมดไม่ได้

"งั้นหรอ ไม่ได้สังเกตเลย"เขากวาดสายตามองไปรอบๆ รู้สึกแปลกนิดหน่อย โดยทั่วไปไม่เคยโดนแอบมองแบบเห็นชัดขนาดนี้

(+)

แซฟหัวเราะชอบใจ แต่ตอนเด็กก็ตัวกลมๆ น่ากิน(?)มาก ดูนุ่มนิ่ม

เขายกมือขึ้นมาชูนิ้วโป้ง

"สมกับเป็นนายดีนะ เอกลักษณ์มาก"

"โอ๊ะ เราคุยเพลิน จนมาถึงเมื่อไหร่เนี่ย แต่พอได้กลิ่นก็เริ่มหิวแล้ว" กระเพาะส่งสัญญาณเตือนมาทันที

"เข้าโล้ด" อาหารทุกอย่าง ดูน่าลิ้มลองหมด เขากินทุกอย่างแหละ

จนถึงตอนนี้ เพราะอะไรก็ไม่รู้ น่าคิดเหมือนกันนะว่าทำไมเราถึงสนิทกันขนาดนี้ ตัวติดกันอย่างกะตังเม

แซวแหละ ไม่มีอะไรในกอไผ่ น่ารักเหมือนเดิม แต่ใครจะพูด

เขากุมมือทั้งสองข้างของน้องไว้

"ถ้าสักวันอยากมีเพื่อนเยอะๆขึ้นมา ก็มาถามฉันได้ อาจจะมีคนที่เข้ากับนายมากๆเลยก็ได้"

แวมไพร์เอาหัวไถตอบ

"ปกติน่า เข้าสังคมก็แบบนี้แหละ เวลาทำความรู้จักใครสักคนมันต้องใช้เวลา ค่อยๆเข้าหา " เขาเอามือยื่นไปลูบหัวฟังอีกฝ่ายพูดไปเรื่อยๆ

"ปกติแล้ว ถ้ายิ่งรู้จักก็จะยิ่งรู้นะ ไม่งั้นเราจะสนิทกันได้ไง"

"ฉันจะหนีไปไหนล่ะ เรารักกันจะตาย รู้จักกันตั้งแต่นายยังกินนมขวด" จากที่ลูบผมนุ่ม เขาก็ยีหัวอีกฝ่ายด้วยความหมั่นเขว

"ตอนนั้นนายน่ารักมาก ตอนนี้น่าเกลียดขึ้นเยอะ"

(+)

เขาก้มมือที่ถูกจับไว้แบบอมยิ้ม เด็กคนนี้นี่ น่ารักจริงๆ

"ไม่เป็นไรน่า ยังมีฉันอยู่ทั้งคน เจอหน้ากันบ่อยๆก็เบื่อกันพอดีสิ ฮิๆ~ มาให้ฉันโอ๋ก็ได้" พูดไปพรางหัวเราะติดตลกให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกเศร้า

"การทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ก็ไม่ได้แย่หรอก เพื่อนสนิทน่ะไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว ดูพวกเราสิ"

เขาผายมืออ้าออก เป็นสัญญาณว่ามากอดได้นะ

เขามองจ้องไปในตาของไฮยีน่าจนจะทะลุ อกแตกตุยไปซ้า เขาทั้งแอ๊บแบ๊วส่งจุ๊บให้อีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ บังอาจมาตลกความน่ารักของฉัน ยอมไม่ได้!

"ก็ไม่ได้เปลี่ยนหรอก น่าเสียดายออก เป็นสาวทั้งที" เขาพูดด้วยท่าทีที่มั่นใจต่างจากก่อนหน้านี้ที่เขินอาย แบบนี้ดูเข้าท่ากว่ามั้ย เขาคิด

"ถ้าว่างั้นก็ตามนั้นเลยแล้วกันน้า" รอยแย้มที่เบิกบานบนใบหน้าของเขา ราวกับมีฟิลเตอร์ดอกไม้ลอยรอบๆตัว แสบตา

(+)