( นุทันม้ายย>< )

( ถ้ายูจังไม่บอกก้คงไม่รู้สึกตัวหรอก(..) /เจ้บ )

เดินตามต้อยๆข้างๆไม่ห่าง

ส่ายหัวน้อยๆ
"หึ กินมาเยอะแล้วล่ะ ว่าจะให้ไอนี่เป็นไม้สุดท้ายแล้ว"

"..เพราะเงินหมดน่ะ"
ทุ่มไปกับอาหารจนเงินแทบจะหมดกระเป๋าเลย..

เดินไม่นานก็ถึงบูธยิงกระป๋องแล้ว

"สองกระบอกค่ะโอจี้ซัง"
กล่าวจบก็จ่ายเงินที่มีให้กับเจ้าของบูธ

"หืม จะดีหรอ..?"
ยกหมึกย่างเคี้ยวตุ่ย

ตั้งแต่มานี่ก็หาแต่ของกินกินแก้ซึมอย่างเดียว สิ่งที่อีกฝ่ายเสนอมาก็น่าสนใจเลยทีเดียว

"ถ้างั้น ไปยิงกระป๋องกันก่อนมั้ย?"

"อะ ยูเอะคุง"
เธอหันไปมองตามเสียงเรียก พร้อมสายตาอันนิ่งเฉยที่ปนึงามจ๋อยหงอยอยู่ไม่เปลี่ยน

สลับไปมองที่หมึกที่อีกฝ่ายยื่นมาให้ ก็โบกมือปฏิเสธน้อยๆ
"ป่าวไม่เป็นไร ..ยูเอะคุงกินไปเถอะ"

ปกติป่านนี้ก็คงเขมือบหมึกตรงหน้าจนเกลี้ยงแล้ว แต่คราวนี้ดันปฏิเสธเฉยเลย..!!?!?

เธอรับรามุเนะมาวางไว้บนกองขนมปังและหยิบกินชิ้นอื่นๆต่อ มือไม่ว่างเปิดมันตอนนี้น่ะ

เคี้ยวแก้มตุ่ยแข่งเพื่อน
“อื้ม นี่แหละข้าวเช้าเรา”

“จะเอาไปอีกชิ้นก็ได้นะถ้ากินอันนั้นหมดแล้วหน่ะ เดี๋ยวจะท้องว่างเอาตอนเข้าแถว“

เพราะเข้าใจดีเลยล่ะว่าความรู้สึกการไม่ได้กินข้าวเช้ามันเป็นยังไง ..หดหู่สุดๆไปเลยยังไงล่ะ