ห้อง 2-G [179/70]
🛸👽🦕
doc : https://t.ly/0ImDP
#KMI_commu
บวกได้ทุกโพสต์ | ทัก โค โรล DM 24/7
“ถ้าเจอแล้วจะมาแสดงความขอบคุณอีกรอบแล้วกัน ไว้เจอกันล่ะ!“
ไม่รีรอก็ออกตัววิ่งไปตามสถานที่ที่ได้มา หลังจากนั้นคงพบหมวกตามที่บอกจริงๆ … ซึ่งคงเจออยู่บนหัวเขาเอง
“ถ้าเจอแล้วจะมาแสดงความขอบคุณอีกรอบแล้วกัน ไว้เจอกันล่ะ!“
ไม่รีรอก็ออกตัววิ่งไปตามสถานที่ที่ได้มา หลังจากนั้นคงพบหมวกตามที่บอกจริงๆ … ซึ่งคงเจออยู่บนหัวเขาเอง
หมวก?!??
“ไม่จริงน่า…” เขาตาตื่น หยิบหมวกมาถือดูให้ชัดๆเต็มตา ก่อนจะมองคนตรงหน้าด้วยแววตาที่ดูสับสน
“นาย.. เห็นมาตลอดเลยเหรอ ..บนหัวผมน่ะ” ถามเสียงค่อยพลางใช้หมวกมาปิดหน้าตัวเองไว้ หากสังเกตดีๆจะเห็นว่าใบหูเองก็แดงขึ้นมา ดูท่าจะอายมากทีเดียว
หมวก?!??
“ไม่จริงน่า…” เขาตาตื่น หยิบหมวกมาถือดูให้ชัดๆเต็มตา ก่อนจะมองคนตรงหน้าด้วยแววตาที่ดูสับสน
“นาย.. เห็นมาตลอดเลยเหรอ ..บนหัวผมน่ะ” ถามเสียงค่อยพลางใช้หมวกมาปิดหน้าตัวเองไว้ หากสังเกตดีๆจะเห็นว่าใบหูเองก็แดงขึ้นมา ดูท่าจะอายมากทีเดียว
“ม มันอยู่บนนี้มาตลอดเลยหรอกเหรอ?!”
เขาตาโต ใบหูแดงขึ้นมาเพราะความเก้อเขินที่ดันไปถามอะไรซื่อบื้อแบบนั้นออกไป
“ม มันอยู่บนนี้มาตลอดเลยหรอกเหรอ?!”
เขาตาโต ใบหูแดงขึ้นมาเพราะความเก้อเขินที่ดันไปถามอะไรซื่อบื้อแบบนั้นออกไป
พูดยังไม่ทันขาดคำ ยูสุเกะยกมือมาวางแหมะที่กลางหัว … แล้วใบหน้าก็ร้อนขึ้นมาเพราะความอาย นี่เขาซื่อบื้อขนาดนี้ได้ยังไง
“ข ขอลองใส่ดูหน่อยแล้วกัน!“
เขาตามน้ำไปแก้เขิน ถึงค่อยถอดหมวกเจ้าปัญหามาแลกกันกับอีกฝ่าย แล้วจัดการสวมหมวกนักเรียนหญิงไปแบบเก้ๆกังๆ
“..เหมือนจะเล็กไปหน่อยแฮะ” พูดไปก็ดึงปีกหมวกลงมาปิดหน้าไป คงทั้งอายทั้งขำตัวเอง
พูดยังไม่ทันขาดคำ ยูสุเกะยกมือมาวางแหมะที่กลางหัว … แล้วใบหน้าก็ร้อนขึ้นมาเพราะความอาย นี่เขาซื่อบื้อขนาดนี้ได้ยังไง
“ข ขอลองใส่ดูหน่อยแล้วกัน!“
เขาตามน้ำไปแก้เขิน ถึงค่อยถอดหมวกเจ้าปัญหามาแลกกันกับอีกฝ่าย แล้วจัดการสวมหมวกนักเรียนหญิงไปแบบเก้ๆกังๆ
“..เหมือนจะเล็กไปหน่อยแฮะ” พูดไปก็ดึงปีกหมวกลงมาปิดหน้าไป คงทั้งอายทั้งขำตัวเอง
พูดยังไม่ทันขาดคำ ยูสุเกะยกมือมาวางแหมะที่กลางหัว … แล้วใบหน้าก็ร้อนขึ้นมาเพราะความอาย นี่เขาซื่อบื้อขนาดนี้ได้ยังไง
“ข ขอลองใส่ดูหน่อยแล้วกัน!“
เขาตามน้ำไปแก้เขิน ถึงค่อยถอดหมวกเจ้าปัญหามาแลกกันกับอีกฝ่าย แล้วจัดการสวมหมวกนักเรียนหญิงไปแบบเก้ๆกังๆ
“..เหมือนจะเล็กไปหน่อยแฮะ” พูดไปก็ดึงปีกหมวกลงมาปิดหน้าไป คงทั้งอายทั้งขำตัวเอง
พูดยังไม่ทันขาดคำ ยูสุเกะยกมือมาวางแหมะที่กลางหัว … แล้วใบหน้าก็ร้อนขึ้นมาเพราะความอาย นี่เขาซื่อบื้อขนาดนี้ได้ยังไง
“ข ขอลองใส่ดูหน่อยแล้วกัน!“
เขาตามน้ำไปแก้เขิน ถึงค่อยถอดหมวกเจ้าปัญหามาแลกกันกับอีกฝ่าย แล้วจัดการสวมหมวกนักเรียนหญิงไปแบบเก้ๆกังๆ
“..เหมือนจะเล็กไปหน่อยแฮะ” พูดไปก็ดึงปีกหมวกลงมาปิดหน้าไป คงทั้งอายทั้งขำตัวเอง
“จ จริงเหรอเนี่ย..“ ทันทีที่รู้ตัวว่าเพิ่งเผลอทำตัวโคตรซื่อบื้อใส่หญิงสาวไป ยูสุเกะก็หน้าร้อนขึ้นมาจนถึงใบหู
”ขอโทษที่ทำให้เสียเวลาด้วยนะ! ผมผิดเองที่ไม่ยอมดูให้ดีๆ.. ขอโทษด้วยจริงๆ!“
เด็กหนุ่มก้มหัวตัวแทบขนานไปกับพื้น ในใจคงอายจนอยากเอาหน้ามุดดินหนีไปเสีย
“จ จริงเหรอเนี่ย..“ ทันทีที่รู้ตัวว่าเพิ่งเผลอทำตัวโคตรซื่อบื้อใส่หญิงสาวไป ยูสุเกะก็หน้าร้อนขึ้นมาจนถึงใบหู
”ขอโทษที่ทำให้เสียเวลาด้วยนะ! ผมผิดเองที่ไม่ยอมดูให้ดีๆ.. ขอโทษด้วยจริงๆ!“
เด็กหนุ่มก้มหัวตัวแทบขนานไปกับพื้น ในใจคงอายจนอยากเอาหน้ามุดดินหนีไปเสีย