Xaranja
@xaranja1.bsky.social
20⬆ | 1️⃣🐴 | ❤💙 | Hypmic 🅱🅱 |USSS💚💜❤💛|💜🐿️ | Paradox live⚡ INFP-T
bsky.app/profile/xara...
English version
English version
(1/7)
The era of chaos ended, as if the storm that had once enveloped the nation had dissipated. A world once dark and filled with distrust returned to a new beginning.
The same is true of Samatoki and Ichiro's relationship.
The era of chaos ended, as if the storm that had once enveloped the nation had dissipated. A world once dark and filled with distrust returned to a new beginning.
The same is true of Samatoki and Ichiro's relationship.
#อิจิซามะ 1️⃣🐴
(1/7)
ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายสิ้นสุดลง ราวกับพายุที่เคยปกคลุมทั่วประเทศสลายตัว โลกที่เคยมืดมนเต็มไปด้วยความไม่น่าไว้วางใจกลับมาสู่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ความสัมพันธ์ระหว่างซามะโทคิกับอิจิโร่ก็เช่นกัน
(1/7)
ยุคสมัยแห่งความวุ่นวายสิ้นสุดลง ราวกับพายุที่เคยปกคลุมทั่วประเทศสลายตัว โลกที่เคยมืดมนเต็มไปด้วยความไม่น่าไว้วางใจกลับมาสู่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
ความสัมพันธ์ระหว่างซามะโทคิกับอิจิโร่ก็เช่นกัน
September 28, 2025 at 4:53 PM
bsky.app/profile/xara...
English version
English version
(7/7)
“I won’t leave you again.”
The past cannot be undone, but since Ichiro has chosen to return to him, he won’t let Ichiro live in this nightmare of being abandoned alone.
“I won’t leave you again.”
The past cannot be undone, but since Ichiro has chosen to return to him, he won’t let Ichiro live in this nightmare of being abandoned alone.
September 28, 2025 at 4:52 PM
(7/7)
“I won’t leave you again.”
The past cannot be undone, but since Ichiro has chosen to return to him, he won’t let Ichiro live in this nightmare of being abandoned alone.
“I won’t leave you again.”
The past cannot be undone, but since Ichiro has chosen to return to him, he won’t let Ichiro live in this nightmare of being abandoned alone.
(6/7)
He pulled Samatoki into a tight embrace. The tears still flowed, as if he couldn't escape the nightmare.
"Don't go, Samatoki..."
"I'm not going anywhere. Don't cry." Samatoki threw himself into the embrace without resistance, stroking his trembling back until it began to calm down.
He pulled Samatoki into a tight embrace. The tears still flowed, as if he couldn't escape the nightmare.
"Don't go, Samatoki..."
"I'm not going anywhere. Don't cry." Samatoki threw himself into the embrace without resistance, stroking his trembling back until it began to calm down.
September 28, 2025 at 4:51 PM
(6/7)
He pulled Samatoki into a tight embrace. The tears still flowed, as if he couldn't escape the nightmare.
"Don't go, Samatoki..."
"I'm not going anywhere. Don't cry." Samatoki threw himself into the embrace without resistance, stroking his trembling back until it began to calm down.
He pulled Samatoki into a tight embrace. The tears still flowed, as if he couldn't escape the nightmare.
"Don't go, Samatoki..."
"I'm not going anywhere. Don't cry." Samatoki threw himself into the embrace without resistance, stroking his trembling back until it began to calm down.
(5/7)
“Ichiro.”
“Don't go… don't go, Samatoki-san.”
“Ichiro, wake up.” He gently patted Ichiro's cheek.
“…Samatoki?” Two-colored eyes appeared as her wet eyelids opened, filling with pitiful tears.
“Ichiro.”
“Don't go… don't go, Samatoki-san.”
“Ichiro, wake up.” He gently patted Ichiro's cheek.
“…Samatoki?” Two-colored eyes appeared as her wet eyelids opened, filling with pitiful tears.
September 28, 2025 at 4:50 PM
(5/7)
“Ichiro.”
“Don't go… don't go, Samatoki-san.”
“Ichiro, wake up.” He gently patted Ichiro's cheek.
“…Samatoki?” Two-colored eyes appeared as her wet eyelids opened, filling with pitiful tears.
“Ichiro.”
“Don't go… don't go, Samatoki-san.”
“Ichiro, wake up.” He gently patted Ichiro's cheek.
“…Samatoki?” Two-colored eyes appeared as her wet eyelids opened, filling with pitiful tears.
Ichiro had frequent nightmares, and when he tried to ask about them in the morning, he couldn't get an answer. At first, he ignored them. Although he was annoyed by the constant waking in the middle of the night, he knew they were definitely related to him.
September 28, 2025 at 4:48 PM
Ichiro had frequent nightmares, and when he tried to ask about them in the morning, he couldn't get an answer. At first, he ignored them. Although he was annoyed by the constant waking in the middle of the night, he knew they were definitely related to him.
(4/7)
Clear tears welled up in his tightly closed eyes, his brow furrowed. The voice calling out to him was now a sob.
Clear tears welled up in his tightly closed eyes, his brow furrowed. The voice calling out to him was now a sob.
September 28, 2025 at 4:48 PM
(4/7)
Clear tears welled up in his tightly closed eyes, his brow furrowed. The voice calling out to him was now a sob.
Clear tears welled up in his tightly closed eyes, his brow furrowed. The voice calling out to him was now a sob.
(3/7)
But there was one thing that had always bothered Samatoki.
"...Samatoki-san..."
The soft voice called out, but it easily woke the sleeping Samatoki.
"...Samatoki-san, don't..." The voice began to turn into sobs. Samatoki pulled himself up and turned on the lamp.
But there was one thing that had always bothered Samatoki.
"...Samatoki-san..."
The soft voice called out, but it easily woke the sleeping Samatoki.
"...Samatoki-san, don't..." The voice began to turn into sobs. Samatoki pulled himself up and turned on the lamp.
September 28, 2025 at 4:47 PM
(3/7)
But there was one thing that had always bothered Samatoki.
"...Samatoki-san..."
The soft voice called out, but it easily woke the sleeping Samatoki.
"...Samatoki-san, don't..." The voice began to turn into sobs. Samatoki pulled himself up and turned on the lamp.
But there was one thing that had always bothered Samatoki.
"...Samatoki-san..."
The soft voice called out, but it easily woke the sleeping Samatoki.
"...Samatoki-san, don't..." The voice began to turn into sobs. Samatoki pulled himself up and turned on the lamp.
(2/7)
After going through many trials and errors, they finally decided to move in together.
At first, things were a bit chaotic, with conflicts leading to them living separately at their old house several times. But after finding a middle ground between them, many of their conflicts were resolved.
After going through many trials and errors, they finally decided to move in together.
At first, things were a bit chaotic, with conflicts leading to them living separately at their old house several times. But after finding a middle ground between them, many of their conflicts were resolved.
September 28, 2025 at 4:46 PM
(2/7)
After going through many trials and errors, they finally decided to move in together.
At first, things were a bit chaotic, with conflicts leading to them living separately at their old house several times. But after finding a middle ground between them, many of their conflicts were resolved.
After going through many trials and errors, they finally decided to move in together.
At first, things were a bit chaotic, with conflicts leading to them living separately at their old house several times. But after finding a middle ground between them, many of their conflicts were resolved.
(7/7)
“ฉันไม่ทิ้งแกไปไหนอีกแล้ว”
อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ในเมื่ออิจิโร่เลือกที่จะกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง เขาก็จะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้ตกอยู่ในฝันร้ายที่ถูกทอดทิ้งโดยลำพัง
“ฉันไม่ทิ้งแกไปไหนอีกแล้ว”
อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ในเมื่ออิจิโร่เลือกที่จะกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง เขาก็จะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้ตกอยู่ในฝันร้ายที่ถูกทอดทิ้งโดยลำพัง
September 28, 2025 at 4:39 PM
(7/7)
“ฉันไม่ทิ้งแกไปไหนอีกแล้ว”
อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ในเมื่ออิจิโร่เลือกที่จะกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง เขาก็จะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้ตกอยู่ในฝันร้ายที่ถูกทอดทิ้งโดยลำพัง
“ฉันไม่ทิ้งแกไปไหนอีกแล้ว”
อดีตย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ในเมื่ออิจิโร่เลือกที่จะกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง เขาก็จะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้ตกอยู่ในฝันร้ายที่ถูกทอดทิ้งโดยลำพัง
(6/7)
สองแขนเอื้อมคว้า ดึงซามะโทคิเข้ามากอดไว้แน่น น้ำตายังไม่หยุดไหล ราวกับว่ายังออกมาจากฝันร้ายนั้นไม่ได้
“อย่าไปนะ ซามะโทคิ…”
“อืม ไม่ไปไหนหรอก อย่าร้องไห้” ซามะโทคิทิ้งตัวในอ้อมกอดนั้นโดยไม่ขัดขืน ลูบแผ่นหลังที่สั่นเทาจนเริ่มสงบลง
สองแขนเอื้อมคว้า ดึงซามะโทคิเข้ามากอดไว้แน่น น้ำตายังไม่หยุดไหล ราวกับว่ายังออกมาจากฝันร้ายนั้นไม่ได้
“อย่าไปนะ ซามะโทคิ…”
“อืม ไม่ไปไหนหรอก อย่าร้องไห้” ซามะโทคิทิ้งตัวในอ้อมกอดนั้นโดยไม่ขัดขืน ลูบแผ่นหลังที่สั่นเทาจนเริ่มสงบลง
September 28, 2025 at 4:39 PM
(6/7)
สองแขนเอื้อมคว้า ดึงซามะโทคิเข้ามากอดไว้แน่น น้ำตายังไม่หยุดไหล ราวกับว่ายังออกมาจากฝันร้ายนั้นไม่ได้
“อย่าไปนะ ซามะโทคิ…”
“อืม ไม่ไปไหนหรอก อย่าร้องไห้” ซามะโทคิทิ้งตัวในอ้อมกอดนั้นโดยไม่ขัดขืน ลูบแผ่นหลังที่สั่นเทาจนเริ่มสงบลง
สองแขนเอื้อมคว้า ดึงซามะโทคิเข้ามากอดไว้แน่น น้ำตายังไม่หยุดไหล ราวกับว่ายังออกมาจากฝันร้ายนั้นไม่ได้
“อย่าไปนะ ซามะโทคิ…”
“อืม ไม่ไปไหนหรอก อย่าร้องไห้” ซามะโทคิทิ้งตัวในอ้อมกอดนั้นโดยไม่ขัดขืน ลูบแผ่นหลังที่สั่นเทาจนเริ่มสงบลง
(5/7)
“อิจิโร่”
“อย่าไป…ฮึก…อย่าไปนะ ซามะโทคิซัง”
“อิจิโร่ ตื่นได้แล้ว” เขาใช้มือตบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
“...ซามะโทคิ?” ดวงตาสองสีปรากฏขึ้น เมื่อเปลือกตาที่เปียกชื้นเปิดออก มันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร
“อิจิโร่”
“อย่าไป…ฮึก…อย่าไปนะ ซามะโทคิซัง”
“อิจิโร่ ตื่นได้แล้ว” เขาใช้มือตบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
“...ซามะโทคิ?” ดวงตาสองสีปรากฏขึ้น เมื่อเปลือกตาที่เปียกชื้นเปิดออก มันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร
September 28, 2025 at 4:39 PM
(5/7)
“อิจิโร่”
“อย่าไป…ฮึก…อย่าไปนะ ซามะโทคิซัง”
“อิจิโร่ ตื่นได้แล้ว” เขาใช้มือตบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
“...ซามะโทคิ?” ดวงตาสองสีปรากฏขึ้น เมื่อเปลือกตาที่เปียกชื้นเปิดออก มันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร
“อิจิโร่”
“อย่าไป…ฮึก…อย่าไปนะ ซามะโทคิซัง”
“อิจิโร่ ตื่นได้แล้ว” เขาใช้มือตบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
“...ซามะโทคิ?” ดวงตาสองสีปรากฏขึ้น เมื่อเปลือกตาที่เปียกชื้นเปิดออก มันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร
(4/7)
หยดน้ำตาสีใสเอ่อคลอออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท เรียวคิ้วขมวดแน่น เสียงที่เอ่ยเรียก เหลือเพียงเสียงสะอื้น
อิจิโร่มักจะฝันร้ายบ่อยๆ ตอนเช้าพอลองถามดูก็ไม่ได้คำตอบ ทีแรกเขาก็ทำเป็นไม่สนใจ ถึงจะรำคาญบ้างที่ต้องตื่นกลางดึกบ่อยๆ แต่อย่างน้อยก็รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน
หยดน้ำตาสีใสเอ่อคลอออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท เรียวคิ้วขมวดแน่น เสียงที่เอ่ยเรียก เหลือเพียงเสียงสะอื้น
อิจิโร่มักจะฝันร้ายบ่อยๆ ตอนเช้าพอลองถามดูก็ไม่ได้คำตอบ ทีแรกเขาก็ทำเป็นไม่สนใจ ถึงจะรำคาญบ้างที่ต้องตื่นกลางดึกบ่อยๆ แต่อย่างน้อยก็รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน
September 28, 2025 at 4:39 PM
(4/7)
หยดน้ำตาสีใสเอ่อคลอออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท เรียวคิ้วขมวดแน่น เสียงที่เอ่ยเรียก เหลือเพียงเสียงสะอื้น
อิจิโร่มักจะฝันร้ายบ่อยๆ ตอนเช้าพอลองถามดูก็ไม่ได้คำตอบ ทีแรกเขาก็ทำเป็นไม่สนใจ ถึงจะรำคาญบ้างที่ต้องตื่นกลางดึกบ่อยๆ แต่อย่างน้อยก็รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน
หยดน้ำตาสีใสเอ่อคลอออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท เรียวคิ้วขมวดแน่น เสียงที่เอ่ยเรียก เหลือเพียงเสียงสะอื้น
อิจิโร่มักจะฝันร้ายบ่อยๆ ตอนเช้าพอลองถามดูก็ไม่ได้คำตอบ ทีแรกเขาก็ทำเป็นไม่สนใจ ถึงจะรำคาญบ้างที่ต้องตื่นกลางดึกบ่อยๆ แต่อย่างน้อยก็รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน
(3/7)
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงกวนใจซามะโทคิมาตลอด
“...ซามะโทคิซัง…”
เสียงเรียกแผ่วเบา แต่ทำให้ซามะโทคิที่กำลังหลับอยู่ลืมตาขึ้นมาได้ไม่ยาก
“...ซามะโทคิซัง อย่า…” จากเสียงเรียกเริ่มกลายเป็นเสียงสะอื้น ซามะโทคิพยุงตัวเองลุกขึ้นไปเปิดโคมไฟ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงกวนใจซามะโทคิมาตลอด
“...ซามะโทคิซัง…”
เสียงเรียกแผ่วเบา แต่ทำให้ซามะโทคิที่กำลังหลับอยู่ลืมตาขึ้นมาได้ไม่ยาก
“...ซามะโทคิซัง อย่า…” จากเสียงเรียกเริ่มกลายเป็นเสียงสะอื้น ซามะโทคิพยุงตัวเองลุกขึ้นไปเปิดโคมไฟ
September 28, 2025 at 4:39 PM
(3/7)
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงกวนใจซามะโทคิมาตลอด
“...ซามะโทคิซัง…”
เสียงเรียกแผ่วเบา แต่ทำให้ซามะโทคิที่กำลังหลับอยู่ลืมตาขึ้นมาได้ไม่ยาก
“...ซามะโทคิซัง อย่า…” จากเสียงเรียกเริ่มกลายเป็นเสียงสะอื้น ซามะโทคิพยุงตัวเองลุกขึ้นไปเปิดโคมไฟ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงกวนใจซามะโทคิมาตลอด
“...ซามะโทคิซัง…”
เสียงเรียกแผ่วเบา แต่ทำให้ซามะโทคิที่กำลังหลับอยู่ลืมตาขึ้นมาได้ไม่ยาก
“...ซามะโทคิซัง อย่า…” จากเสียงเรียกเริ่มกลายเป็นเสียงสะอื้น ซามะโทคิพยุงตัวเองลุกขึ้นไปเปิดโคมไฟ
(2/7)
หลังจากผ่านอะไรหลายๆอย่าง ลองผิดลองถูกกันอยู่หลายครั้ง สุดท้าย เลยจบที่ว่า พวกเขาตกลงจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน
ช่วงแรกก็ออกจะวุ่นวายเล็กน้อย มีเรื่องกระทบกระทั่งกัน จนแยกย้ายกันไปนอนบ้านเก่าหลายครั้ง แต่หลังจากเริ่มหาจุดตรงกลางระหว่างพวกเขาได้ ความขัดแย้งก็คลี่คลายไปได้หลายจุด
หลังจากผ่านอะไรหลายๆอย่าง ลองผิดลองถูกกันอยู่หลายครั้ง สุดท้าย เลยจบที่ว่า พวกเขาตกลงจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน
ช่วงแรกก็ออกจะวุ่นวายเล็กน้อย มีเรื่องกระทบกระทั่งกัน จนแยกย้ายกันไปนอนบ้านเก่าหลายครั้ง แต่หลังจากเริ่มหาจุดตรงกลางระหว่างพวกเขาได้ ความขัดแย้งก็คลี่คลายไปได้หลายจุด
September 28, 2025 at 4:39 PM
(2/7)
หลังจากผ่านอะไรหลายๆอย่าง ลองผิดลองถูกกันอยู่หลายครั้ง สุดท้าย เลยจบที่ว่า พวกเขาตกลงจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน
ช่วงแรกก็ออกจะวุ่นวายเล็กน้อย มีเรื่องกระทบกระทั่งกัน จนแยกย้ายกันไปนอนบ้านเก่าหลายครั้ง แต่หลังจากเริ่มหาจุดตรงกลางระหว่างพวกเขาได้ ความขัดแย้งก็คลี่คลายไปได้หลายจุด
หลังจากผ่านอะไรหลายๆอย่าง ลองผิดลองถูกกันอยู่หลายครั้ง สุดท้าย เลยจบที่ว่า พวกเขาตกลงจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน
ช่วงแรกก็ออกจะวุ่นวายเล็กน้อย มีเรื่องกระทบกระทั่งกัน จนแยกย้ายกันไปนอนบ้านเก่าหลายครั้ง แต่หลังจากเริ่มหาจุดตรงกลางระหว่างพวกเขาได้ ความขัดแย้งก็คลี่คลายไปได้หลายจุด