(16)

เมื่อเราพบกับมนุษย์ที่ถูกแขวนคอในวันแห่งความตาย เขาก็ยังคงทนทุกข์ต่อไปเพราะเลือกจะอยู่ที่นั่น มันคือการเสียสละที่เขาต้องทำเพื่อก้าวไปข้างหน้าให้ ไม่ว่าจะเป็นการสำนึกผิดต่อความผิดในอดีตหรือการก้าวถอยหลังอย่างมีสติเพื่อคำนวณเส้นทางใหม่ของเขาต่อไป

เพราะมันเหมือนกับว่าเวลาที่เขาใช้ไปที่นี่ จะไม่สูญเปล่า

สุขสันต์วันฮาโลวีนล่วงหน้า ฉันจะอยู่ข้างหลังพวกคุณแล้วมองไปข้างหน้าอยู่เสมอ

—

(15)

การจะก้าวไปข้างหน้า บางครั้งต้องถอยหลังสองก้าว การจะรักษาโรค บางครั้งต้องผ่าตัดก่อน คนที่ถูกแขวนคอคงเข้าใจเรื่องนี้ แต่เขายังคงลังเลใจ ภาระที่อยู่บนตัวเขากลับยิ่งมากขึ้นเมื่อเขาชักช้า เขาอาจกำลังเสียสละโดยไร้จุดหมาย การเลือกที่จะอยู่ในตำแหน่งที่นี่ไม่ได้ทำให้เขาก้าวหน้าไป

(14)

แต่โชคชะตาคอยพาให้ฉันจดจำอยู่เสมอว่าการเติบโตไม่ได้เกิดขึ้นเมื่อฉันไม่พยายาม อย่าอ่อนไหว ต่อให้มันดูขัดแย้ง แต่การยอมรับจุดอ่อนของตัวเองต่างหากเป็นสัญญาณของความเข้มแข็งการเติบโตภายใน หากฉันจะใช้ความกล้าหาญของไพ่ใบหนึ่งให้เป็นประโยชน์ ฉันคงต้องกล้าหาญที่จะมองส่วนต่างๆของตัวเองที่ทำให้ฉันกลัวก่อน

(13)

ถ้าหากความเมตตาที่ฉันมีต่อตัวเองเป็นรากฐานของความเมตตาที่ฉันมีต่อผู้อื่น ความ
เข้มแข็งก็จะแสดงออกมาผ่านความไว้วางใจ ความเห็นอกเห็นใจ

ฉันจะสามารถนำความเข้มแข็งนี้มาใช้เพื่อเอาชนะความสงสัยในตนเองและความกลัวได้ไหมนะ ? ชีวิตมักนำพาอุปสรรคมาให้เรา และเพราะสิ่งเหล่านี้แหละ ฉันเริ่มสงสัยในความสามารถของตัวเอง จึงแสดงออกมาเป็นความกลัว ฉันขาดความมั่นใจ

(12)

ใช่แล้ว เราไม่สามารถบังคับการตื่นรู้ได้ แต่เราสามารถรู้ได้ด้วยตัวของเราเองเมื่อมันถึงเวลา ดังนั้น ฉันจึงปล่อยวางการควบคุม ฉันยอมแพ้ง่ายๆ เพราะมันก็ชัดเจนในตัวเราและดูสงบดี

(11)

เพราะถ้าเกิดฉันฝันว่าเด็กคนนั้นตกอยู่ในอันตราย ฉันจะรีบพุ่งเข้าไปกอดเพื่อปกป้อง เธอเป็นเหมือนแสงสว่างที่ฉันอยากถนุถนอม แม้ว่าฉันจะเสียอะไรไปเยอะที่แปลว่าสูญเสียความเป็นตัวเองไป

(10)

‘ ต่อให้มีคนรักหนู บางทีหนูก็ไม่เชื่อว่ามีคนรักหนู บางทีหนูอยากอยู่คนเดียว แต่ก็อยากให้พวกเขารู้ว่าได้โปรด อย่าทิ้งหนูไปไหน ช่วยรักหนูที ’

หลายคนอาจจะไม่ได้รักเด็กคนนี้ แต่เด็กคนนี้สุดท้ายก็มีคนที่รัก ซึ่งนั่นก็คือฉัน ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อตามรอยฝันแทนเด็กน้อยผู้ไร้เดียงสาที่ไม่มีโอกาส

(9)

โชคชะตาคงอยากทดสอบว่าฉันจะรู้สึกอย่างไรกับความฝันแปลกเหล่านี้ ฉันตอบสนองกลับด้วยการเพียงพิจารณา เมื่อตื่นมาก็ใช้ชีวิตแบบปกติ แค่ถ้าเกิดเป็นฝันร้ายแล้วตื่นมาพร้อมกับน้ำตา ฉันจะเปิดเพลงเพื่อสะท้อนจิตใจให้ปลดปล่อยออกมาเอง

เด็กน้อยคนหนึ่งตื่นมาตอนตีห้า และเธอก็คือตัวฉันในวัยเด็ก สายตาของเธอที่มองมาที่ฉันขณะยืนแตะผีเสื้อกำลังบอกทางอ้อมกับฉันว่า

(8)

และเมื่อไม่นานมานี้ พอมาฝันว่าคนอื่นตายเพราะฉันอีกครั้ง ฉันโอบกอดเพื่อนคนหนึ่งที่ร้องไห้เพราะกลัวปีศาจมาก ทว่าสุดท้ายแล้วฉันก็ช่วยเพื่อนคนนั้นไม่ได้ เธอโดนฆ่าต่อหน้าต่อตาฉัน ฉันยังจำได้ดี เสียงกรีดร้องของเธอทั้งน้ำตาหลังจากถูกเคียวแทงลงไปทั้งตัว

(7)

ฉันฝันถึงความตายบ่อยค่ะ ฝันว่าตัวเองตาย ยังไม่เป็นไร แต่เมื่อฝันว่าคนอื่นต้องตายเพราะฉัน ฉันจะรีบเข้าไปรับเลือดแทนแล้วขอร้องคนร้ายว่าได้โปรด หยุดพอแค่นี้เถอะนะ

(6)

แม้มีความรักมาเติมเต็ม หัวใจของฉันก็ยังกลวงว่างเปล่า ฉันเลยชอบคิดกับตัวเองว่า ฉันโลภเกินไปรึเปล่า ? ด้วยเหตุนั้น ฉันอยู่คนเดียวมากขึ้นแล้วทดแทนส่วนที่ขาดหายไปด้วยความรักรูปแบบอื่น

นั่นคือการฝันและการคุยกับตัวละครที่ไม่มีอยู่จริง หากสงสัยว่าสิ่งที่ฉันเล่ามาเกี่ยวกับฮาโลวีนอย่างไร ฉันก็พร้อมยินดีที่จะบอกในตอนนี้

(5)

แต่ตั้งแต่ฉันห่างพวกเขาด้วยหลากหลายสาเหตุ ฉันก็เพิกเฉยต่อชื่อเสียงและแยกตัวปลีกวิเวกออกจากผู้คน แสร้งว่าอยู่ในช่วงทบทวนตัวเอง แต่ความรู้สึกโดดเดี่ยวนั้นไม่เคยหายไป

(4)

‘ ทำอย่างไรดี เพื่อนในทีมต้องจับได้แน่ๆว่าเราไม่เก่งอย่างที่คิด ’ ฉันเคยคิดโดยไม่รู้ตัว มันส่งออกมาผ่านการกระทำและความรู้สึก ฉันกังวล กลัวพวกเขาจะเบื่อฉันแล้วจากไปหรือกลัวการไม่ได้รับความรักจากคนที่ฉันสนใจ ฉันกลัวการไม่ได้รับความสนใจ

(3)

ณ ช่วงตลอดชีวิตที่ผ่านมา ฉันตั้งคำถามกับตัวเองอย่างสงสัยโดยไม่รู้ตัวมาตั้งหลายรอบ แค่เพราะรู้สึกไม่คู่ควรและไม่ควรมีตัวตน แต่ก็อยากได้รับการยอมรับ รับความรัก ได้เป็นแบบพวกเขาเหล่านั้น

‘ ฉันมาทำอะไรในแวดวงอัจฉริยะพวกนี้ ’ ฉันคิดโดยไม่รู้ตัวและอ่านนิยายสืบสวนตามพวกเขา จนถึงขั้นทะเยอทะยานกดดันตัวเองให้เขียนนิยายออกมาให้เก่ง

(2)

เลยรู้สึกว่าตัวเองยังยึดติดกับอดีต แค่การที่ฉันนั่งโซฟาเพียงลำพังกับสายตาที่ครุ่นคิดของฉัน นักจิตวิทยามองก็ชัดเจนแล้ว

ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว เหงา มองหาความอบอุ่นและความรักในการใช้ชีวิต ขัดแย้งที่รู้สึกเจ็บปวดภายในจิตใจ จึงเสแสร้งเก่งว่าไม่เป็นไร มันคือความรัก