สัปดาห์นี้หยุดวันอาทิตย์ครับ…เป็นวันอาทิตย์นั่นแหละครับ

อือ ถ้าคุณจะว่าแบบนั้น 😶

แต่ว่า คริสต์มาสมันผ่านมาแล้ว ผมตอบกลับคุณช้าด้วย จะดีเหรอครับ

“….” เลยคริสต์มาสไปแล้วด้วยสินะ

😑

ㅤ
ผมกลับยิ่งมั่นใจว่านี่ไม่ใช่แค่การทำลงไปอย่างนั้น แต่มันลึกซึ้งเกินกว่าผมจะถอยหลังกลับออกไป

ผมกำลังมีความปรารถนาและอยากครอบครองอีกคนไว้แค่สำหรับผมคนเดียว ผมอยากเป็นคนเดียวที่ได้สำรวจทุกส่วนบนร่างกายของเขา อยากเป็นคนเดียวที่อีกคนจะโหยหา อยากให้เขาทั้งทะนุถนอมและรุนแรงกับแค่ผมคนเดียวนับต่อจากนี้
ㅤ

ความรู้สึกหลากหลายกำลังประเดประดังเข้ามาพร้อมกันกับภาพเหนือจริงที่ผมเริ่มเอาแต่คิดถึงมันจนดูไกลออกไปจากความเป็นจริง

ผมมั่นใจกับตัวเองได้หลังจากที่เราทำกันลงไปได้ว่า ผมชอบคุณฮิราโนะไปแล้ว..มากกว่าความชอบพอกันชั่วครั้งชั่วคราว แต่ผมกลับโอบรับการที่ได้มีอีกคนอยู่ในชีวิต การที่เรานอนอยู่ด้วยกัน สัมผัสกันและกัน ร่องรอยที่ถูกทิ้งไว้โดยการกระทำจากทั้งความโหยหาและความสับสน
ㅤ

ㅤ
ความเงอะงะของคุณฮิราโนะทำให้ผมนึกเอ็นดู แต่กลับกันก็สร้างความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างนึกรำคาญใจ ผมปฏิเสธไม่ได้ว่า ผมคาดหวังและเฝ้านึกมาตลอดว่าตัวผมจะเป็นครั้งแรกของเขา แต่ด้วยท่าทีหลาย ๆ อย่าง ผมเลยรู้ว่า เขาเคยทำเรื่องแบบนี้กับคนอื่นมาแล้ว

ถึงจะน่าเจ็บใจไปบ้าง แต่การทบทวนถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงก่อน ใจของผมก็ยิ่งไม่สงบลง
ㅤ

ㅤ
ทีแรกที่ผมขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวอีกคน ท่าทีของเขาดูตระหนกตกใจ เขาใช้มือปิดหน้าตัวเองไว้ แต่กลับถ่างปลายนิ้วออกจากกันเล็กน้อยเพื่อจ้องมองมายังผม ปากของเขาเอ่ยเรียกชื่อผมอย่างสั่นเครือก่อนที่เราจะเริ่มลงมือทำในสิ่งที่สมควรจะทำ

แม้เราจะต่างทั้งเขินและอายกันไปมา ขนาดกับผมที่ผ่านเรื่องแบบนี้มามากเกินพอยังเคอะเขินขึ้นมาอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ดำเนินไป
ㅤ

ㅤ
ตราบใดที่มีเสียงลมหายใจแผ่วเบาสลับกับเสียงกระเส่าเอ่ยเรียกชื่อที่ข้างหูกันและกันตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่เกินสิบหน ก็มากพอจะเป็นหลักฐานยืนยันว่าเรื่องที่เราทั้งคู่ทำลงไปนั้นเกิดขึ้นจริง

ㅤคิดแล้วเนื้อในอกก็บีบรัดไม่หาย ลมหายใจเองก็ยังติดขัด ผมรู้สึกถึงใบหน้าของตัวเองที่เห่อร้อนหลังเห็นภาพของคุณฮิราโนะอยู่ตรงหน้าในมุมที่แปลกตาไปจากทุกที
ㅤ

ㅤ
เป็นเพราะฝนหรือความตั้งใจกันแน่…ผมไม่อาจบอกได้ รู้แค่เพียงว่ามันเกิดขึ้นไปแล้ว จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แต่การที่เราสองคนอยู่ด้วยกันในเวลาแบบนี้ ผมกล้ายืนยันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นได้ว่า มันเป็นเรื่องจริง

แม้พวกเราจะไม่ได้สอดใส่กันและกัน แต่ทำแค่เพียงภายนอก แต่ผมกลับคิดว่าแค่นั้นก็มากเกินพอแล้ว
ㅤ

ㅤ
ภายในโรงแรมม่านรูดส่วนใหญ่จะใช้กระจกแบบนี้เหมือนกันแทบทุกที่ บางคู่ก็มักจะอาบน้ำด้วยกันและใช้กระจกนี้เพื่อสร้างบรรยากาศแปลกใหม่

ผมใช้มันเพื่อเฝ้าสังเกตอีกคนผ่านกระจกใสบานนั้น หุ่นของคุณฮิราโนะไม่ได้กำยำขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ผอมจนดูตัวบาง ตอนที่ได้สัมผัสก็พบว่าบางส่วนมีกล้ามเนื้อจากการออกกำลังกายอยู่บ้าง ถึงจะไม่ได้เต็มไม้เต็มมือก็ตาม
ㅤ
ㅤ

ㅤ
”เรื่องนั้นไม่สำคัญอะไรหรอกครับ“

สิ้นคำนั้น ผมก็รับรู้ได้ว่าสายตาของคุณฮิราโนะกำลังจับจ้องมองมายังผม เพียงแค่คิดเท่านั้น ข้างในกายของผมก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาฉับพลัน

คุณฮิราโนะเหมือนกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ทว่าเสียงประกาศรถไฟดังเซ็งแซ่ขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน เขาเลยตัดบทว่ารีบไปกันเถอะ เราทั้งคู่เดินไปรอที่ชานชาลาโดยปราศจากบทสนทนาใด ๆ
ㅤ

ㅤ
ภาพแรกของคุณฮิราโนะที่ผมเห็นคือดวงตาของเขาแดงก่ำ และมีกระดาษทิชชู่ที่เตรียมมาเองอยู่ในมือ เขาเอาแต่พูดคำว่าขอโทษนะ เป็นเพราะผม ฮารุคุงเลยต้องมานอนอยู่แบบนี้ มือของเขาสั่นมาก สั่นจนผมต้องยกมือตัวเองวางทาบลงไป ปลายนิ้วโป้งของเขาสั่นระริกก่อนมันจะลากไปบนฝ่ามือของผม

’ไม่เป็นไรแล้วสินะ’

‘ครับ ผมไม่เป็นไร…‘
ㅤ

ㅤ
แถมครั้งก่อนผมยังหมดสติไปขณะที่คุณฮิราโนะกำลังตั้งอกตั้งใจร้องเพลง One more time, One more chance อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่น่าเสียดายที่เสียงของเขาไปไม่ถึงในสักทาง สุดท้ายก็ต้องเปิดเสียงร้องของนักร้องจริง ๆ เพื่อช่วย แต่กว่าจะถึงท่อนฮุค ภาพทุกอย่างของผมก็ตัดไปกลายเป็นเพดานสีพื้นของโรงพยาบาลสักแห่งหนึ่งที่สามารถรับเคสของผมได้ในช่วงเวลานั้นพอดี
ㅤ

ㅤ
ผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคิดถึงมันแบบเดียวกันไหม แต่ต่อให้เขาไม่ได้คิด ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะทำให้ความคิดก่อนหน้าที่มีเปลี่ยนอะไรจากเดิมไปได้

แต่การเจอกันครั้งนี้ก็ยังมีมวลไอของความน่าอึดอัดบางอย่าง คงเป็นเพราะความรู้สึกปนร่วมอยู่ด้วย มันก็ช่วยไม่ได้ ผมเล่นหายหน้าไปจากเขาเกือบเดือน
ㅤ