Дзякуй

Дзякуй)

2\2 Ад сацсетак я атрымліваў сапраўднае задавальненне, калі хтосьці лайкаў і каментаваў мае пасты, ці адкрываў для сябе нейкі новы бел кантэнт. Да і самому было вельмі цікава чытаць такіх самых як я белмоўцаў.
Дзякуй вам! Спадзяюся скора яшчэ пабачымся.

github.com/ramjke/Trans...

Пра першую ракламу было пра KFC, таму гэта і ў адным сказе, а хонар у асобнай 😳

Пра топ не ведаў, дзякуй.

6\6 Дарога назад прайшла вельмі хутка, добра паспаў. Вельмі рады што з’ездзіў, файны новы вопыт і ўспаміны. Задаволены сваім тэлефонам, і старым танным поўвэрбанкам, зараду хапіла. Праўда пасля паездкі, дзесьці чатыры дні, была стомленнасць, і нейкая туга, але адчуваю што ўжо аднавіўся.

5\6 Упершыню паеў у рэстарацыі, салат з тунцом. Баяўся, што можа будзе крынжова, моўчкі, але прайшло ўсё добра.
А ў канцы сустрэліся з легендай беларускамоўнага твіч стрымінгу, thelelyskek. Хацеў яму заданаціць, хаця б дваццаць рублёў, проста даць, бо не маю карткі. Але ён адмовіўся, купіў швэпс.

4\6 А доўга сядзець я не захацеў, таму праз гадзіну пайшоў сам. Пайшоў туды, дзе на мапе было цікава, тобок у цэнтар.
Шмат хадзіў, вельмі прыгожа, зацікавілі незвычайныя будынкі, іх там хапае. А потым ужо сябра падцягнуўся.
Пагулялі па Падніколлю, вялікі парк, амаль як у Нью-Юрку).

3\6 Я ўперышыню ехаў у плацкарце, зверху. Было нязручна, нават ногі нельга выпрастаць. Восем гадзін доўжылася паездка, здаецца доўга, але для мяне прайшло нармальна, за перапіскамі, музыкай, і дрымотай.
Прыехаў а чацвёртай раніцы, мой сябра зразумела спаў у гэты час.

2\6 Але ён не захацеў. І тут я адчуў, што маё жаданне, ужо перавышвае страх.
Я падумаў, што было б файна сустрэцца з інтэрнэт-сябрамі, з майго белмоўнага дыскордзіка. Як раз два з іх жывуць у Магілёве. А асабліва хочацца заспець таго, якога хутчэй за ўсё забяруць у армію.

3\3 Мне, простаму чытачу дамаседу, было вельмі цікава спазнаць надзвычай цікавае жыццё сапраўднага ахвочага на прыгоды Ромы.

2\3 Вельмі моцна кранулі шматлікія моманты гасціннасці, выпадковых людзей мінакоў. З якімі на пачатку, проста сустрэліся поглядамі ды ўсмяхнуліся. А пасля яны дапамогуць ежай, грашыма, ці хаця б абзвоняць сяброў, дзеля пошуку начлега ці транспарта іншаземцу.

Амаль усё, нават лянота пералічваць.