"Koncentriĝu," ŝi flustris al si mem, batalante la ridetemojn burbulantajn en sia gorĝo. La sporoj efikis al ŝi, tion ŝi sciis. La rakontoj pri la ekosistemo de Amaluro ne preparis ŝin por ĉi tio. Nenio preparis. (1/1 - #Esperanto)

Mi devus..." ŝi komencis, etendante la manon al sia neŭra dissendilo, sed ŝia mano falis. La masko. Ŝi bezonis surmeti la maskon. Sed ŝiaj fingroj sentis mallertaj, malĝustaj. Koloroj kirliĝis trans ŝia saĝhaŭto, kaj ŝi ĵurus ke ŝi aŭdis muzikon kiu ne ekzistis. (1/1 - #Esperanto)

La kapsulaj muroj ŝajnis spiri. Sporoj aŭ misfaranta teknologio, ŝi ne plu sciis. Ŝiaj influantaj instinktoj vekiĝis - dokumenti ĉion, kunhavigi ĉion - sed la penso sentis malproksima, sonĝsimila. (1/1 - #Esperanto)

Prismaj tremantaj manoj fuŝserĉis en la urĝa pakaĵo, serĉante la filtran maskon. Kiam ŝi trovis ĝin, ŝia stomako turniĝis - ne pro ĝia utila aspekto, sed pro tio, kion ĝi reprezentis. La realo de bezoni ĝin. (1/1 - #esperanto)

La psikoaktivaj kombinaĵoj jam perturbis la surmetaĵan programaron, kaŭzante ĝin montri kirliĝantajn fraktalajn desegnojn, kiuj certe ne estis parto de la origina dezajno. (3/3 - #Esperanto - daŭros morgaŭ)

Avertaj ikonoj ekbrilis trans ŝia saĝa spegulo: ŝia multekosta Gucci saĝhaŭto fakte absorbis spurajn kvantojn da sporoj tra ĝiaj nanoporoj. (2/3 - #Esperanto)

"Sporoj? Kiel, veraj spacaj fungoj?" Prisma haste kontrolis sian speguliĝon. "Ĉu ili efikos al mia vizaĝaspekto? Ĉi tio ne estas kovrita en mia influanta asekuro!" (1/3 - #Esperanto)

La kapsuleja AI estis nenecese rekta: "Funga ekfloro detektita en apuda sektoro. Psikoaktivaj sporoj ĉeestas en ventolada sistemo. Filtrila efikeco kompromitita pro daŭraj energiaj limigoj. Rekomendas tujajn protektajn rimedojn." (4/4 - #Esperanto - daŭros morgaŭ)

"Kio okazas nun?" ŝi ĝemis, etendante la manon al sia neŭra krono nur por memorigi sin ke ĝi ankoraŭ malplenis je energio. "Mi bezonas mian belec-dormon! Mi havas matenan elsendadon planitan!" (3/4 - #Esperanto)

Prisma vekiĝis skue je la 3-a matene kolonia tempo, ŝiaj saĝhaŭtaj surmetaĵoj flagris ĥaose responde al ŝia subita plialtiĝo de streshormonoj. La kapsuleja lumo ŝanĝiĝis al urĝa ruĝo, igante ŝian zorge elektitan dekoration aspekti kriĉa kaj minaca. (2/4 - #Esperanto)

Ĉapitro 4: Malbona Vojaĝo
"Urĝa alarmo. Urĝa alarmo. Ĉiuj kolonianoj, aktivigu atmosferajn sigelilojn. Klaso-2 psikoaktiva kontaminaĵo detektita en Sektoro 12. Ĉi tio ne estas ekzerco. Ripeto: Ĉi tio ne estas ekzerco." (1/4 - #Esperanto)

Ŝi venis al Amalur por la plej bona elsenda ebleco. Ŝanco elstari inter ĉiuj aliaj influistoj blokitaj sur mortanta Tero.
Estis ĉi tie, en la silento de ŝia spartana ĉambro, ke ŝi konstatis, ke ŝi eble ricevis pli ol ŝi anticipis. (1/1 - #Esperanto - daŭros morgaŭ)

La ruĝaj insignoj de ŝiaj gepatroj transformiĝis al tiuj de ŝiaj adorantaj fanoj. La tekstmesaĝoj de avino fariĝis sciigoj informantaj ŝin ke alia fano sendis al ŝi elsendodonacon. (4/4 - #Esperanto - daŭros morgaŭ)

Kion ŝi devus *fari*?
Ŝi pasigis sian vivon forkurante de la silento. Ekde ŝi estis sufiĉe aĝa por teni tabuleton, ŝia vivo estis konstanta bombardo de sciigoj. (3/4 - #Esperanto)

"Mi ne povas," ŝi flustris, rigardante sian sekvantaron malkreskanta. "Mi simple tute ne povas."
Ne estis ke ŝi ne komprenis ke grava laboro okazis en la kolonio -- estis nur ke sen ŝia belecteknologio, humorstabiligantoj, kaj neŭraj dissendoj, ŝi sentis doloron en sia kerno. (2/4 - #Esperanto)

Prisma kolapsis sur sian malfermitan dormkapsulejon, eĉ ne zorgante ke ŝia Gucci saĝhaŭto nun montris eraromesaĝojn brile ruĝajn trans ŝiaj brakoj. Dek minutoj da belecteknologio tage? Ŝi apenaŭ havus tempon aŭtomagiustigi siajn vizaĝtrajtojn. (1/4 - #Esperanto)