Í rafrænu dagbók símans var í fyrrinótt eftirfarandi ritað niður:

“Ég leita að herbergi þar sem tíminn stendur í stað.”

Eðlilega, þá ligg ég vakandi upp í rúmi kl. 04.04 að skoða kommóðu á afslætti hjá Rúmfatalagernum, nú Jysk, þessa aðfaranótt sunnudags.

Það er margt sem ber að varast í lífinu. Nú hefur algrím stungið upp á að ég rjúfi óheilbrigt samband við vonduvondu leggingsbuxurnar mínar (‘break up with your toxic leggings’) og kaupi nýjar sem valda mér ekki sama skaða. Ég er í sjokki yfir öllu trámanu sem ég vissi ekki að ég þyrfti að vinna úr

Þröstur Leó = Keanu Reeves Íslands? Já? Nei?

Haustlitir eru andleg fæða 🍁

Fátt er eins áfengt og draumar

Langar að vita hversu langur tími leið frá því að Ragnar Jónasson hraðhringdi í Kötu Jak og grátbað hana að leysa frá skjóðunni um smáatriði málsins, svona ‘höfundur til hæfundar’.

Og hvort það hafi fundist brunalykt þegar hann byrjaði að pikka á lyklaborðið sitt af áfergju:

Verandi íbúi Reykjavíkurborgar, þá er hljóðið í ruslabílnum sem keyrir inn götuna mína, næstum jafn fagurt og söngur lóunnar að vori.

Ég lygni aftur augunum á meðan ég hlusta á tunnur niðri í porti verða sóttar og tæmdar.

Þegar nýfædd dóttir mín virðist liggja friðsæl á brjósti mér, en opnar síðan skyndilega glyrnurnar og horfir beint inn í sál mína meðan ég virði hana fyrir mér, lýstur þeirri hugsun niður í hugann minn að hún sé forn risaeðla og eldri og viturri en móðir sín.