(เค้ามาปัก 😼)

(พี่ตุ๊กออลแบล็ก 🖤)

(กรี๊ดพี่ตี๋ เปิงมากก 😭🫶🏻🤍🤍)

: พี่จะรอน้องที่ไหนคะ5555

ยังติดเกรงใจอยู่เลยแกล้งทำหน้ามุ่ยเหมือนไม่เชื่อที่พูด แต่อีกฝ่ายว่ามาขนาดนั้นจะบ่ายเบี่ยงต่อคงไม่น่ารักเท่าไร

“พี่พูดจริงน้า”
“งั้นขอบคุณนะคะ วาลรักพี่ณิที่สุด“

ทำมือเป็นรูปหัวใจให้ด้วย ทำยากนิดหน่อยเพราะมีกระป๋องน้ำในมือ

“สนุกสิคะเจอคนเยอะมากก”
“ได้เจอพี่ณิด้วย สนุกกว่าเดิมอีกค่ะ“

หัวเราะเบาๆกับคำพูดตัวเอง

“แล้ววันนี้พี่ม.5 สนุกไหมคะ”

: เอาจริงเหรอคะแงง พี่ว่าได้หนูก็ว่าได้ค่ะ 😭

“หน้าหนูอาการออกขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

สองมือแปะที่แก้ม อีกคนมาเวย์แสนดีขนาดนี้ทำใจอ่อนไม่กล้างอแงต่อเลย

“แล้วพี่ณิไม่กินเหรอคะ”
“ยังไงดี แงยังไงดี ให้หนูเดินไปซื้อน้ำเป็นเพื่อนพี่ไหมคะ”

อีกใจก็เกรงใจ ทำตัวไม่ถูกลุกลี้ลุกลนหน่อยๆ

(คือว่า 🥺🫶🏻)

: วาลพูดจริงตลอดด แต่กลางโรงอาหารไม่เอานะคะ วาลเขิน

(อันนี้หว่องมั้ยไม่รุ้แต่อยากเห็นนะคะ 🥺🫶🏻)

กำลังยืนเหม่อๆแค่มีอะไรมาโดนก็สะดุ้งแล้ว นี่เป็นของเย็นๆอีก

“ว๊าา—!!!” เสียงเล็กร้องลั่น

นึกขึ้นได้รีบเอามือปิดปาก น่าอายที่สุด หันมองรอบๆสะดุดตาเข้ากับกระป๋องน้ำอัดอมในมือคนคุ้นหน้า

“พี่ณิอ่าา” งอแงด่วน ไม่ยอมม

: เห็นงี้ตอนม.ต้นวาลเป็นเด็กนาฏศิลป์นะคะ 😼✨

ทันทีที่รับแผ่นกระดาษคืนก็อดไล่ตาหาข้อความจากอีกคนไม่ได้

อ่านแล้วใจบางเลย

“เดียน่ารักอีกแล้วอะ“
”สัญญาเลยย เค้าอยู่กับเดียสนุกทุกวันอยู่แล้วว“

กอดทั้งที่เพื่อนซับเหงื่อให้นี่แหละ! ร้อนก็ร้อนไปสิ!

“หนูเรียนสายวิทย์-คณิตพอดี อดเจอกันในห้องเรียนเลยนะคะ“

ต้องขอบคุณคนตรงหน้า เธอโต้ตอบอย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น

วาลรับแผ่นกระดาษพร้อมค้อมศรีษะน้อยๆ

”กิจกรรมแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆนี่คะ“
”ได้ข้ามมาเจอคุณครูใจดีๆคนหนึ่ง แค่นี้ก็คุ้มแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ” เด็กสาวยิ้มสดใสเสริมคำพูด

ยิ้มรับคำชม ถึงจะไม่มั่นใจหน่อยๆแต่ขอใช้โอกาสนี้ชมกลับหน่อย “เหมือนลายมือพิ่จินไงคะ”

แจงเก็บปากกาและขนมชิ้นเล็ก ก่อนจะส่งเสียงอิดออดเมื่อได้ยินคำเรียกจากอีกฝ่าย

“แงเจอกันครั้งหน้าเรียกน้องวาลเหมือนเดิมเถอะค่ะ”

ดีใจอยู่นะแต่เขินมากกว่า ยศยิ่งใหญ่เกิ๊น

“ขอให้เป็นเปิดเทอมที่ดีนะคะ”

(ฮืออพี่จินน่ารักมากก โรลทิ่ใจนู่มฟูทิ่สุบ ขอบคุณนะคะ 🤍)

: อยากเห็นเทอลุค old money นะคะ 🥺

(อยากเห็นเบบี๋โตเป็นหนุ่มบ้าง 🥰)