“แต่ผมอย่างอื่นที่ดีกว่านี้นะ อยากเห็นไหม”

“ไม่ดีกว่า อาทิตย์ต้องสอบแล้วด้วย”

ซอนได้ยินก็ซึมเลยคนสวยไม่อยากได้ของเรา ฮันมารุเห็นงั้นเลยพูดไปว่าถ้าสอบติดอาจจะพิจารณา ไอ้ซอนมันก็มีไฟตั้งใจสอนคนสวย สอนทีอ้อนทีเดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอมบ้างจนยัยฮันรำคาญ แน่นอนว่าฮันมารุสอบติด!

-End

แน่นอนฝ่ายซอนอูก็ชอบฮันมารุตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว ตอนแรกคงไม่คิดว่ามีโอกาสได้เจอกันแล้วแต่กลับเห็นประกาศหาติวเตอร์ของแม่อีกฝ่าย เลยตัดสินใจรับงานนี้โดยทันที

จูบเสร็จฮันมารุก็หายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนจะมองไปยังมืออีกฝ่าย

“มารุ ชอบมือนี้ขนาดนั้นเลยหรอ”

“ก..ก็มันสวยดี”

สัปดาห์สุดท้าย

“เด็กดื้อต้องโดนอะไรคะ”

“อึก อือ..ขอโทษ”

“ทำผิดแล้วต้องทำอย่างไงคะ คนเก่ง”

ดวงตาคู่สวยมองไปยังซอนอูก่อนจะจูบลงบนปากร้ายของอีกฝ่ายที่ตนบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา แต่ความจริงกลับเผลอใจให้อีกฝ่ายตั้งแต่เป็นคู่กัดกันแล้ว นึกแล้วอยากจะตีตัวเองแรงๆว่าทำไมไปชอบคนแบบนี้

สัปดาห์ที่สอง

“คนเก่งบีบเข้ามาให้ชิดหน่อย”

“อะ อึก-หุบปากน่า อ๊ะ”

ฟุบ!

“ชอบให้กระแทกเเรงๆหรอคะ”

“ต้นขาของเธอมันดีมากเลย”

“หุบปาก-”

มือคู่สวยบีบเอวคนข้างใต้ก่อนลูบไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังแล้วมาจบที่ต้นขาคู่สวยที่ตอนขึ้นสีแดงจากการกระทำของเขา

สัปดาห์แรก

“นายผิดข้อนี้อีกแล้วนะ”

“ตั้งใจหน่อย”

“ไอ้บ้า! จะให้ตั้งใจได้ยังไงก็นายยัง- อึก”

“ยังไงหรอ หืม”

“อ๊ะ..หยุดบีบมันได้แล้ว”

“เห็นไหมว่ามันบวมไปหมดแล้ว อะ”

มือเรียวสวยบีบเค้นหน้าอกคนบนตักอย่างมันส์มือพร้อมกระซิบข้างหูที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อว่า

“คนเก่งค่อยๆทำนะคะ”

ฮันมารุที่ยินดังนั้นก็ทำอะไรไม่ได้เดินกระฟัดกระเฟียดออกมานอกห้อง พร้อมอีกคนที่เดินตามข้างหลังมาติดๆระหว่างทานข้าวยัยมารุก็ยังไม่วายจิกกัดคนที่มาติวให้ตนว่า อีกฝ่ายคงถังแตกแล้วสินะไม่งั้นทำไมคุณชายอย่างนายต้องมารับงานติวเตอร์ด้วย แต่หารู้ไม่ว่าซอนอูเต็มใจรับงานนี้เพื่อมาเจอฮันมารุ

จนกระทั่งฮันมารุได้สติดีก่อนจะด่าซอนอูไปชุดใหญ่พร้อมกับถ้าว่าทำไมทำแบบนี้ และคำตอบของอีกฝั่งคือ

“ทำโทษ”

“ห้ะ”

“ถ้านายทำผิดอีกฉันก็จะทำอีก”

ได้คำตอบมาแบบนี้ฮันถึงกับหัวเสียพยายามจะเข้าไปต่อยแต่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้นพร้อมเสียงเรียกให้ทั้งสองคนออกมาทานข้าว

หลังจากสอดลิ้นเข้าไปได้ซอนอูก็บดจูบเข้าไปอย่างหนักจนเกิดเสียงน่าอายดังขึ้นในห้อง ผ่านไปหลายนาทีฮันมารุพยายามตีไหล่ให้คนหัวฟ้าหยุด ซอนเห็นอีกฝ่ายคล้ายจะเป็นลมเลยได้แต่ถอนจูบออกมาแต่ก็ยังมิวายกัดปากคู่สวยให้ได้รอยแดง

“ไหวไหม”

เมื่อได้ยินฮันมารุเลือกจะไม่ตอบแล้วโฟกัสกับการหายใจแทน

ซอนอูเห็นดังนั้นก็ไม่รอช้าจับใบหน้าของคนข้างๆเข้ามาหาตนก่อนจะประกบริมฝีปากเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากบางพยายามที่จะสอดลิ้นเข้าไปพัวพันกับอีกฝั่ง ฮันมารุเห็นดังนั้นก็พยายามดิ้นให้หลุดแต่มือสวยจับกดต้นคอไม่ยอมให้หนีจนกระทั่งฮันมารุเป็นฝ่ายยอมแพ้

ซอนได้ยินงั้นก็ไม่ว่าอะไรแล้วก็บอกให้ฮันลองทำข้อที่ผิดอีกรอบแต่ก็ยังผิดอีกอยู่ดี

“นายมาใกล้ๆสิ”

“อะไร”

“มานั่งใกล้ๆจะอธิบายอีกรอบ”

“ก็ได้”ถึงปากจะบ่นแต่ก็ขยับเข้าไปใกล้คนข้างๆ

ซอนก็ยังอธิบายตรงที่ผิดให้ฟัง แต่สมาธิของฮันกลับไปอยู่ยังมือคู่สวยที่เขียนนู่นเขียนนี้อยู่

เรียนมาถึงค่ำๆ ฮันมารุก็ผิดข้อเดิมมา3-4รอบแล้วจนซอนอูตลกไม่ออกถามออกไปตรงๆว่าทำไมยังผิด ฝ่ายตรงข้ามก็ตอบไม่มีสมาธิเพราะคนข้างๆ ซอนอูได้ยินงั้นก็นั่งเงียบสักพักก่อนถามอีกว่า

“นายเกลียดอะไรมากที่สุด”

ฮันมารุก็งงดิถามอะไรแปลกๆตอนติวแต่ก็ไม่วายตอบกับไปว่า

“เกลียดนาย”