ได้แต่กะพริบตาปริบ ๆ ฟังความรู้ใหม่จากอีกคน เงียบไปสักครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา

" ... "

" เห- น่าสนใจสุด ๆ ไปเลยนี่หน่า ! "

ว่าแบบนั้นก่อนจะตบมือเข้าด้วยกันจนมีเสียงดัง แปะ !

" ซาคะจังสินะ อื้ม ๆ เข้าใจแล้วล่ะ "

ย่อชื่ออันยาวเหยียดเหลือแค่สั้น ๆ ซะอย่างนั้น

" แต่เก่งจังเลยน้า รู้เรื่องพวกนี้ด้วย สุดยอดไปเลยล่ะ "

อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่นชมอีกฝ่ายพร้อมกับรอยยิ้ม

" ฮ่ะ ๆ ขอโทษทีน้า "

แม้จะเป็นคำพูดที่ตั้งใจขอโทษอีกฝ่าย แต่กลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างนั้นเสียได้

จับมือของอีกฝ่ายออกจากข้างแก้มของตนแต่ยังไม่ได้ปล่อยมือ ยกมืออีกข้างนึงมาประกบเอาไว้ก่อนจะออกแรงถูมือนั้นเบา ๆ

เหมือนจะปลอบ ? ล่ะมั้ง แม้จะไม่รู้ว่ามันจะช่วยหรือเปล่าก็เถอะ

" เอาเป็นว่า ไม่ใช่ผี สบายใจได้แล้วล่ะ "

" ขอโทษที่แกล้งนะ ไม่ได้ตั้งใจ "

ซะที่ไหนล่ะ—

ยื่นเพนกวินให้กับอีกฝ่ายไปก่อนจะรับปลาหน้าตางง ๆ มาพร้อมรอยยิ้ม

คิดหาวิธีว่าจะเอาไปกวนประสาทแฝดผู้พี่อย่างไรได้บ้าง

แต่ว่านะ—

“ คือ พอจะรู้ไหมครับว่าไอเจ้านี่มันชื่ออะไร ”

ถือโอกาสเงยหน้าถามอีกฝ่ายที่เพิ่งจะแลกของกันไป

“ คือก็เคยเห็นหน้าอยู่แหละ แต่ไม่เคยรู้ชื่อเลย ”

อาศัยความเป็นคนอัธยาศัยดีของตนชวนคุยไปซะอย่างนั้นจนได้

“ อือ ถูกต้อง ผีคงจะไม่ตัวอุ่นแบบนี้หรอก ”

ว่าพลางพยักหน้าขึ้นลงน้อย ๆ ทั้งที่มือของอีกคนยังวางแนบอยู่บนแก้ม

ว่าให้ถูกก็เป็นเขาเนี่ยแหละ ที่ยังไม่ยอมปล่อย—

” หรือถ้าเป็นผีก็คงมาหน้าเละหรือไม่ก็โทรมกว่านี้แล้ว…ไหมนะ ? “

นี่คงเป็นเหตุผลหลักที่เขาไม่ชอบผี

ไม่ได้กลัว

แค่ผีมันดูโทรมเกินกว่าที่คนที่ดูแลภาพลักษณ์ประจำอย่างเขาจะรับได้ต่างหาก

ว่าไปนั่น—

“ อุ่บ- ! ไม่ได้จะขำสักหน่อย ”

พูดออกไปแบบนั้นทั้งที่เพิ่งจะกลั้นขำไปเมื่อครู่

“ สายตาสั้นขนาดไหนกันล่ะเนี่ย ”

เซระเอ่ยถามขณะทำทีเป็นช่วยมองหาแว่นตามพื้น ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจแท้ ๆ ว่าแว่นที่กำลังตามหากันอยู่มันวางแหมะอยู่ที่ไหน

“ อันตรายนะ มองเสาไฟฟ้าเป็นคนอื่นแบบนี้ ฮึ ๆ ”

พอทวนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้อีกครั้ง ก็อดไม่ได้ที่จะแอบส่งเสียงขำออกมาเบา ๆ

พออีกคนอุทานอย่างตกใจก็พาเขาสะดุ้งตามไปด้วย จนต้องย่อลงไปนั่งยอง ๆ กับพื้นตาม

" นี่ ไม่ต้องกลัว "

พยายามบอกก่อนจะคว้ามือของอีกฝ่ายที่โบกไปมาเอาไว้ด้วยมือของตนเอง

แต่ฝ่ามือเย็น ๆ นี่จะทำให้อีกคนยิ่งคิดว่าเขาเป็นผีหรือเปล่านะ

คิดได้แบบนั้นถึงได้ดึงมืออีกคนมาวางแนบบนแก้มของตน หวังว่าจะรับรู้ถึงความอุ่นได้บ้าง

" ผีที่ไหนจะหล่อและตัวอุ่นกันล่ะ "

ถึงประโยคจะแปลก ๆ ก็เถอะ—

" แน่นะ ? โอเคจริง ๆ ใช่ไหม "

ถึงจะเป็นคนแกล้งเอง แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

จนในตอนที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าของอีกฝ่ายจัง ๆ แล้วถึงได้ย่อตัวลงไปเล็กน้อยให้อยู่ระดับสายตาเดียวกัน

เอียงหัวน้อย ๆ พยายามยิ้มให้ ถึงไม่รู้จะช่วยหรือเปล่าก็เถอะ

" อย่ากลัวกันสิ... "

ก็เล่นแสดงออกมาชัดเจนซะขนาดนั้น ไม่รู้ว่าถ้าไม่เรียกว่ากลัวจะต้องเรียกว่าอะไรกันแน่

( จิ๋วหนิ )

" อะ ! ใช่ครับ "

พออีกฝ่ายว่าแบบนั้นก็นึกได้ว่าเขาก็จะสุ่มกาชาเหมือนกัน

" อืม- ถ้าผมสุ่มได้ตัวอื่น สนใจแลกกันไหมครับ "

ว่าพลางชี้ปลาในมือของอีกคน

ถ้าเอาไปให้แฝดของตัวเองแล้วได้รับรีแอคชันตลก ๆ มาก็คงจะดี

" เอาล่ะน้า~ "

พูดกับตัวเองคนเดียวก่อนจะเริ่มเล่นตู้กาชาบ้าง

ลูกบอลที่ได้จากการสุ่มตกลงมา เขาไม่รอช้า แกะมันออกทันที

" โอ้ะ เพนกวินล่ะ "

" แลกกันไหมครับ ? "

" อ่ะ-! "

คิ้วขมวดลงเล็กน้อยเมื่อถูกลมพัดจนเส้นผมปลิวตาม

ถ้ามันพันกันหมดก็ขี้เกียจหวีน่ะสิ—

ก่อนที่จะหันไปมองอีกฝ่ายที่นิ่งค้างไปแล้ว

" นี่... "

ดูท่าจะกลัวจริง ๆ นะเนี่ย

เป็นความผิดของลมหนาวนั่นแหละ

ก้าวเท้าเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างเชื่องช้าและไร้เสียงขณะยังคงเอ่ยถามอยู่

" โอเคหรือเปล่าเนี่ย ? "

“ ? ”

ปฏิกิริยาของอีกฝ่ายช่างดูออกได้ง่าย ทั้งการยืนนิ่งแบบนั้น ไหนจะรอยยิ้มฝืน ๆ นั่นอีก

“ นั่นสิน้า~ หมายถึงอะไรกันน้า~ ”

ทวนคำพูดของอีกฝ่ายขึ้นมาพลางส่งยิ้มให้จนตาปิด

“ ไม่รู้ว่าเจอไปแล้ว… “

” หรือกำลังเจออยู่กันนะ ? “

เพราะเห็นว่าอีกคนมีท่าทีแบบนั้น ถึงได้แอบหยอกเล่น

ลมหนาวที่พัดมาอย่างพอดีทำให้เส้นผมที่ไม่ได้มัดพริ้วไปตามแรงลม ยิ่งขับให้สถานการณ์ดูน่ากลัว(?)กว่าเดิมไปใหญ่

ถึงจะบอกไปว่าจะช่วย แต่สิ่งที่เซระทำจริง ๆ กลับเป็นแค่การยืนมองเท่านั้น

รอหาจังหวะเหมาะ ๆ แล้วค่อยแอบหยิบแว่นบนหัวมายื่นให้เจ้าตัวดีกว่า

ก่อนจะหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงของอีกคน

“ … ”

ตัวเขาเป็นคนพูดมาก แต่ภาพที่เห็นในตอนนี้ทำเอาไม่อยากพูดสักเท่าไหร่เลย

“ นั่นไม่ใช่ผม ”

ว่าแบบนั้นก่อนจะเดินไปจับไหล่อีกคนจากข้างหลัง

“ แล้วผมก็ไม่ได้เป็นนักกีฬาด้วย ”

เขาพูดติดหัวเราะเบา ๆ

“ เพลิน ๆ น่ะ ผมเดินเพลิน ๆ ”

ตอบพลางโบกมือไปมา ราวกับบอกว่าไม่ใช่เรื่องที่ต้องสนใจมากนัก

มองอีกคนที่ทำสีหน้าลำบากใจก่อนจะพูดต่อ

“ แต่มาซะตอนนี้ ไม่กลัวจะเจออย่างอื่นหรอครับ ”

“ ที่ไม่ใช่คนน่ะ ”

อืม…

หมายถึงแมว ? หมา ? กระรอก อะไรพวกนั้นน่ะ

แต่ไม่ได้พูดออกไปหรอก

( ขอแวะ + ครับ )

อืม…

น่าหดหู่อยู่นะ—

คิดในใจตอนที่มองคนที่กำลังสุ่มกาชาอยู่ ก่อนที่เมื่อครู่อีกฝ่ายจะถอนหายใจออกมา แม้จะเบา ๆ ก็พอรู้ได้

ก็ยืนมองตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะนะ

คิดว่าจะไปสุ่มดูเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายเดินไปเล่นก่อนถึงได้มองดูจากมุมหนึ่ง

แต่พอเห็นแบบนั้นแล้วก็

“ สู้ ๆ นะครับ ทำได้อยู่แล้ว ”

อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปให้กำลังใจพร้อมรอยยิ้มประจำตัวตามประสาคนอัธยาศัยดี

“ ฮ่ะ ๆ โทษทีน้า ~ ”

ถึงจะว่าแบบนั้นไป แต่น้ำเสียงก็ไม่ได้ดูมีความรู้สึกผิดเลยสักนิด

“ ไว้ครั้งหน้าจะให้สุ่มให้เสียงก่อนก็แล้วกันนะ ”

ก็นะ ถ้าไม่ลืมล่ะก็—

ใบหน้าที่ยังคงเปื้อนยิ้มส่ายไปมาน้อย ๆ เมื่อฟังคำถามจากอีกฝ่าย

“ เปล่าหรอกครับ มาเดินเล่นน่ะ “

” ว่าแต่ มาขอพร— เวลานี้ ? ”

ถามกลับประหนึ่งว่าการที่ตัวเองเลือกเดินมาทางศาลเจ้าเองก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

" อาเระ- ? "

แล้วที่อยู่ตรงนั้นมัน...ไม่ใช่แว่นหรอ

" แว่นสีแดงใช่ไหมครับ ? กรอบเหลี่ยม ๆ ด้วยหรือเปล่า ? "

ถามออกไปพอเป็นพิธีแบบนั้น ทั้ง ๆ ที่คิดว่าคงเป็นแว่นที่อยู่บนหัวอีกคนแน่ ๆ

" อืม...ถ้างั้นเดี๋ยวผมช่วยหาอีกแรงก็ได้นะครับ "

พูดซะดูใหญ่โตว่าตนเองจะ 'ยอม' ช่วย ทั้งที่ความจริงแล้ว ไอการที่เห็นอีกฝ่ายไม่รู้ตัวเลยว่าแว่นที่กำลังหา มันอยู่ใกล้กว่าที่คิด

ก็นึกสนุกขึ้นมาซะได้—