เดินหาเจอแต่แหวนแปลก ๆ หอบพะรุงพะรังเต็มไปหมด แต่สุดท้ายก็เจอแหวนของจริงกับเขาซักที!

"ขอแสตมป์ด้วยครับ"

วางกระดาษสะสมพร้อมวางแหวนของจริงที่หยิบถือเกร็งมาตลอดทางเพราะกลัวหาย

พอยิงโดนเป้าก็เผลอแสดงความดีใจออกมาเล็กน้อย หูตั้งตาเป็นประกาย ก่อนจะรู้ตัวกระแอมแฮ่ม

"ขอแสตมป์ด้วยครับ"

วางกระดาษสะสมแปะ

เดินตามหลังรุ่นพี่ที่รู้จักมาต้อย ๆ

ถึงจริง ๆ เขาคิดว่าถึงอยู่คนเดียวก็น่าจะเอาตัวรอดได้ แต่ในที่ไม่คุ้นเคยเกาะกลุ่มไว้น่าจะอุ่นใจกว่า

@twddeandean.bsky.social
@twdcarlos.bsky.social

(50คั้บ!)

ยืนจ้องอยู่นาน เม้มปากขมวดคิ้วคิดว่าเอาอันไหนดี

"ขอ ขออันนี้ครับ"

สุดท้ายก็เลือกมาใบนึง

พอเห็นเป็นคนรู้จักก็ลดความประหม่าลงเล็กน้อย

"ก็ ก็ไม่ได้กลัวขนาดนั้นหรอก.."

พูดตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะทำให้ดูมั่นใจ ก่อนจะพยักหน้าหงึกพอโดนชวนไปกินขนม

"ก็..ก็ได้อยู่หรอก งั้นไว้เจอกันนะ"

"แล้วก็แฮปปี้ฮาโลวีนนะ!"

เก็บใบสะสมแสตมป์ก่อนจะโบกมือลาเตรียมรัชชิ่งไปบูธต่อไป

ถึงบรรยากาศสุดกุ๊กกู๋จะแอบทำให้รู้สึกระแวงไปหมด แค่สุดท้ายเขาก็หาสมบัติเจอ

"จ เจอสมบัติแล้วครับ"

วางใบแสตมป์

เดินหูลู่หอบตุ๊กตามาส่ง ระหว่างทางเจอทั้งหัวตุ๊กตา ทั้งติดกับดัก และหนังสือBLแปลก ๆ แต่สุดท้ายดวงดีเจอ4ตัวซะงั้น

"ค ครบแล้วครับ"

วางแสตมป์

(เป็นจิ๋วหัวฟูให้พี่ดิมิทรีเพ้ท 🥺🥺)

(ขอโทษที่ตอบช้าคับผม 🥹)

รับรู้ถึงแรงจิ้มจึก ๆ แต่เจ้าตัวกลับแค่ส่งเสียงงึมงำพร้อมขมวดคิ้วหน้ามู่ทั้งที่ยังหลับตาอยู่

"..อือ..."

แพนด้าแดงขี้เซาหนีความรำคาญด้วยการมุดหน้าลงกับหางฟูตัวเองพร้อมเสียงอือราวกับไม่อยากตื่น

(มาแล้วคั้บ /คลาน)

ดูท่าเจ้าแพนด้าแดงตัวนี้จะขี้เซากว่าที่คิด พอมีความอบอุ่นมาคลุมตัวเข้าก็คลายอ้อมกอดจากหางฟูและมุดคู้ให้พอดีเสื้อคาร์ดิแกนอุ่นนั่น

"...ฟิ้.."

เสียงกรนเบา ๆ แสดงถึงจ้าตัวที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง

ส่วนหางที่ใหญ่เกินความจำเป็นก็ขยับหาที่สบาย ๆ จนสุดท้ายกลายเป็นละเมอจนปลายหางเกยตักอีกฝ่ายโดยไม่ได้ตั้งใจซะงั้น