"ลิเวียนธีน่า เดอโซลเนียร์ ดำรงตำแหน่งหัวหน้าหอพอมฟิโอเร่คนปัจจุบัน"

" Magic mirror on the wall Please tell me. ใครคือผู้ที่มีความงดงามซ่อนอยู่ในตัว "

" พวกเธอไงล่ะ ยินดีที่ได้พบกันนะเหล่าเด็กใหม่ "

วิคเตอร์ยิ้มก่อนกลับมาอยู่ในท่าทางปกติ เขาแอบจิกอุ้งมือตัวเองจนเป็นรอย เอาน่า รับมือกับคนแบบนี้มาบ่อยแล้วนี่

“ขอบคุณครับ” พูดจบก็โค้งให้เล็กๆ

เจ้าตัวปีนขึ้น magical wheel แบบเก้ๆกังๆ นอกจากจะไม่เคยเห็นแล้วก็ยังไม่เคยนั่งด้วย เมื่อทรงตัวได้ก็ประทับมือตัวเองลงบนไหล่ของคนด้านหน้า ส่งสัญญาณอ้อมๆว่าบิดเครื่องได้;จะขับไปที่ไหนก็ไป

“ได้อยู่แล้วล่ะ ถ้าเธออยากไปตอนไหนก็บอกนะ”

พูดเว้นจังหวะซักครู่

“โซนาต้า ฉันมีความจริงที่ต้องบอกเธอ”

วิคเตอร์หันหน้ากลับมา สายตาดูจริงจังพอสมควร เหมือนกับเขากำลังทุกข์ใจอะไรบางอย่าง เขาก้าวขาเร็วขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

“คือ”

เขาเม้มปากพร้อมขมวดคิ้ว มือไม้สั่นเข้าทุกที

“มันหนัก”

หมายถึงกระเป๋าน่ะ

(ขอมาบวกนะคะ🥺🙏）

เพราะไม่นึกว่าจะเจอใครอื่นที่นี่,ในเวลานี้ เขาเลยไม่ได้เตรียมใจเข้าสังคมมาเท่าไหร่ แต่ก็เอาเถอะ

“สวัสดี…”
“เธอจัดของเสร็จแล้วหรอ?”

พยายามรักษาระยะการยืนไม่ให้อึดอัดจนเกินไป เนื่องจากไม่รู้จักกันเขาจึงนึกหัวข้อชวนคุยได้แค่สถานการณ์ปัจจุบันเท่านั้น

“มาทำอะไรคนเดียวล่ะ”

[ 𝕭𝖆𝖉𝖜𝖔𝖑𝖋 ]

ฉันมีนะ เธออยากขอยืมก่อนหรือเปล่า?

[ 𝕭𝖆𝖉𝖜𝖔𝖑𝖋 ]

เดี๋ยวนี้เรามีเรียนวิชารหัสลับกันแล้วหรอ ?

วิคเตอร์ยิ้ม ปรบมือไปพลางๆเหมือนว่าเขาประทับใจการแสดงออกของอีกคน-แม้จะไม่ได้คิดแบบนั้นเลยซักนิด

“เข้าใจล่ะ…งั้นฉันควรเรียกเธอว่าอะไรดีนะ”

“อืม…ได้โปรดเถอะท่านสหายแห่งจันทรา…บุตรแห่งราตรี ถ้าท่านยอมให้สุนัขต่ำเตี้ยตัวนี้ติดตามท่านไป”
“ขอมอบสัญญาว่าจะให้เกียรติท่านเหนือสิ่งใด หากท่านบัญชาก็พร้อมรับใช้”

บีสต์หนุ่มตีหน้าซื่อ เขาประสานมืออยู่ระหว่างอกคล้ายการคำนับ หวังว่าคงพอนะ?

“นั่นสิน้า…”

พอถือไปซักพักก็เริ่มชินหรือเพราะแขนชาไปแล้วก็ไม่รู้ เขาจึงกลับมาโฟกัสบทสนทนาได้สะดวกขึ้น

“ตอนเป็นรุ่นน้องแล้วได้รับการต้อนรับดีๆแบบนั้นก็ชวนให้ประทับใจสุดๆเลยนี่นา”
“ฉันก็คงไปช่วยนั่นล่ะ”

“แต่ก่อนหน้านั้นคงต้องช่วยนางฟ้าข้างๆขนสัมภาระก่อน..”

เขาเร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อย อาจจะช่วยให้ถึงที่หมายเร็วขึ้นก็ได้

"เขาว่าปฏิเสธน้ำใจคนอื่นเป็นมารยาทที่ไม่ดีนา~"

หัวเราะสบายๆ ขณะฟังอีกฝ่ายพูดเรียบๆ ทว่าคล้ายบ่นในที

"หืม—?"

"....."

"อ๊ะ"

แสดงสีหน้าว่าโอ๊ะจริงด้วยเอาป่านนี้แบบว่าช็อคสุดๆ

(ไม่เป็นไรค่ะ555555555555ชอบมาก55555555555)

“งั้นหรอ”
“แต่ฉันเชื่อว่าคงมีคนอยากเป็นเหมือนเธอนะ”
“เธอดู…เท่?”

เขายืนกอดอกก่อนจะเอียงคอใส่ หางฟูๆด้านหลังส่ายนิดหน่อยโดยไม่รู้ตัว คงกำลังตื่นเต้นอยู่น่ะ

“อีกอย่าง ฉันก็เป็นผู้ถูกเลือกจาก(กระจกแห่ง)ความมืดเหมือนกัน”
“แบบนี้ฉันจะไปกับเธอได้หรือเปล่า?”

สรุปแล้วเขาก็เป็นแค่เด็กบ้านนอกที่อยากซ้อนมอ’ไซค์ดูเท่านั้นแหละ

เอ…หรือจะมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่กันแน่นะ?