(||◇ รูปเสริมขอบคุณที่ให้ผมบอมโตๆ .ยิ้ม~)

“ เธอคงชอบของหวานมากสิน่ะไว้วันหลังพี่จะเอามาฝากอีกน่ะ ”

เขาเอ่ยก่อนจะล้วงลูกอมออกมาให้รุ่นน้องข้างๆเขารับไว้

“ อย่ากินเยอะนะ มันไม่ดีต่อฟันเธอน่ะ ”

มือเรียวแกะลงลูกอมมากินด้วยก่อนจะเอ่ยบอกไว้ก่อนด้วยความห่วงว่ารุ่นน้องจะกินเยอะเกินไป

( อ้ากๆกราบความร้าง 😭 )

” คุณดูสุขภาพดีมาเลยล่ะครับ “

เขาเอ่ยอย่างชื่นชมคนข้างเขาเป็นคนที่แข็งแรงสุขภาพดีมากๆ ต่างจากเขาที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย

“ คุณนูรีฮาน คงออกกำลังกายทุกวันแน่เลยครับ ”

เขาจ้องมองแขนที่มีกล้ามสวย ด้วยการออกกำลังกายและการดูแลสุขภาพที่ดี

( กราบขออภัย😭คุณรที่พึ่งมาว่างตอบอ้ากๆ )

“ อ๋าา..พี่คิดว่าคอททอนน่ะ ฮ่าๆ “

เขาเอ่ยออกมาอย่างขบขันเล็กน้อย

” อืม พอดีน้องมีขนสีขาวน่ะนุ่มนิ่ม ด้วย .. . อืมเหมือนผมเธอเลย “

เขาเอ่ยถึงไปถึงรุ่นน้องตัวสูงข้างเขาที่มีผมสีขาวสวย ก่อนจะเห็นเจ้ากระต่ายน้อยโดดดึ๋งๆไปคนข้างเขา

พอฟังไปเพลินๆก็พล็อยหลับไป เสียงเพลงคลอเบาๆไปกับเสียงใบไม้เเละสายลม เป็นการกล่อมนอนที่ได้ผลดี

"...Zzz"

(งุ้ย มันน่ารักกกก♥️ จบที่ปล่อยเจ้าเรไรนอนไว้ได้เลยคับ)

เขาขำเล็กน้อยให้กับคำเเซวเล็กๆของคนข้างกาย ก่อนจะเอ่ยตอบคำถามก่อนหน้านี้

" อ๋า..ไม่ได้ลงเลยน่ะครับ "

เขาไม่ค่อยชอบเเดดร้อนๆซักเท่าไหร่ ถึงเมื่อก่อนจะต้องฝืนทนอยู่นานเเต่ครานี้ขอปฏิเสธเสียดีกว่า

" คุณนูรีฮานนี่ขยันจังนะครับ "

เขาพูดพลางเอ่ยชื่นชมอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม