( เย้ๆๆ )

( @twdrahman.bsky.social /สะกิด🥺 )

( /เต้นๆ )

“ผมคิดว่า ผมคงจะ…ผม”

“ชอบพี่ครับ“

ไม่รู้ว่าสายตาที่มองเขากลับมา จะมองในแบบเดียวกันไหม..

“และผมคิดว่า ผมเจอพระอาทิตย์ที่ผมตามหา เหมือนในนวนิยายเล่มนั้น”

หน้าร้อนผ่าวแดงไปหมด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สารภาพรัก และก็เป็นครั้งแรกที่ได้ตกหลุมรักใครสักคนเช่นกัน

01 FEB

ผลสอบได้ส่งไปยังที่บ้านของ @twdiris.bsky.social

พากันเดินกลับห้องอีกฝ่ายที่อยู่ชั้นล่าง มากันบ่อยจนเหมือนจะเป็นห้องตัวเองอยู่รอมร่อ

ก่อนจะพากันหายเข้าไปในห้องเพื่อรออาหารย่อย...

"ไม่เคี้ยวให้ละเอียดเอง"

เห็นสภาพดูไม่เป็นอะไรแล้วก็ดันออก อย่ามาเนียนซุกท้อง

"ไปกันได้แล้ว ฉันจะล้างจานให้"

ไม่รอให้ตอบรับ รวบจานทั้งหมดไปล้างให้เสร็จพร้อมย้ายที่

"จะมาไหม"

"ใจเย็นๆ"

ลุกไปดูอาการ ท่าจะไม่ไหวแล้วมั้ง เขาต้องแบกไปห้องพยาบาลไหมหรือควรจะทุบหลังให้อาหารออกมาแทน

"ไหวไหม"

ลูบหลังแปะๆ

หลุดหัวเราะออกมาแผ่วเบา เหมือนกำลังสอนวิชาคณิตให้เด็กแถวบ้าน

"ตามนั้น รีบกินหน่อยก็ดี เผื่อว่าฉันจะเบื่อแล้วคิดเปลี่ยนใจขึ้นมา"

ยกมือเท้าคางรออีกฝ่ายกินอาหารที่เหลืออยู่ให้หมด ไม่รู้ว่าจะรีบจนติดคอรึเปล่า

ยืดอกพึงพอใจกับปฏิกิริยาตอบรับของคนชิมอาหาร ฝีมือของเขามันเก่งอยู่แล้ว

"มีทางเลือกอยู่สองทาง" ชูขึ้นมาสองนิ้ว

"ให้ฉันนั่งย่อยที่นี่แล้วกลับห้องตัวเอง หรือจะให้ฉันไปนั่งย่อยที่ห้องนาย"

"มีเวลาให้เลือกสามวิ"

"สาม สอง.."

สงสัยจะโดนต่อยจนเพี้ยน

เห็นอีกฝ่ายขำอยู่กับตัวเองคนเดียวแล้วก็ทำหน้ายี๊เล็กน้อย หรือจริงๆจะชอบโดนต่อย

เขาจัดการซัดอาหารส่วนของตัวเองจนหมดเรียยร้อยแล้วจึงค่อยถอดผ้ากันเปื้อนที่ใส่อยู่ออก

"ถ้ากินเสร็จ ฉันจะกลับห้องล่ะ"

"ก็บอกว่า..." ยกมือดันตัวอีกฝ่ายออกให้พอมีระยะห่างก่อนจะง้างหมัดซัดเข้าไปเต็มๆช่วงสีข้างของคนตัวสูงกว่า "ให้กินข้าวไง!!"

จัดการปัญหาโดยใช้กำลังเรียบร้อยแล้วก็สะบัดหน้าเดินไปนั่งกินอาหารส่วนของตัวเองต่อ

วัตถุดิบมีไม่มากแต่ได้ข้าวผัดง่ายๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกันแหะ

ใส่จนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันไปให้อีกฝ่ายดูพลางยกมือกอดอกไปด้วย

"ดูเสร็จแล้วก็กินข้าว ฉันไม่อยากให้มันเย็นจนความอร่อยลดลง"

ใส่ใจเรื่องอาหารก่อนเป็นอันดับแรก