"อ่า เผลอน่ะ "

หลังจากฟังคำแนะนำเขาก็วางช้อนลงทันทีแล้วปิดฝาหม้อถึงซุปนั้นจะเหลืออยู่แค่ก้นหม้อแล้วก็ตาม

มองอีกฝ่ายตกแต่งจานอย่างชื่นชม

"ว้าว นายเป็นมาสเตอร์เชฟหรือไง "

รุ่นพี่ทำอาหารเก่งจนเขาอดที่จะสงสัยไม่ได้เลยถามออกไป แถมรู้หลายเรื่องเกี่ยวกับอาหารอีก

(วัวคนนี้ชอบคุยกันด้วยกำลังสุด ๆ 💪😌)

*หลังจากสอบเสร็จ

(ไม่ค่อยเก่งมาโฮคับ 😓)

(6/6)

(4/6)

(มัมมี้ก็ภูมิใจที่ไม่หักไม้กวาดทิ้งไปก่อน😔 และก็ไม่พาเอ็ดวินปาดพุ่มไม้ไปด้วย)

(สภาพนี้คือหัวลากพื้นตลอดทาง+หน้าไถกับต้นไม้กับพุ่มไม้)

"เข้าใจแล้ว น้องกับพี่ของฉันก็ไม่ชอบกินผักเหมือนกัน "

เขาพูดพร้อมแตะไหล่ของอีกฝ่ายอย่างเห็นใจที่ต้องมาพลาดของอร่อย(?)

"แต่ถ้านายอยากลองกินเมื่อไหร่ก็มาบอกได้นะ จะพาไปเก็บที่ภูเขาน่ะ หรือในเรือนกระจกก็ได้"

"แต่ถ้าในเรือนกระจกคงต้องแอบน้าผีกับจารย์วิชายา"

ระหว่างที่พูดประโยคที่ยาวเยียดด้วยเสียงเรียบ ๆ โฮตาห์ก็ชิมน้ำซุปในหม้อตัวเองไปเรื่อย และมองอีกคนจัดจานไปพลาง

พอดีวัวตัวนี้บินไม่เก่ง กว่าจะถึงเส้นชัยผมที่มัดมาก็หลุดหมดแล้ว

(สภาพหลังบินเสร็จ)

แต่ภาพแท้จริงในหม้อต้ม คือเหมือนเห็นพืชกำลังกรีดร้อง
ไม่ว่าจะเป็นเห็ดที่สีฉูดฉาด หรือผักใบเขียวที่กำลังเละ และผลไม้ต่าง ๆ ที่โดนหั่นรวมกันจนไม่รู้ว่ามันคืออะไร

หลังจากชิมซุปของตัวเองแล้วคิดว่าอร่อยสุด ๆ เลยตักไปเผื่อให้คนพี่ชิมบ้าง ตอบแทนที่ให้ชิมซอส

เขาตักซุปยื่นไปให้อีกฝ่าย

"ลองชิมไหม"

"ไม่รู้เหมือนกัน ปกติจำแค่หน้าตากับรสชาติน่ะ "

พูดพร้อมกับหยิบต้นอื่น ๆ ในกล่องมาเคี้ยวอีกเพราะหิว

ตอนนี้พืชในกล่องมากกว่าครึ่งอยู่ในท้องของเขา
ส่วนที่เหลืออยู่ในหม้อ

"หอม"
เขาหันไปตามกลิ่นปลา

"ว้าว น่ากินมาก"

เมื่อหันกลับมาที่หม้อของตัวเอง ที่มีกลิ่นฉุนและเขียวของพืชมากมาย แต่เขากลับชอบมันมาก ๆ และคิดว่ามันอร่อย หลังจากชิมน้ำซุปไป

"อือ อร่อย"

(+)

'อร่อย'

หลังชิมซอส รสชาติความละมุนผสมรวมกับความเปรี้ยวอย่างลงตัวกระจายทั่วปาก
นัยน์ตาเปล่งประกาย มองคนตรงหน้าอย่างนับถือ

โฮตาห์มอง และพยักหน้าตามที่รุ่นพี่แนะนำอย่างตั้งใจ พยายามจำสิ่งที่อีกคนบอกให้ได้มากที่สุด แต่ให้ทำยังไงได้ เดินออกจากห้องครัวก็คงลืมแล้ว

เขาหยิบอีกต้นจากในกล่องแต่ต้นนี้ไม่ใช่หอมแดง เอาเข้าปากก่อนอย่างแรก
'รสซ่า'
แล้วค่อยหยิบอีกต้นมาหั่นโยนใส่หม้อ

หางของเขาส่ายอย่างอารมณ์ดีบ่งบอกอารมณ์แทนหน้าตาที่นิ่งสนิทของเขา

โฮตาห์พยักหน้าตอบพร้อมหยิบหม้อมาใส่น้ำ ตั้งไว้บนเตาเตรียมต้มซุป

"ใช่ เพราะเปลือกมันไม่แข็งน่ะ "

พูดตอบพร้อม หยิบพืชต้นอื่นมาเคี้ยวต่อ และหยิบอีกต้นมาหั่นอย่างคล่องแคล่ว แล้วใส่ลงหม้อ

แต่กลิ่นหอม ๆ ของซอสก็ดึงความสนใจของเขาไป

กลิ่นพวกนี้ทำเขาน้ำลายสอแล้วสิ่

"ซอสนั่นน่าอร่อยดี ขอชิมได้ไหม"

หางของเขากระตุกน้อย ๆ ด้วยความรู้สึกผิด(นิดหน่อย) เมื่อได้ยินคำบอกเล่าของรุ่นพี่ หัวคิ้วเลิกขมวดเข้าด้วยกัน ใบหน้าของเขากลับมานิ่งเหมือนเดิม

"แต่พวกมันอร่อยนะ นายลองสักต้นไหม"

โฮตาห์พยายามพูดเบี่ยงประเด็นโดยหยิบพืชหน้าตาประหลาด ส่งให้คนตรงหน้า พร้อมกับเอาต้นที่หน้าตาเหมือนกันนั้นเข้าปากแล้วเคี้ยวมันอย่างอร่อย

"ถึง โฮตาห์

ครั้งนี้จะเก็บให้เป็นพิเศษเพราะมีเหตุฉุกเฉินนะ แต่ห้ามเก็บผักพวกนี้มาเองอีกนะ
ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่านายจะทำเมนูอะไร พืชพวกนี้มันจะทำอาหารได้จริง ๆ หรือ ฉันหวังว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์ไม่ดีกับคนที่กินพืชพวกนี้นะ

ปล.ห้ามเก็บพืชในเรือนกระจกอีกนะ !

จากน้าผี "

เขาขม้วดคิ้วไปอ่านไป เหมือนหลัง ๆ เขาจะโดนน้าผีบ่นมากกว่านะ

หลังจากหอบอุปกรณ์ทำอาหารมากองไว้บนโต๊ะ เขาหันไปมองชิ้นปลาเนื้อดีอย่างชื่นชม

'แล่ปลาได้ดีจริง ๆ ด้วย'

เขาพยักหน้าตอบอีกฝ่าย แล้วเดินไปหากองวัตถุดิบ

เขาก้ม ๆ เงย ๆ อยู่นานกว่าจะเจอกล่องวัตถุดิบของเขา

โฮตาห์อุ้มกล่องมาวางไว้บนโต๊ะ เปิดออกมาสิ่งแรกที่พบคือกระดาษจดหมาย จากน้าผี

เขามีนิสัยติดอ่านออกเสียง จึงอ่านจดหมายนั้นออกมาเบา ๆ

(+)

เขามองตามอีกฝ่าย เห็นวัตถุดิบกองโต แล้วหันไปพยักหน้าน้อย ๆ ให้รุ่นพี่

"กะมาทำซุปผักน่ะ "

เขาพูดพร้อมกับเดินไปหยิบเครื่องครัวต่าง ๆ มาเตรียมไว้ แต่ก็ยังไม่ละความสนใจไปจากปลาของรัสเซล

" แล้วนายจะทำเมนูอะไรล่ะ "

ถามพร้อมคุ้ยหาอุปกรณ์ในชั้นเก็บของไปด้วย

เดินเข้าห้องครัวของหอพัก ตั้งใจว่าจะทำอาหารสุดอร่อยให้มังกรเพื่อช่วยเรียวโจวออกมาจากน้ำแข็งให้ได้

เหมือนจะไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่คิดแบบนี้

เขาเดินเข้าไปมองคนอายุมากกว่าอย่างสนใจ

'ว้าว การใช้มีดได้คล่องแคล่วแบบนี้ ปลาที่แล่ออกมาต้องดูดีมากแน่ ๆ '

เขาตั้งใจดูอีกฝ่ายแล่ปลาเงียบ ๆ ไม่ทักออกไปเพราะกลัวทำให้เสียสมาธิ

( จัดไปพี่ชาย ข้าวแซ่บ ๆ ที่มีผักเยอะ ๆ 🪴 อาจจะมีบางต้นหน้าตาคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นในเรือนกระจก แต่ส่วนใหญ่เก็บมาระหว่างเดินเขา )

( น้อมรับคำสั่งสอนคับพี่ชาย 🫡 เอาไว้ทำอาหารคราวหน้า จะไปตามมาสอนนะคับ (แต่วัตถุดิบอาจหมดไวเพราะเชฟชอบชิม) )