เสียงหัวใจดังกระสั่นอยู่ในอก ความรู้สึกตื้นตันที่ไม่รู้ว่าต้องเริ่มอธิบายจากตรงไหน รักมากมายเอ่อล้นอยู่ในความคิด

เขาตอบรับ

ความรู้สึกของเขาจริงๆ เอเดนที่ตั้งใจไว้ว่าคำตอบคงไม่ชัดเจนแต่พอได้ยินคำพูดชัดคำไม่โอนเอียงหลีกหนีไปไหนนอกจากคำว่า "รัก"ที่ได้ยิน

ทำเอาใบหน้าขึ้นสีจนแทบจะระเบิด

"พูด....พูดจริง"

"ตะ....ตบหน้าผมทีผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเมื่อกี้คุณพูดว่ารักออกมาใช่ไหมครับ"

"แต่ถ้า.....ถ้าเป็นตอนนี้

"ผมคิดว่าผมควรรู้แล้ว" กุมมืออีกฝ่ายแน่นขึ้น

"เซราเชลผมรักคุณ"

"เพราะงั้นผมอยากรู้" ไม่ว่าคุณจะตอบอะไรมาก็ตาม ได้โปรดตอบมันอย่างที่เป็น ตอบมันอย่างที่คุณคิด

แต่ถ้า

ถ้าเขาคิดเข้าข้างตัวเองเพียงสักนิด

ขอร้องได้โปรด

[ เซราเชลคุณอยากคบกับผมไหม ]

โปรดรับรัก

คนโลภมากคนนี้ที

"......" แววตาลูบต่ำลงหลับพริ้มคิดคำพูด เรียบเรียงถ้อยคำจากหัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ

หากแต่มั่วแต่คิดอัดอั้นก็คงทำได้เพียงฝัน มั่วแต่ไม่กล้าดวงใจก็คงสลาย ถ้าไม่ได้พูดออกไปก็คงจะรู้สึกเสียใจไปทั้งชีวิต

เขาหยุดเท้านิ่งหายใจเข้าลึกๆแล้วบอกออกไป

"ผมคิด"

"มากเกินกว่าคำว่าเพื่อนหรือมองคุณเป็นรุ่นพี่ที่ดี"

"ผมไม่รู้ว่าเมื่อก่อนคุณคิดยังไงผมไม่รู้ว่าตัวเองต้องเริ่มจากตรงไหน"

"The way you walk with that confidence"

ตัวตนของคุณ

"And when you talk with intelligence"

คำพูดแสนหวาน

"........" ดั่งดวงใจที่มอบให้ตำนานของเหล่าเงือกที่อ่านตามหนังสือนิทานไม่เป็นจริงเลยแม้แต่น้อย หากแต่เขาสามารถเพ้อฝันให้สิ่งเหล่านั้นเป็นจริง

หากเลือกจะมอบใจให้ใครสักคน

"เซราเชล" ดวงตาสีเพชรใสเปล่งประกายสะท้อนภาพกุหลาบแดงแสนสวย

ในทีแรกแม้จะยังไม่ชินกันมากพอแต่เมื่อเริ่มเข้าที่เข้าทางมันก็ลื่นไหลกันไปเองอย่างน่าเหลือเชื่อ

ความรู้สึกมั่นใจในสิ่งนั้นค่อยๆทวีคูณ เมื่อกล้าสบตาเซราเชลตรงๆตั้งแต่ตอนนั้นมาเขาก็ได้เฝ้ามองสิ่งสวยงามเช่นนั้นมาตลอด

"?"

"อืมมมไม่รู้สิ....ผมไม่ใช่แค่เผ่าเงือกนิหน่า"

"แต่ก็ฝึกร้องอยู่นานเหมือนกันนะครับ"ถึงจะได้ร้องแค่ไม่กี่ท่อนก็เถอะ

ทำนองเพลงยังคงบรรเลงต่อไปจนถึงท่อนที่เขารอ

เพราะว่าเกิดมาในตระกูลที่ไปมาค้าขายพวกสกิลพื้นฐานของการเข้าสังคมจึงพอมีติดตัวอยู่บ้าง

หากไม่ใช่การพุดคุยกับคนอื่นๆเอเดนก็คือเป็นชายหนุ่มที่เพรียบพร้อมทั้งฐานะและความสามารถ

เพราะแบบนั้นการทำอะไรเหล่านี้ล้วนไม่ได้กระทบต่อเจ้าตัวหรือรู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด

เมื่ออีกฝ่ายวางมือลงตอบรับคำเชื้อเชิญ เขาก็พากันวาดลวดลายออกลีลาการเต้นรำอย่างที่ได้โดนสั่งสอนมา

"ฮืม~" ฮัมเพลงตามทำนอง

เอเดนกลั้นใจอยู่สักพัก แต่หากไม่ใช่ตอนนี้ ก็ไม่มีตอนไหนแล้วที่จะเริ่มเสียที

ฝีเท้าก้าวออกมาจากการหั่นหลังหนีเดินตรงมายังชายผู้แสนสำคัญ

"Never felt this way before"

"Day and night I'm wanting more......"

ยื่นมือเข้าหาเซราเชล

"เต้นรำกับผมสักเพลงได้ไหมครับ"

เอเดนหันหลังให้เซราเชลสักพักแล้วตัดสินใจวางเข็มเพลงลงบนแผ่น เสียงดนตรีคลอกับคลื่นทะเลเบาๆ

เสียงร้องเพลงที่ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ดังขึ้นเช่นกัน

"Sweet like caramel"

ท่อนแรกไม่ต่างอะไรกับเสียงกระซิบ

"Whenever I taste it"
"Baby, can't you tell?"

ค่อยๆดังมากขึ้น

"That you are the reason that I stay up all night long"

พอเซราเชลเริ่มกินในส่วนของตัวเองจนเป็นที่เรียบร้อย เอเดนก็จัดพื้นที่อีกโซนให้อีกคนมานั่งย่อยจิบไวน์ชมวิวรอไปก่อนแสงสีของเมืองที่ตกกระทบท้องทะเลน่าดูอย่ายอกใครเลยล่ะ

จัดเตรียมเก็บทุกอย่างแล้วนำเครื่องเล่นเพลงมาวาง

ทั้งหมดนั้นใช้เวลาทำราวๆ10นาทีทุกการกระทำอยู่ในสายตาของอีกฝ่าย

"หิวครับ" สายตามองตามใบมีดที่ช่วยดูแล แม้จะมีสะดุ้งเล็กน้อยแต่พอเห็นถึงการกระทำใจ

ความรู้สึกแปลกในใจก็เปลี่ยนเป็นความรู้สึกฟูๆในอก

"ก็ใช่"

"แต่ผมว่าเป็นรุ่นพี่ที่กินน้อยเองมากกว่าครับ" จิ้มชิ้นเนื้อเข้าปากตามไปเคี้ยวแก้มตุ่ยไม่พูดไม่จาต่อตั้งหน้าตั้งตากินเหมือนคิดไปด้วยกินไปด้วย

เมื่อฉลามยักษ์ลิ้มรสรสชาติแสนอร่อยเสร็จก็ยกไวน์ดื่มนิ่งๆจนหมดแก้วเป็นอัดเรียบร้อย

หายตื่นเต้นลงเยอะ

แค่ลิ้มลองก็รู้ถึงความใส่ใจของเชฟได้แล้ว
.
.
.

'มันก็จริงที่อร่อย'
'แต่รู้สึกตื่นเต้นจนอิ่มขึ้นมาดื้อๆแล้ว'

สายตาจดจ้องชายผมแดงไม่วางตาทำเป็นแอบๆมองจิ๊บไวน์เล่นสลับๆกินอาหาร แต่ก็ปิดไม่มิดอยู่ดีว่าจ้องอยู่

'ตอนกินก็มีเสน่ห์'

'ถึงจะรู้สึกไม่ดีที่อีกฝ่ายมีมีดอยู่บนมือแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าดูดีสุดๆ'

เรีนกได้ว่าอิ่มอกอิ่มใจจนจานตัวเองไม่ลดลงเลยผิดวิสัย

พยักหน้ารับ ย้ายตัวเองมานั่งเก้าอี้ตรงข้าม บนโต๊ะอาหารมีสเต้กเนื้อและไวน์แดงอยู่ปริมาณพอดีๆไม่ทำให้เมาได้

หากอยากเติมก็มีอยู่บนเรือแต่ในส่วนนี้คงต้องให้เอเดนเดินไปหยิบให้

🍷

เขาเลือกเรือส่วนตัวก็จริงแต่ก็ลำใหญ่พอจะไม่รู้สึกโคลงเคลงได้

หั่นเนื้อชิ้นพอดีคำเข้าปากไปเช็คว่าอร่อยเหมือนตอนที่มาลองดูไหม รสชาติของเครื่องเทศอ่อนๆกัยรสเนื้อมันแทรกกำลังพอดีชิ้นไม่หนาไปบางไป

+