" จริงหรอ? ส่วนตัวฉันว่ามันก็เกะกะอยู่นะ"

เจ้าตัวว่าพร้อมรอยยิ้มเจื่อนกับร้อยแปดเรื่องที่ต้องประสบกับเขาตัวเองมาหบายร้อยปี

ตัวอย่างเเรกที่ชัดเจนก็คงเป็นชุดพิธีการที่กำลังสวมอยู่ ทำไมน่ะหรอ?

ก็เพราะเขาของเขายาวเกินกว่าจะถอดฮู้ดได้น่ะสิ...การจะถอดก็ต้องถอดเสื้อคลุมก่อนถึงจะถอดฮู้ดได้...

"เอาเถอะ เเค่อย่าดึงก็พอ ไม่งั้นหัวฉันจะโยกเอา"

เจ้าตัวกล่าวขำๆ

"จริงๆ ก็ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก ฮ่ะๆๆ"

เจ้าตัวหัวเราะเเห้งออกมา เมื่อเห็นท่าทีตื่นเต้นนั้นเเต่ก็คงมีแฟรี่มังกรน้อยตนจริงๆนั้นเเหละ ที่จะลดตัวมาให้ดูชมเล่นง่ายๆแบบนี้

"เเต่ถ้าอยากจับก็ได้นะ"

เรียวหางยาวขยับเล็กน้อยก็ก่อนจะโค้งศีรษะลง เชิงเป็นการอนุญาตเเบบอ้อมๆ

"เฮ้อ..."
.
.
.
.
ใช้เวลาไม่นานเมนูข้าวผัดห่อไข่กับซุปมะเขือเทศก็ถูกเสิร์ฟเป็นอันเรียบร้อย

"เสร็จเเล้วล่ะ~"

"เเต่ข้าวห่อไข่เเบบนี้ก็ต้องทำอย่างงั้นด้วยสินะ"

ว่าเเล้วก็หันไปหยิบขวดซอสมะเขือเทศมาวางเอาไว้ตรงหน้าอีกฝ่าย

"เธออยากวาดเองมั้ย?"

"หืม?"

"อ่อ เจ้านี่น่ะหรอ"

ว่าเเล้วมือก็ยกเเตะเขาที่อยู่คู่กายมาตั้งเเต่เด็กๆ

"เรียกว่าชินเเล้วดีกว่า ก็นะมันอยู่บนหัวฉันมาตั้งเเต่เด็กก็เลยไม่อะไรน่ะ"

ว่าพลางโคลงศีรษะไปมาเบาๆให้เห็นว่าคอเจ้าตัวค่อนข้างเเข็งเเรงเลยล่ะ

ขณะที่กำบังวุ่นกับการผัดข้าวอยู่ หางตาก็เหลือบเห็นคนที่เผลอทำตัวเองรอบที่3ของวัน จนต้องถอนหายใจออกมา

"ไปดื่มน้ำเย็นแก้เลยไป เฮ้อ..."

"ทำไมเธอถึงไม่ระวังขนาดนี้กันนะ"

เขาว่าพลางตักข้าวออกมาพักเอาไว้เเล้วเตรียมทอดไข่ต่อ เพื่อจะได้เริ่มทำข้าวห่อไข่สูตรตัวเองให้เสร็จ

"แล้วเธอจะรอให้แผลเต็มมือก่อนเหรอถึงจะนั่งเฉยๆ"

เขาจัดการเติมวัตถุดิบทุกอย่างที่จำเป็นลงในหม้อซุป ครู่หนึ่งก่อนจะกวักมือเรียกคนที่อยากจะช่วยเสียเหลือเกินมาใกล้ๆเเละส่งกระบวยให้

"ถ้างั้นเธอก็ค่อยๆคน เเล้วดูซุปให้มันข้นเเล้วกัน"

อันนี้น่าพอได้ล่ะมั้ง...

"พอคิดว่าข้นได้ที่ก็ค่อยปิดไฟพักมัน"

"ฉันจะทำอีกอย่างรอนะ"

ว่าเเล้วก็เตรียมผัดข้าวต่อทันที พ่อครัวตัวโตจริงๆ(?)

"ถ้าคิดจะหัดทำจริงๆก็ช่วยได้อยู่หรอก"

ตอนนี้กบายเป็นว่าคนหั่นผักกลับมาเป็นเจ้าตัวเเทนเสียเเล้ว เเถมมะเขือเทศที่หั่นออกมาก็ทรงเต๋าเล็กๆสวยงามพอดีด้วย

จากนั้นก็ตั้งหม้อเตรียมทำซุปเอาไว้รอน้ำเดือด

"นั่งรอไปก่อนจะได้แผลมากกว่านี้"

เขาแบ่งมะเขือเทศใส่ลงในขามไข่ที่ตีเเล้ว เเละจัดการปอก/หั่นหัวหอมต่ออย่างคล่องมือ

เเละใข้ทริคง่ายๆอย่างการใช้มีดล้างน้ำกับหั่นใกล้เตาร้อนจะทำให้ไม่เเสบตา

"ถ้าเธอชินมือเเล้ว มันก็ไม่ยากหรอก"

เขาจับมือรูมเมทไปล้างแผลที่ซิงค์ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าที่พกเอาไว้ค่อยๆเช็ดมือให้

"อ่าา ตอนนี้ไม่ได้พกพลาสเตอร์ด้วยสิ"

"ใช้ผ้าซับไว้เเบบนี้ก่อนเเล้วกัน ค่อยปล่อยตอนเลือดหยุดนะ"

ว่าเเล้วก็จับบ่าอีกคนดันให้ไปนั่งดูก่อน เพื่อที่จัดการที่เหลือเอง

"เธอจะมองฉันเป็นหลานอะไรก็ตามใจเถอะ เเต่ฉันมองเธอเป็นเพื่อนเเค่นั้นเเหละ"

จากนั้นก็จัดการตั้งข้าวขึ้นหม้อหุง

"???"

เรียวคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงอุทานข้างๆ พลางสังเกตุดูวิธีจับมีดที่ผิดวิธีนั้น จึงละตัวจากข้าวออกมาก่อน

"ไหนดูสิ...เธอจับมีดผิดเเน่ะ..."

ร่างสูงกว่าไปยืนซ้อนด้านหลังอีกฝ่าย ก่อนจะจับเพื่อสอนวิธีจับหั่นผักที่ถูก เเต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหยาดสีเเดงที่ปลายนิ้วเรียวนั้น

"อ่ะ...มานี่เลยเธอนี่นะ..."

เสียงเข้มนั้นดูขรึมกว่าปกติเล็กน้อย พลางจับบ่าดึงอีกคนมาล้างแผลด้วยน้ำสะอาด

"อ่า...งั้น ช่วยหั่นมะเขือเทศหน่อยละกัน เป็นเต๋าเล็กๆ ค่อยๆหั่นล่ะ"

เขาวางมีดเเละขยับให้พื้นที่อีกฝ่ายเเทน พอซิงค์ว่างก็จัดการเตรียมหุงข้าวต่อ

เเน่นอนว่าไม่ลืมที่จะคอยจับตาดูคนข้างตัวทุกๆ5วินาที พลางซาวข้าวล้างน้ำเพื่อตั้งหม้อหุงไปด้วย

"ฮะๆ~เอาเถอะๆ"

รอยยิ้มเเละเสียงหัวเราะนั้นเผยให้เห็นเขี้ยว ดูอารมณ์ดีผิดกับใบหน้าเเละรูปลักษณ์นั้นนิดหน่อย

"ฉัน เคียร์ "

"เคียร์ กาเร็ธ ปี3 เดียซอมเนีย"

"ยินดีที่รู้จักเธอนะ"

เจ้าตัวขยิบตาให้เล็กน้อยชวนดูติดเล่น เพราะอยากสร้างบรรยากาศให้ดูผ่อนคลาย

"เดี๋ยวใส่มะเขือเทศกับหัวหอมใหญ่ที่เธอล้างลงไปด้วยเเล้วกัน"

ขณะที่ตีไข่จนได้ที่ก็เริ่มค่อยปรุงรสเอาไว้รอให้อีกคนล้างผักจนเสร็....

เเต่พอหางตาเหลือบเห็นของที่อีกฝ่ายทำตกก็ชะงักไปโชคดีที่รับได้ทัน ไม่งั้นคงวุ่นไปอีก

"เฮ้อ...เกือบไปแล้ว..."

เขาพักไข่เอาไว้รอเครื่องเคียงก่อน จึงนำเขียงกับมีดมาเเละเริขั้วเรียบร้อยเเล้ว

"ระวังๆหน่อยสิ"

"เธอช่วยเด็ดขั้วมะเขือเทศออกให้ด้วยเเล้วกัน"

เคียร์จัดวางเครื่องปรุงเเละวัตถุดิบอื่นข้างๆซิงค์ ระหว่างนี้ก็ตั้งชามใบหนึ่งขึ้นมาตอกไข่5-6ฟองลงไป เเละใช้ตะกร้อตีอย่างชินมือ

"ข้าวห่อไข่เธอว่าไง?"

เจ้าตัวเอ่ยเฉลยอีกเมนูที่คิดไว้ในใจ เเต่สายตาก็คอยดูอีกคนเป็นช่วงๆ เพราะเกรงว่าถ้าละสายตาไปจะมีเหตุให้ประสบภัยเอา...